Acec-Union Minière maakt winst met belastingverlies.

Tien jaar geleden slorpt Generale-dochter Acec haar zuster Union Minière op. Ongelooflijk. Het bedrijf uit Charleroi is haast failliet. Eerder had de holding Acec aan de Amerikaanse nucleaire reus Westinghouse versjacherd. Die kon er weinig mee aan en vervolgens nam de Generale Acec weer over en werd het bedrijf afgeslankt.

Daardoor is Acec een haard van sociale onrust. De resultaatcijfers kleuren hoogrood, omdat onder druk van de bezuinigingspolitiek de openbare aanbestedingen uitblijven en het RTT-contract van de eeuw niet oplevert wat ervan was gehoopt.

In tegenstelling daarmee is het opgekochte Union Minière, de voormalige parel aan de koloniale kroon, steenrijk. Het samengaan van het metaal- en elektronicabedrijf met de UM, dat handelt in koper, zink en andere non-ferro’s, is echte bedrijfseconomische nonsens.

Het gaat niet om synergieën, maar om fiscale spitsvondigheid. Zoiets als een bakker die een frituur overneemt om geen belastingen te hoeven betalen. Het bedrijf uit Charleroi heeft voor zo’n tien tot dertien miljard frank verliezen in zijn boeken staan. Het nieuwe Acec-Union Minière (AUM) kan die van zijn winsten aftrekken. Een gemakkelijke operatie is dat niet, want een onderneming moet al serieus winst maken om een dergelijk megaverlies fiscaal te laten renderen. Daarom stopt de Generale de dochters Metallurgie Hoboken Overpelt, Vieille Montagne en Mechin in de fusie.

De fusie brengt naar schatting vier tot vijf miljard frank belastingwinst op. Acec-Union Minière publiceert voor dat jaar 1989 dan ook ongewone cijfers: een recordwinst van 19,9 miljard frank bij een eigen vermogen van 21,7 miljard frank, wat staat voor een rendement van 91,2 procent. De groep betaalt 656 miljoen frank belastingen, de moederholding 120 miljoen frank.

Jaren na de feiten blijkt uit indiscreties vanuit de Generale dat de regering-Martens VIII zelf op het geniale idee van de fiscale recuperatie van de verliezen kwam, omdat het faillissement van Acec nog meer kosten en sociaal onheil zou veroorzaken. Philippe Maystadt, die toen als minister Financiën beheerde, ontkent heftig. Na de feiten wijzigt het parlement trouwens prompt de fiscale wet, onder druk van de verontwaardiging en omdat echte beurzen van fiscale verliezen ontstaan. Ook de Generale zou eerst tevergeefs een koper voor het verlies hebben gezocht.

Van Acec, dat na de Tweede Wereldoorlog op gelijke voet stond met het Nederlandse Philips, resten alleen nog enkele stukken in buitenlandse handen. Onder andere het Alsthom, dat nu verwikkeld is in een politieke twist over leveringen aan een kerncentrale in Pakistan.

Guido Despiegelaere

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content