Hij groeide op als enig kind. Zijn vader was bouwkundig tekenaar bij de stad Gent, moeder had een kledingboetiek. Er woonden weinig kinderen in de buurt, en moeder was niet zo dol op vriendjes over de vloer. De kleine Jo hield zich vooral bezig met zijn goochel- of chemiedoos en zijn poppenkast : hij entertainde zichzelf wel. Televisie hadden ze niet in Huize De Poorter, wel radiodistributie : een paar zenders uit zo’n bakelieten knop aan de muur. Als Jo toekomstplannen maakte, was het : acteur worden. Piloot of brandweerman leek hem maar niks.

Toen hij zeventien was, begon Jo als figurant bij het theater en op die manier kwam hij in contact met acteurs, schrijvers, journalisten. Allemaal goed opgeleide mensen, die hem zegden : ?Ga niet naar de toneelschool. Door een wortel of een ketel preisoep te spelen, leer je het vak niet. Haal eerst een fatsoenlijk diploma.”

Hij koos voor Germaanse filologie een mooie combinatie van intellectueel en artistiek. Maar dat viel tegen. Zijn medestudenten lazen geen boeken, volgden de actualiteit niet, praatten uitsluitend over mode, over auto’s en over elkaar. Het leek wel een soort voortgezet middelbaar onderwijs. Tijdens de licenties begon het hem de keel uit te hangen. Hij had geen zin om een heel jaar te studeren op het Engels dat een monnik sprak in 1512, ergens in een abdij in het noorden van Schotland. Dáárvoor kon literatuur niet bedoeld zijn, dacht hij, en toen hij van de BRT een aanbieding kreeg om omroeper te worden, ging hij erop in. Van de BRT en Studio Brussel stapte hij over naar de Nederlandse televisie. En nu is hij regelmatig te zien als anchorman van het journaal bij ATV, de Antwerpse regionale zender, en elke weekdag in Liefde op het Eerste Gezicht, de datingshow van VT4.

? Als er een doel is in ons bestaan, is dat het geven en krijgen van liefde. Ik probeer warmte, levensvreugde en vrolijkheid uit te stralen. De kandidaten zijn trouwens erg opgewonden en dat is licht besmettelijk.” Of hij er een idee van heeft waarom plots overal dit soort programma’s opduikt ? ?Ook besmettelijk. Dergelijke programma’s bestaan al veel langer in het buitenland. Het is een fenomeen van deze tijd. Pessimisten zeggen dat het komt doordat mensen eenzamer zijn : door de individualisering is iedereen op zoek naar liefde en warmte. Ik geloof dat niet. Wél dat mensen in deze tijd anders staan tegenover relaties. Er is veel meer openheid, er wordt makkelijker gepraat over liefde en seks. Echtscheiding is geen schande meer, alléén zijn ook niet.”

De opnamen van Liefde op het Eerste Gezicht vinden plaats in Aalsmeer, vlakbij Schiphol, anderhalf uur rijden van Antwerpen. Daarom woont hij niet alleen in Antwerpen, maar ook in Amsterdam. Een uitgesproken voorkeur heeft hij niet : ?Het is allebei thuis, maar het heeft één nadeel : de schoenen die je wil aantrekken in Amsterdam, staan altijd net in Antwerpen of omgekeerd.”

De inhoud van Liefde op het Eerste Gezicht is Vlaams, de techniek Nederlands. ?Nederland is een televisiemekka. Ik werk bij Endemol, de grootste Europese televisieproducent. Dat betekent : veel ervaring en zeer professioneel. Alles loopt gesmeerd en alles is mogelijk, want nee bestaat er niet. Heel anders dan in Vlaanderen, waar televisie niet een van de belangrijkste exportproducten is.

In Nederland zijn de mensen veel directer. Als iets niet goed is, krijg je het meteen te horen. Vlamingen hebben een totaal andere manier van communiceren : minder direct, maar anderzijds ook opener en minder preuts. Of quizkandidaten soms op mij vallen ? Dat gebeurt, ja. Maar nooit opdringerig, ze doen dat heel schattig. Vriendelijk en correct zeg ik dan dat ik niet vrij ben.”

G.S.