‘Het begon in september vorig jaar. Een goede vriend van me, die non-binair is, wilde op school met de jongensnaam Ken* worden aangesproken. Sommige klasgenoten hadden daar totaal geen begrip voor. Telkens als Ken een leerkracht vroeg om zijn officiële naam niet meer te gebruiken, begonnen ze hem te beledigen en uit te lachen. “Als jij je Ken mag noemen, dan heet ik vanaf nu Geile Beer”, riep een van die gasten. Een andere klasgenoot bleef maar herhalen: “Jij bent een vrouw! Jij bent een vrouw!” In het begin reageerden de leerkrachten daar amper op. Waarschijnlijk wisten ze niet goed wat er aan de hand was.
Binnen de kortste keren viel onze klas in twee groepen uiteen. Elke dag weer waren er incidenten en discussies. Niet alleen op school, maar ook in onze klaschatgroep. De ergste was Akela*, een jongen met diabetes. Hij had een hele theorie om uit te leggen waarom hij geen respect heeft voor non-binaire mensen en transpersonen. Volgens hem moesten dokters veel te veel tijd in die “mentale ziekten” investeren. Ze zouden zich beter concentreren op échte aandoeningen, zoals diabetes of kanker.
Ook de houding van sommige leerkrachten hielp niet echt. Zo was er een leraar die ons alleen wilde aanspreken met de naam die op de officiële klaslijst stond. Heel vervelend voor Ken en de andere non-binaire leerlingen. Tijdens een klassenraad hebben ze dan aan alle leerkrachten gevraagd om wat beter hun best te doen. De meeste deden dat ook. Er was maar één leraar die bleef dwarsliggen.
Ondertussen probeerde de school een beetje tussen de leerlingen te bemiddelen. De ene keer moest onze groep op gesprek gaan, de andere keer waren Akela en zijn vrienden aan de beurt. Dat veranderde uiteindelijk niets. Die gasten bleven elkaar maar aanmoedigen om vervelend te doen. Toen Ken op een dag afwezig was, liep het helemaal uit de hand. Lesuur na lesuur maakten ze rotopmerkingen over transpersonen. Ontzettend kwaad werd ik daarvan. Dat conflict is helemaal geëscaleerd. De volgende dag hebben ze me zelfs fysiek bedreigd.
Toen het schooljaar ongeveer een maand bezig was, heeft de directie ingegrepen. Akela en zijn vrienden werden uit elkaar gehaald en over verschillende klassen verdeeld. Omdat ze elkaar niet meer de hele tijd konden opjutten, hadden we minder last van hen. Al denk ik niet dat ze ondertussen veel toleranter zijn geworden.’
* Om privacyredenen zijn Ken en Akela schuilnamen.
