Namaakproducten verstoren de markt sneller dan het gerecht kan werken.

Directeur Philippe Geeraert van Erea in Wijnegem, een producent van transformatoren, toont twee apparaatjes, ongeveer even groot, het een iets dikker dan het ander. De kleuren zijn bordeauxrood en blauw, bij beide identiek. Het ene is de Lasso, een transformator voor halogeenverlichting. Komt uit de fabriek in Wijnegem. Het andere apparaatje heet Double, de naam staat in eenzelfde soort blauw ovalen vlakje als dat van de Lasso. De leek ontwaart weinig verschil, de mensen bij Erea des te meer: ‘Wij zien in een oogopslag, aan het verpakkingsstickertje, dat het van buiten de EU komt, en dat het niet aan de wettelijke normen voldoet, ook al is er van alles opgedrukt.’ Het transformatortje kost de helft van de oorspronkelijke versie. Een fabrikant van verlichtingsarmaturen, klant van Erea, wees hem erop.

Het is niet meteen industriële spionage waar Geeraert onder lijdt: zijn spullen worden gewoon nagemaakt. Veelal is het slechte namaak: er ontbreken onderdelen, wettelijke eisen worden omzeild. China is een grote leverancier, maar hij weet ook van een imitator in Italië. ‘Er is een Belgische invoerder die ze daar laat maken. Tegen hem hebben we gerechtelijke stappen ondernomen, met succes.’

Maar meestal komt het materiaal via onduidelijke wegen ons land binnen en is een aansprakelijke moeilijk aan te wijzen. Bovendien doet Erea niet aan productbescherming in de vorm van octrooien of patenten en valt er op die basis dus niet te procederen. Geeraert: ‘Die registratieprocedures duren ons te lang, en bovendien, een namaakproduct verstoort de markt in een razend tempo, met een rechtszaak kom je altijd te laat.’ Dat hij niettemin de verkoop van de Italiaanse imitaties wist te stoppen heeft te maken met het feit dat hier sprake was van ‘klakkeloze namaak’, ook wel ‘slaafse namaak’ genoemd. In dat geval is de fabrikant sowieso beschermd.

Geeraert: ‘Erea is marktleider in België, dus hier kunnen we de meeste schade lijden, kunnen we klanten van een miljoen euro kwijtraken.’ Wat doet hij dan als hij illegale namaak op het spoor komt? Daar blijft Geeraert een beetje vaag over. Hij hoopt op de alertheid van de ambtenaren van de federale overheidsdienst Economische Zaken: zij kunnen een product uit de markt nemen dat niet aan de eisen voldoet. Hij zou natuurlijk die ambtenaren ook een handje kunnen helpen… Maar, zegt Geeraert, om zijn klanten (de fabrikanten die nu plots goedkopere imitatiespullen verwerken in hun eindproducten) aan te geven bij Economische Zaken, tja, dat vindt hij een brug te ver. Daar worden de zakelijke betrekkingen niet hartelijker op. ‘Wat wij doen, is: we onderzoeken het apparaat, maken een rapport op en geven dat aan onze klanten. Dan kunnen ze zelf zien wat er niet deugt, en wat de eventuele gevaren zijn. Bijvoorbeeld dat een verlichtingsarmatuur met de namaaktransformator het elektriciteitsnet vervuilt en daardoor storingen in andere apparatuur veroorzaakt. Of dat er brandgevaar ontstaat.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content