Geboren op 24 mei 1971 in Bree. Bediende bij recruteringsbureau.
Lizzy is een eigentijdse, tevreden vrouw. Al heeft ze wat moeite gehad met het feit dat ze haast dertig is, ondertussen is ze ervan overtuigd dat elke leeftijd zijn charme heeft. Om extra te benadrukken dat ze nog niet tot de ‘ernstige’ generatie behoort, wil ze de bloemetjes op haar verjaardag flink buitenzetten. ‘Het zal een echt feestweekendje worden om de dertig zo positief mogelijk in te zetten’, zegt ze.
Een zeven weken oude baby die rustig ligt te kraaien, verraadt dat Lizzy al ingrijpende ervaringen achter de rug heeft. ‘Ik zei vroeger altijd dat ik op mijn dertigste een tweede kind wilde, maar dat zal dus niet meer lukken. Ik veronderstel dat mijn carrière daar wel het een en ander mee te maken heeft. Ook heb ik de behoefte niet zo. Amper twee jaar geleden zagen mijn vriendinnen en ikzelf het absoluut nog niet zitten om een gezin te beginnen. We gingen allemaal veel te graag op stap en op reis. Maar op een bepaald moment is het gewoon zover. Ook onze relatie was klaar voor een extra dimensie. We hadden samen al zoveel beleefd dat we een stapje verder wilden.’
De geboorte van Lars, genoemd naar de zwijgzame jager uit de film Licht, maakte haar volwassener. ‘Door een kind te hebben, denk je anders, reageer je anders. Ik was bijvoorbeeld ongelooflijk ongeduldig. Het kon niet snel genoeg gaan. Het ene was nog niet afgewerkt of ik was al met het volgende bezig. Maar door Lars heb ik de gave van het geduld ontdekt.’
Sinds 1996 woont Lizzy in Kessel-Lo. Maar ze groeide op in het kleine Noord-Limburgse dorpje Kaulille, waar haar ouders een varkenskwekerij hadden. Als jongste van vier en kind van zelfstandige ouders stond ze snel op eigen benen. Een kwaliteit die haar naar eigen zeggen nog steeds goed van pas komt. Kaulille was een dorp waar iedereen iedereen kende. Ze sloot zich bij de jeugdbeweging aan en bleef er tot haar zesentwintigste actief. ‘Het was een ontzettend leuke tijd. Plezier maken, spelletjes winnen, de groepsgeest ervaren, creatief met jongeren bezig zijn, dat beviel me allemaal.’
Ook haar job heeft haar ruimte voor zelfontplooiing én om iets aan de maatschappij bij te dragen. Maar vrije tijd en vrienden zijn zeker even belangrijk. ‘Gezellig samen eten en op stap gaan, lekker een glaasje wijn drinken. Daar kan ik van genieten. Ook reizen is onontbeerlijk voor me, al zal er de komende jaren eerst voor het nageslacht gezorgd moeten worden’, zegt ze terwijl Lars haar er luidruchtig op wijst dat het tijd voor de volgende fles is. ‘We maakten vroeger minstens één grote reis per jaar. Zo trokken we al naar Egypte, Thailand, Ecuador en Mali. Ik heb die avontuurlijke reizen echt nodig om mijn zinnen te verzetten. Ik heb echt behoefte om met andere mensen en leefgewoonten in contact te komen.’
Lizzy is tevreden met de samenleving waarin Lars zal opgroeien. Toch vindt ze het erg als ze bijvoorbeeld op de radio hoort dat Belgen weinig verdraagzaam zijn tegenover vreemde godsdiensten. Zelf staat ze positief tegenover andere culturen. ‘Heel het Vlaams-Blokgedoe jaagt me angst aan.’
Ze is best kritisch, maar niet rebels. Thema’s zoals milieu of vreemdelingenbeleid volgt ze nauwlettend, maar meelopen in een Witte Mars ziet ze zichzelf nog niet zo gauw doen. ‘In ieder geval zullen we alles open en bloot met Lars bespreken, op een positieve manier. Het is niet de bedoeling dat hij een kopie van zijn ouders wordt. Hij zal zijn eigen keuzes kunnen maken.’
Ondertussen is het volop genieten van de mooie dingen des levens. En mooie dingen, daar mag best een prijskaartje aan vasthangen vindt ze. Behalve een reis naar Antarctica, heeft een van haar grote dromen met de baksteen in haar maag te maken. Opeengestapeld zien die bakstenen eruit als een fraai stukje moderne architectuur middenin het groen. En daar mag best een groot gezin in rondhollen, want ze is tuk op de gezelligheid van grote familiefeesten.
‘Alles kan verkeren’, is een van haar leuzen. ‘Dat wijst op de vergankelijkheid van ons menszijn hier op aarde en duidt tegelijk op het belang van flexibiliteit in het professionele leven. Alles kan zo snel veranderen en dat vind ik best leuk. Genieten is de boodschap en verveling is aan mij niet besteed.’
S.I.
