Verdi sloot zijn operaleven af met de wrange komedie Falstaff. Philippe Boesmans, Belgiës belangrijkste operacomponist van de laatste halve eeuw, werkte tot zijn dood aan de klucht On purge bébé, naar de gelijknamige eenakter van Georges Feydeau. Hij kreeg het niet helemaal af, maar vertrouwde de voltooiing ‘voor 10 procent’ toe aan Benoît Mernier. On purge bébé is onvervalst boulevardtheater: iets met onbreekbare nachtpotten voor het leger, een jongetje dat niet op de pot kan maar ook geen laxeermiddel wil, allerlei zakelijke en huwelijksperikelen. Maar ook een scherpe satire op de bourgeoisie. Geen wonder dat Jean Renoir er nog een film over maakte. Van Boesmans mag je een spitse, razendsnelle, verrassende maar ook virtuoze en – waarom niet? – mooie partituur verwachten. ‘Ik hou van al mijn personages’, zei hij. Monkelend en met niet altijd even fijne ironie: het laatste woord van de opera is merde. Opera’s zouden vaker komisch moeten zijn.
13.12 – 29.12
