Wij westerlingen denken graag dat klassieke muziek – gesofisticeerde composities die bulken van verfijning en complexiteit – iets van ons is. Maar er bestaat ook Chinese, Japanse, Arabische en Perzische muziek met een soortgelijk intellectueel en artistiek gehalte. Door de eeuwen heen hebben die elkaar zelfs vaak beïnvloed. Pas door het cultuurnationalistische superioriteitsdenken is het begrip voor die verscheidenheid verdampt. Maar het tij is aan het keren en het Mechelse festival Lunalia laat graag zien hoe het moet. Het heeft twee ensembles in residentie. Constantinople is een Canadees ensemble dat ‘de reis als hoeksteen koos, inspiratie haalt uit alle bronnen en streeft naar verre horizonten.’ Het trapt het festival af met een op de dertiende-eeuwse Perzische dichter en soefi-mysticus Jalal ad-Din Roemi geïnspireerd programma. Het Zwitserse barokensemble Les Passions de l’Âme brengt alle Rozenkranssonates van de Oostenrijker Heinrich Ignaz Franz Biber, verspreid over drie dagen. U zult versteld staan van de gelijkenissen. En de verschillen, uiteraard.
