Deze week vrijdag kunt u in grensapotheek ‘De Douanier’ geneesmiddelen kopen tegen een fractie van deBelgische prijs. Minister van Sociale Zaken Laurette Onkelinx (PS) is niet onder de indruk.
Goed vier jaar nadat huisarts Dirk Van Duppen uit Deurne het Nieuw-Zeelandse kiwimodel bij ons op de politieke agenda heeft gezet, past ook Nederland zijn eigen variant toe. Particuliere zorgverzekeraars betalen daar sinds 1 juli per geneesmiddel alleen de goedkoopste producent terug. Daardoor is de prijs van een dertigtal courant gebruikte geneesmiddelen gekraakt, wat tot nooit geziene besparingen leidt.
Zo kost het meest voorgeschreven antidepressivum citalopram in België 20,77 euro. In Nederland kost dezelfde verpakking amper 3,17 euro. Vergelijkbare prijsverschillen zijn er voor frequent gebruikte medicijnen zoals cholesterolverlager zocor (22,27 euro in België tegenover 8,17 euro in Nederland) en voor het middel tegen osteoporose fosamax (70,94 euro in België tegenover 10,14 euro in Nederland).
Net zoals in Nieuw-Zeeland gebruiken de Nederlanders de collectieve koopkracht van de patiënten om een zo laag mogelijke prijs bij de firma’s te bedingen.
Dirk Van Duppen becijferde dat een prijsdaling naar Nederlands model in België het Riziv jaarlijks 296 miljoen euro zou helpen te besparen. De patiënt zelf zou 113 miljoen euro op zak steken.
Met de symbolische actie in ‘De Douanier’ in Meerle (Hoogstraten) hoopt het actieplatform www.gezondheid-solidariteit.be het kiwimodel opnieuw onder de aandacht van minister Laurette Onkelinx (PS) te brengen. Opmerkelijk is dat het daarbij de uitdrukkelijke steun krijgt zowel van de christelijke als van de socialistische ziekenfondsen.
Toch loopt minister Onkelinx niet meteen warm voor een Belgische variant van het kiwimodel. ‘Zoiets kan in Nederland, maar in België ligt het bijzonder moeilijk’, zegt woordvoerster Saar Vanderplaetsen. ‘In Nederland heerst een andere medische cultuur. Wat men daar van bovenuit oplegt, wordt op het veld gewoon uitgevoerd. Belgische artsen staan op hun therapeutische vrijheid en hechten veel belang aan het overlegmodel.’
Fenomenale besparingen zoals in Nederland mogen dan al onmogelijk zijn, volgens Onkelinx heeft het Belgische model ook zijn voordelen. ‘Het overlegmodel garandeert in de eerste plaats tariefzekerheid voor patiënten, terwijl Nederland toch een gezondheidszorg met twee snelheden kent. Bovendien hebben we een aantal initiatieven genomen die tot forse besparingen op het geneesmiddelenbudget zullen leiden. Bijvoorbeeld de verplichting om in minimaal tachtig procent van de nieuw op te starten therapieën te kiezen voor generische of goedkope alternatieven.’
Tom Cochez
