Tomislav Butina, de Kroatische doelman van Club, is van drie dingen helemaal gek: voetbal, de stad Brugge en kunst. Deze zomer verlaat hij België voor een avontuur bij Olympiakos Pyraeus. ‘Voortaan zijn mijn enige zorgen: hoeveel graden is het zwembad, en staan er nog biertjes koud?’

Nog minstens veertien keer is de Kroatische sterkeeper Tomislav Butina te bewonderen in het shirt van landskampioen Club Brugge. Daar kunnen nog wat wedstrijden bij komen, maar dan moet Brugge zich Europees wel voorbij drievoudig Italiaans kampioen AS Roma wurmen. Woensdag ontvangt blauw-zwart de giallorossi (de geel-roden) in een afgeladen Jan Breydelstadion. Verslaat Club Brugge het sterrenteam van Christian Panucci, Francesco Totti en Christian Chivu, dan staat het al in de achtste finale en ontmoeten de West-Vlamingen VfB Stuttgart of Middlesbrough. Nu is Butina een vaste waarde bij Club Brugge, maar het is ooit heel anders geweest. De Kroaat kende een dramatisch debuut bij Club. In zijn eerste wedstrijd, een levensbelangrijk kwalificatieduel op Dortmund – de winnaar zou zich plaatsen voor de Champions League – flaterde hij. Al in de tweede minuut verkeek hij zich onbegrijpelijk op een terugspeelbal. Marcio Amoroso, de Braziliaanse spits van Dortmund, had de bal maar binnen te leggen. De wedstrijd die absoluut moest worden gewonnen, leek al verloren nog voor hij goed en wel gestart was. Even later zou de Kroatische goalie alsnog de held worden door enkele indrukwekkende reddingen in de beslissende strafschoppenreeks.

Toch zou Butina het dat seizoen niet tot titularis schoppen. Ouwe getrouwe Dany Verlinden versperde de weg. De Kroaat zou moeten wachten tot zijn vroegere concurrent keeperstrainer werd, om zijn plaats in doel in te nemen. Helemaal gerust was men niet in de nogal wisselvallige Butina, maar dat bleek onterecht. De Kroaat speelde met zijn land een meer dan degelijk Europees Kampioenschap, en kwam bij blauw-zwart terug als een andere speler. Butina bleek een bijzonder kalme, gefocuste en boven alles betrouwbare doelman. Dat Club Brugge vorig seizoen kampioen werd met slechts vijfentwintig tegendoelpunten, negen minder dan concurrent Anderlecht, is voor een groot stuk zijn verdienste.

Deze zomer verlaat hij Club voor een avontuur bij Olympiakos Pyraeus, waar hij zijn vroegere trainer Trond Sollied, overigens goed op weg om Grieks kampioen te worden, terugvindt. ‘Ik ben blij dat ik eindelijk zekerheid heb voor volgend jaar’, zegt Butina. ‘Bij Olympiakos vind ik alles wat ik nodig heb: goed weer, goed voetbal, goeie financiële voorwaarden. Voortaan zijn mijn enige zorgen: hoeveel graden is het zwembad, en staan er nog biertjes koud? (brede lach)‘

Ken je de Griekse competitie? Het schijnt er daar bijzonder vurig toe te gaan.

TOMISLAV BUTINA: Het zal een beetje zijn zoals in Kroatië zeker? Vergeleken met hoe zot men daar soms wordt, heb ik hier in Brugge nog nooit druk gevoeld. De mensen zijn in die zuiderse landen crazy van voetbal.

Je komt in Olympiakos je ex-trainer Trond Sollied opnieuw tegen.

BUTINA: Dat maakte de deal nog aantrekkelijker. Het is altijd makkelijker bij een nieuwe club wanneer je er al iemand kent. Maar je moet het belang daarvan ook weer niet overschatten: ik heb bij Olympiakos getekend, niet bij Sollied. Voor hetzelfde geld ligt de trainer nog vóór ik er ben buiten. Ik moest het gevoel hebben dat de clúb me wou. Anders had ik nooit getekend. Olympiakos deed een goeie zaak, ze krijgen een goeie keeper voor weinig geld (lacht zijn tanden bloot).

