Philippe Gilbert dreigt zijn grote afspraken, woensdag in de Waalse Pijl en zondag in Luik-Bastenaken-Luik, te missen. Kan hij nog wel zo dominant koersen als in 2011? Zijn ploegmanager John Lelangue denkt van wel, maar misschien niet meer dit seizoen.
Dit gesprek met John Lelangue vond plaats vóór de Amstel Gold Race en in het wielrennen kan één geslaagde zondag meteen een wereld van verschil maken, maar vooralsnog bracht het grote BMC dit seizoen niet wat werd verwacht. Daar had deze week verandering in moeten komen. De Waalse Pijl woensdag en Luik-Bastenaken-Luik zondag waren voor Philippe Gilbert, kopman van Lelangues prestigieuze BMC-team, afspraken waarin geen excuus meer had mogen gelden. Zeker na hoe de Ardennees in die wedstrijden vorig jaar de tegenstand overklaste. Maar na een zwak voorjaar en een mislukte repetitie in de Brabantse Pijl, schroefde Gilbert zelf zijn ambities terug.
In feite heeft Lelangue zichzelf een zeer moeilijke opdracht bezorgd. Gilbert won vorig jaar waar en hoe hij wou. Beter doen is nagenoeg onmogelijk. ‘Die bedenking heb ik me al vaak gemaakt. Al heel vaak’, grijnst de Belgische manager. ‘Philippe heeft de lat inderdaad erg hoog gelegd. Ik denk dat we 2011 moeten bekijken als een grand-crujaar, maar zelfs de beste wijnboer kan niet elk jaar een grand cru bottelen. Misschien rijdt Philippe nog ooit zo’n seizoen, maar het is uitgesloten dat het twee, drie jaar op rij zo zal zijn. Hij is een mens, geen machine. We hebben hem bij BMC niet binnengehaald met het idee: nu moet hij al die koersen ook maar eens winnen in onze trui.
‘Het was deze winter wel een thema in onze gesprekken: hoe volg je zo’n seizoen op? Van hem kwam de suggestie om op zoek te gaan naar gaten in zijn erelijst. Daarom waren Milaan-Sanremo en de Ronde van Vlaanderen zeker doelen, maar oké, die kansen zijn weg en we weten waarom. Philippe had op een ongelukkig moment last van kwaaltjes. Die zijn nu gelukkig achter de rug.’
Schrok u van de kritiek in die weken dat het met Philippe Gilbert minder ging?
John Lelangue: Toch wel. Zeker omdat er zo snel geoordeeld werd, terwijl wij eigenlijk bewust rustiger zijn gestart. Vergeet niet dat dit een ietwat bijzonder wielerjaar is door de Olympische Spelen. Die zorgen ervoor dat je sowieso anders moet indelen. Londen komt bovendien net na de Ronde van Frankrijk, waar BMC met Cadel Evans een gele trui te verdedigen heeft, plus dat de Tour in Luik start en Philippe daar natuurlijk sterk wil presteren.
Na de Spelen volgt het WK op de Cauberg, met een parcours dat Philippe bijzonder goed ligt. Om daar top te zijn, rij je het best eerst de Vuelta. Dat zijn al bij al veel koersdagen. Met al wat nog komt, zou je zot zijn om vanaf dag één voluit te gaan. Je moet verstandig opbouwen. Dat hebben we in de winter beslist en daar houden we ons aan. Wat de buitenwereld daarvan denkt, interesseert mij niet. Zelfs als het mislukt in de Ardennen, is het wielerjaar nog lang.
De afgelopen maanden regende het kwakkels in de media. Domme geruchten die nergens op sloegen: dat Gilbert geen goede winter zou hebben gehad en te weinig heeft getraind. Of dat hij problemen heeft met zijn rijpositie op zijn nieuwe fiets. Onzin, maar dat wordt door een paar collega-managers voor waar verteld. Het begon te lijken op een gecoördineerd offensief. Vandaar dat ik sinds de openingsetappe van Tirreno-Adriatico – de ploegentijdrit waarin Philippe loste – beslist heb de pers niet meer te volgen. Ik lees niks meer. Geen krant, geen magazine, geen website. Een opoffering, want ik lees erg graag. Pas na Luik-Bastenaken-Luik doorbreek ik mijn zelfopgelegde persboycot. Voor die koers gereden is, kun je mijns inziens toch geen zinnige evaluatie maken.
