Rond de Leçons de Ténèbres van François Couperin is lang een romantisch beeld opgehangen. Omdat ze geschreven zijn voor een nonnenklooster dacht men aan twee nonnetjes die godvruchtig de klaagzangen van Jeremia debiteerden bij het schrale licht van een na een uitdovende kaarsen. Dat van die kaarsen klopt, maar in de achttiende eeuw was de abdij van Longchamp bij Parijs eerder een plaats waar ongewenste aristocratendochters werden opgesloten dan een oord van devotie. En een geliefd uitstapje: ‘Onder het oude voorwendsel naar de mis in Longchamp te gaan verlaat iedereen de stad; het gaat erom wie het prachtigste rijtuig, de pittigste paarden, de mooiste livrei kan tonen.’ Met een beetje geluk kwam je er ook de koning tegen. En toch blijven Couperins klaagzangen van het mooiste wat er aan passiemuziek is geschreven. In Antwerpen zijn Astrid Stockman en Elke Janssens de aristocratendochters van dienst.
OP 15.04