Je kon naar verluidt ook naar Juventus?

BUTINA: Waarom schrijven journalisten toch zulke onzin? Juve, Bayern München, Everton en Glasgow Rangers zaten allemaal achter Butina aan, als ik de pers moest geloven. (verontwaardigd) Ben ik superman of zo? Het zou kunnen dat die clubs me op hun longlist hadden staan, maar iedere club die een nieuwe speler zoekt, volgt minstens vijf, zes man. Weet je, toen ik jong was, kon ik me echt gek laten maken door die story’s. Nu weet ik dat de voetbalwereld iedere dag bol staat van geruchten en losse contacten, waarvan je de meeste best niet al te serieus neemt.

De Club-supporters zien je niet graag vertrekken.

BUTINA: Ik weet het. Ik vind het ook erg vreemd dat Club Brugge zelfs niet probeerde om mij te houden. Natúúrlijk wilde ik blijven. Oké, ik snap hoe de club het ziet: ze hebben jonge, getalenteerde doelmannen die nu op de bank zitten en op basis van hun kwaliteiten zeker een kans verdienen. Maar bekijk het eens van mijn kant: ik ben hier nu twee jaar eerste keeper en speelde iedere wedstrijd, als ik fit was. Altijd hoorde ik dat er niets op mijn prestaties aan te merken viel. Als een vaste titularis over wie men klaarblijkelijk tevreden is, wil blijven, dan moet dat normaal gezien toch kunnen? Misschien bekeek ik het te emotioneel, en was dat mijn inschattingsfout. Toen ik zeker wist dat het bij Brugge voor mij voorbij was, ben ik daar toch twee weken not happy van geweest. Maar je moet de knop omdraaien hè.

Brugge staat op kop in de competitie. Mogen we dat verrassend noemen, na een zeker niet geweldige heenronde?

BUTINA: We hebben inderdaad ons beste spel nog niet laten zien, maar is dat erg? In voetbal telt uiteindelijk alleen het resultaat. De Belgische competitie ligt dit jaar helemaal open: iedereen lijkt van iedereen te kunnen winnen. Club Brugge kan dit seizoen niet naar Zulte Waregem, Westerlo of Lokeren gaan en zo goed als zeker zijn er drie punten te nemen. Mij valt op dat je dit jaar veel goede spelers ziet bij de zogenaamd kleinere teams. Een Salou Ibrahim bij Zulte Waregem, Wagneau Eloi bij Roeselare, of Coelho die nu weg is bij Westerlo, dat zijn verdorie toppers.

Vooral buitenshuis hebben de topploegen het dit seizoen erg moeilijk. Jullie wonnen, vóór de match op Sint-Truiden, nog maar drie keer op verplaatsing, de ‘uitwedstrijd’ tegen Cercle meegerekend.

BUTINA: Volgens mij is dat het grootste sportmysterie dat bestaat: waarom is het thuis zoveel makkelijker om te winnen dan op verplaatsing? In principe is het spelletje toch overal hetzelfde: twee keer elf spelers en één bal. Deskundige psychologen zouden zich eens over dit vraagstuk moeten buigen.

Dit seizoen zijn de uitwedstrijden waarschijnlijk de sleutel om kampioen te worden. De topclub die daar een reeks neerzet, lijkt moeilijk te pakken.

BUTINA: Klopt. Daarom dat ik denk dat wij de beste kaarten in handen hebben; we ontvangen de drie andere topploegen – Genk, Anderlecht en Standard – nog thuis. Als Club van die matchen er één kan winnen en twee gelijkspelen, zijn we de favoriet voor de titel. Het ligt in onze eigen handen.

Woensdag komt AS Roma op bezoek. Wat weet je van die ploeg?

BUTINA: Dat ze tempovoetbal spelen, en veel druk zetten op de verdediging. En dat ze jammer genoeg erg goed in vorm zijn en dit seizoen alles gaan zetten op de Uefacup. Het hele team is gebouwd rond Francesco Totti, een echte wereldspeler. De thuiswedstrijd wordt erg belangrijk. Het zou mooi zijn om met een voorsprong naar Rome te kunnen trekken, maar ik denk dat het minstens zo belangrijk is om geen doelpunten tegen te krijgen. Dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. We zullen in de wedstrijd zien wat onze kansen zijn.

