Slechthorenden stellen de stap naar een hoorapparaat soms uit. Ze zijn bang om hun oren te ‘verwennen’, waardoor hun gehoor nog sneller zou achteruitgaan. Dat klopt in geen geval, waarschuwt Vincent Van Rompaey. “Het omgekeerde is waar: hoe minder je hoort en hoe minder goed je gesprekken kunt volgen, hoe groter het risico op sociaal isolement én hoe minder prikkels je hersenen ontvangen. Daardoor gaat je denkvermogen achteruit, ook al bij licht gehoorverlies. Bij sterk gehoorverlies loop je ook meer risico dat je op termijn dementie ontwikkelt, zo blijkt uit onderzoek. Zonder een hoortoestel, terwijl je er wel eentje nodig hebt, is de kans op dementie zelfs maal 2. Is het gehoorverlies zo sterk dat een cochleair implantaat nodig is, dan is het risico zomaar eventjes maal 5. Wat we ook weten: als het denkvermogen al gedaald is, kan een hoorhulpmiddel maken dat de cognitieve achteruitgang weer gedeeltelijk wordt teruggeschroefd. Het is dus nooit te vroeg, maar ook nooit te laat om met een hoortoestel te beginnen.”