U hebt transfers gedaan waar heel het peloton jaloers op is. Het viel te verwachten dat BMC nog door de mangel zou worden gehaald.
Lelangue: Is men daar echt nog mee bezig? De transferperiode is nochtans voorbij. Ik zou mijn energie nu in andere zaken steken. De anderen noemen BMC een dreamteam. Ik hoor dat niet graag. Wij zijn een ploeg van mensen en die hebben allemaal hun kwaliteiten en gebreken. Wij willen een mooi seizoen draaien, zonder de illusie te koesteren dat we alles gaan winnen. Niet meer, niet minder. Wat men ook over ons denkt, BMC is een bescheiden team.
U maakt hetzelfde mee als Anderlecht, Real Madrid en Manchester City. De tegenstand bekijkt die teams als ‘de rijke stinkers’, daarom verslaat iedereen hen zo graag.
Lelangue: Ik denk niet dat het zo zit. Wanneer ik de voorbije wedstrijden tactisch analyseer, heb ik niet de indruk dat de rest tegen ons rijdt. De anderen koersen om zelf te winnen, niet om BMC te laten verliezen. Pas als men met journalisten praat, is ons team de gebeten hond.
Een andere mogelijke verklaring voor zijn mindere seizoenstart: Gilbert moest zich aanpassen aan een nieuwe ploeg, een nieuwe omgeving. Zo makkelijk is dat niet.
Lelangue: Ik denk niet dat je het daar moet zoeken. Philippe is een aimabele vent, in het peloton heeft hij amper vijanden. Het is een man die mensen rap graag ziet en zelf ook rap graag gezien wordt. Vanaf dag één voelde hij zich thuis bij BMC.
U hebt er dan ook alles aan gedaan om het Gilbert naar de zin te maken. U bent zelfs speciaal voor hem naar Monaco verhuisd.
Lelangue: Hij is mijn kopman, hè. Een goed contact met hem is belangrijk en dat bouw je mijns inziens alleen op als je in zijn buurt woont. Je kunt ook bellen of mailen, maar dat is toch anders. Ik wil dat we ongedwongen kunnen praten, dat we op een avond kunnen afspreken: kom morgen na de training eens koffie drinken en neem je vrouw mee. Pas op, onze relatie blijft professioneel: ik ben de sportdirecteur en hij de renner. Maar ik vind het wel belangrijk dat we af en toe over dingen kunnen praten die je nooit per mail zou bespreken.
’t Is trouwens niet alleen voor Gilbert dat ik naar Monaco ben verhuisd. Thor Hushovd en Amaël Moinard wonen er, Klaas Lodewyck komt geregeld over. Ik probeer elk van hen genoeg te zien om een beetje aan teambuilding te doen. Dat heb ik geleerd van mijn vader. Die was ploegleider bij Molteni in de tijd van Eddy Merckx. Wel, dat team bleef in feite altijd bijeen. Ze reisden samen, de vrouwen kenden elkaar, spraken dikwijls af om samen iets te doen. Zo ontstond een familiale ambiance en dat heeft zeker bijgedragen tot het succes.
Voor u persoonlijk is het wel een investering.
Lelangue: Een ploegleider die op dit niveau aan de slag is, moet honderd procent voor zijn vak leven. Mijn leven staat iedere dag in het teken van de sport, net zoals bij de renners zelf. Is dat raar? Een voetbaltrainer verhuist ook van Genk naar Abu Dhabi als hij een nieuw contract tekent. En je gezin moet daarin willen meestappen, anders lukt het natuurlijk niet.
Nee, om terug te komen op uw vraag van daarnet: ik denk niet dat de overstap van Philippe an sich veel impact heeft op zijn presteren, behalve dan dat hij hoe dan ook in een ander type ploeg terechtkomt. Het draait bij BMC niet alleen maar om Gilbert. Als we onze strategie altijd en overal rond Philippe bouwen, zijn we tactisch te gemakkelijk uit te schakelen. In een koers kan binnen één seconde alles op zijn kop staan, hè. Banden gaan plat, wedstrijden kunnen onverwachts kantelen. Vandaar dat ik liever met één kopman en een paar beschermde renners werk. Dan kun je aanpassen, een beetje pokeren. De rest laten denken: vandaag zet BMC alles op Gilbert, terwijl eigenlijk Alessandro Ballan onze man is, bijvoorbeeld.