Deze zomer speel je het WK. Kroatië zit in een groep met Brazilië, Japan en Australië. Dat lijkt niet onhaalbaar.

BUTINA: Onze minimumdoelstelling is, zoals voor ieder toernooi, de tweede ronde halen. Brazilië is favoriet voor de eindzege, en normaal gezien te sterk voor ons. Ik denk dat als we de match tegen Japan kunnen winnen, we een goede kans hebben om door te stoten. Kroatië heeft geen wereldsterren van het niveau van Zlatan Ibrahimovic, Samuel Eto’o of Ronaldinho. Maar als team zijn we wel erg sterk: een Kroaat speelt bij de nationale ploeg altijd met hart en ziel. Als klein land hebben we natuurlijk geen al te ruime kern, veel zal dus afhangen van de blessures. Wanneer een paar belangrijke jongens wegvallen, krijgen wij het meteen moeilijker. Voor een land met maar 4,5 miljoen inwoners doen we het anders zeker niet slecht. De laatste vijftien jaar speelden we alle grote toernooien. Kroatië profileert zich trouwens meer en meer als een echt sportland. We wonnen de Davisbeker, onze handbalploeg is wereldtop, Janica en Ivica Kostelic domineren het skiën…

Wat is jullie geheim?

BUTINA: Veel en hard werken, denk ik, als je dat een geheim kunt noemen. En we weten het talent te vinden. Om een voorbeeld te geven: de Kroatische voetbalbond zoekt de hele wereld af naar mensen met Kroatische roots, om ze eventueel bij de nationale ploeg te laten spelen. Men is er al gaan halen tot in Zuid-Amerika en Australië toe. Je moet wel zo werken, als klein land, of iemand is je voor. In de nationale ploeg spelen bijvoorbeeld drie kerels die in Australië gevormd zijn, maar de Australiërs zijn ook zes halve Kroaten bij ons komen halen. Het is een kwestie van er eerst bij te zijn.

Naar verluidt ben je een echte kunstkenner. Je had vroeger zelfs twee galerijen in Kroatië?

BUTINA: Die heb ik met pijn in het hart moeten sluiten toen ik naar Brugge kwam. Een kunstgalerij kun je niet beheren vanuit het buitenland. Als je niet alle lokale tentoonstellingen kunt volgen, weet je ook niet welke kunstenaar helemaal mee is, en al zeker niet wie goed zal verkopen. Na mijn carrière zal ik die schade wel inhalen.

Waar hou je van?

BUTINA: Schilderkunst is mijn specialiteit. In het begin ging ik vooral voor realistisch werk, maar tegenwoordig kan ik ook moderne en zelfs abstracte kunst appreciëren. De galerijen in België volg ik op de voet, vooral die van Knokke. Maar soms trek ik ook naar Parijs, of zoek ik op het internet. (met pretoogjes) Hier in Brugge heb ik mijn oude Vlaamse huis, met van die typische oude, zware meubelen, vol gestoken met abstracte kunst. Da’s echt een perfecte mix, je zou het moeten zien.

Mensen uit het voetbal vragen me wel eens: wat trekt je nu zo aan in die kunst? Ik vind daar vrede, zeg ik dan, ik vind daar kalmte. Wat is er mooier dan in alle rust van het meesterschap van een andere mens te genieten? Iedere innoverende kunstenaar is voor mij een even groot talent als de allerbeste voetballer. Mijn passie voor kunst kun je misschien nog het best vergelijken met hoe een voetbalfan opleeft als hij naar een wedstrijd trekt. Waarom komt een supporter naar het voetbal kijken? Omdat hij daar talenten ziet die meer met een bal kunnen dan hijzelf, en hij daar bewondering voor heeft. Met de ploegmaats praat ik niet zoveel over mijn kunstpassie, ze vragen me er ook niet naar. Vorige zomer heb ik trouwens in de Brugse Museumnacht zes jonge Kroatische kunstenaars mogen inviteren voor een expositie. The Choice of Butina, een prachtige ervaring was dat. Misschien kan dat het begin zijn van enkele kunstprojecten die ik in mijn hoofd heb.

Zoals?

BUTINA: Door die transfer naar Griekenland moet ik al mijn plannen natuurlijk minstens met drie jaar uitstellen. Maar later hoor je er misschien nog wel van.

Je wilt terugkeren naar Brugge. Ooit.

BUTINA: Ik hou van Brugge. Deze stad is de mooiste die er bestaat, dat meen ik. Ik heb Noord- en Zuid-Amerika gezien, heel Italië, Parijs ook… maar niets kan op tegen Brugge. Die kanalen. Die paardenkoetsen in het straatbeeld. Zwanen en eenden op het gras. Het is hier geweldig. Rustig als in een bos en proper alsof je door een apotheek wandelt. En de locatie kan ook bijna niet beter voor een kunstliefhebber als ik: vlak bij Amsterdam, Londen, Parijs, Brussel… Ik weet niet welke richting mijn leven zal uitgaan na drie jaar Griekenland. Misschien bekijk ik de dingen dan weer op een heel andere manier. Maar ik weet wel dat er bij mijn vele Brugse vrienden altijd een bed vrij zal zijn voor Tomislav Butina. (na een denkpauze) Ik was heel graag bij Club Brugge gebleven. Maar het leven gaat verder.

Zoals in de hele eerste klasse, is de Chinese gokaffaire ook in de Brugse kleedkamer het eerste gespreksonderwerp. Wat denk jij ervan?

BUTINA: Eerlijk? Ik geloof niets van heel die zaak. Want ik heb nog geen enkel echt bewijs gezien, en ik weet hoeveel er loos gepraat wordt in en rond het voetbal. Men zegt dat die jonge keeper van Lierse (Cliff Mardulier, nvdr.) zich heeft laten omkopen. Om dat hard te maken, liet men beelden zien waarbij hij een zogezegd verdacht doelpunt tussen de benen liet passeren. Dat was dan toch ongelooflijk sterk geacteerd. Om een bal bewust tussen je benen te laten, moet je over een fenomenale timing beschikken. Ik denk dat een paar journalisten zichzelf interessant wilden maken door een groot en sensationeel verhaal op te hangen. Nochtans ben ik niet echt onder de indruk van hun bewijsvoering: als je een beetje zoekt, vind je in iedere wedstrijd verdachte fases. Of kennen de makers van die televisiereportage soms perfecte spelers?

Het gevolg is dat wij voetballers na iedere wedstrijd bang moeten zijn dat ze ons verdacht gaan maken. Akkoord, omkoping in het voetbal bestáát. Vorig jaar hebben ze een onervaren scheidsrechter uit Duitsland nog zover gekregen. Waar veel geld rondgaat, zullen vuile praktijken volgen. Ik wil geloven dat er misschien dingen gebeurd zijn, of zelfs dat er nu nog steeds dingen gebeuren, maar niet in die grootteorde.

De journalisten zeggen bijvoorbeeld ook dat onze wedstrijd tegen La Louvière verkocht was. Moet ik dat geloven? Wat wás daaraan te verkopen? Als Club Brugge zijn niveau haalt, dan winnen wij toch sowieso? Ik vind het hoog tijd dat iemand, de voetbalbond bijvoorbeeld, nu opstaat om de spelers te beschermen. Iedere zieke zijfiguur kan op dit moment een gerucht lanceren, met als gevolg dat mogelijk onschuldige spelers een schandvlek meedragen voor de rest van hun leven. Ik zie maar één oplossing: dat het gerecht deze zaak volledig in handen neemt, en alle fabeltjes van bewijsbare feiten scheidt. Als er iets aan de hand is, mogen ze de schuldigen van mij zwaar straffen. Voor mijn part gooien ze ze de gevangenis in. Maar als het niét waar is, mogen degenen die de geruchten gelanceerd hebben óók zwaar boeten.’

JEF VAN BAELEN