Dat kan alleen werken als uw renners elkaar iets gunnen. Als de sfeer goed is.
Lelangue: Dat is geen probleem. De ambiance zat al van bij de eerste stage goed. Vergeet ook niet dat dit een ervaren ploeg is. George Hincapie, Thor Hushovd, Greg Van Avermaet, Manuel Quinziato, Marcus Burghardt en noem ze maar op: allemaal mannen die weten wat winnen is, maar die ook al enkele jaren op de teller hebben en dus begrijpen hoe een koers gewonnen wordt. Ze beseffen dus ook dat Gilbert nog van een ander niveau is. En Philippe heeft, op zijn beurt, respect voor zijn maats en zal, als de situatie daarom vraagt, ten dienste van hen staan.
We pikken er één uit: Greg Van Avermaet reed vorig jaar heel goed in deze periode. Kan hij Luik- Bastenaken-Luik winnen?
Lelangue: Ongetwijfeld. Maar niet op dezelfde manier als Philippe. Greg is een man voor het offensief. Hij moet het van ver proberen en dan hopen dat de omstandigheden meezitten. Hij is nog jong en zal waarschijnlijk vroeg of laat evolueren naar een andere koersstijl, maar voorlopig heeft hij veel aan een kopman die bij hem de druk wegneemt en hem tegelijk een zekere vrijheid bezorgt. De concurrentie zal denken: laat Van Avermaet maar rijden, BMC zet toch alles op Gilbert. Nog afwachten of dat wel waar is natuurlijk. ( lacht)
Hoe dan ook wil Gilbert in Luik liefst zelf zegevieren. Het publiek eist dat van hem. Zoals hij vorig jaar in de Ardense koersen werd onthaald, dat grensde aan massahysterie.
Lelangue: We beseffen het gevaar en gaan hem proberen af te schermen van de gekte. Hij is een icoon in die streek, hè. Vanuit de ploeg zal er zeker geen bijzondere druk op hem worden gelegd. De Ardense koersen zijn monumenten die we graag zouden winnen, niet meer, niet minder. Ik vermoed dat Philippe zichzelf toch nog onder druk gaat zetten, ondanks zijn teleurstelling na de Brabantse Pijl. De Waalse Pijl en zeker Luik zijn de koersen van zijn hart.
Nu, er staan er nog met ambitie aan de start. Alejandro Valverde bijvoorbeeld, of Joaquin Rodriguez. Die mannen hebben geen schrik van Gilbert en zo hebben we het eigenlijk graag. Beter zo dan dat iedereen naar Philippe kijkt. We weten hoe belangrijk deze koersen zijn voor hem. Dat is een van de redenen waarom Cadel Evans start. Niet als kopman, puur als helper. Dat is toch een luxe, dat zou Philippe alsnog vleugels kunnen geven.
Evans won zelf de Waalse Pijl al. Dit zijn koersen waarin hij zelf een kans heeft.
Lelangue: Ja, maar dan moet hij ernaar pieken en dat is niet de bedoeling. Het gaat goed met Cadel, hij is een stevige basis aan het leggen. Maar dit jaar telt voor hem alleen de Ronde van Frankrijk. In de Ardennen zal Cadel doen voor Philippe wat Philippe voor Cadel zal doen in de Tour. In de Waalse week blijven we mikken op Gilbert.
In 2013 zullen we hem andere doelen stellen. We denken bijvoorbeeld aan Parijs-Roubaix. Waarom niet? Philippe rijdt goed op kasseien en hij heeft er de motor voor. Het enige bezwaar is de timing, een week voor de Amstel, de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik. Daarom bleven we dit jaar nog weg uit Roubaix. Maar op termijn… Een renner als Philippe Gilbert moet je voortdurend nieuwe uitdagingen bieden.
DOOR JEF VAN BAELEN
