Is er een kanoniek dossier in de maak om Guy Verhofstadt zalig te verklaren ? En waarom zwijgt kardinaal Danneels ?
Kunnen tekenen bedriegen ? Zelden is iemand in zo korte tijd het voorwerp geworden van een spontane volksdevotie als de scheidende VLD-voorzitter Guy Verhofstadt. Toen Hij Zijn voornemen bekend maakte om Zijn Openbaar Leven te beëindigen, loofde de pers zoals bekend niet alleen de vroedvrouw van de geschiedenis, maar ook de spreekbuis van de publieke opinie Zijn wijsheid en rechtlijnigheid.
In dit eigenste blad had Frans Verleyen het over Zijn “moeilijk te definiëren maar oprechte volksliefde” en Zijn “loepzuivere argumenten die doorverwijzen naar de systematische gebreken van de overheidsmacht, naar het slechte gezag dat ons regeert. ” Verhofstadt, aldus onze direkteur, “schijnt ook begrepen te hebben dat samenlevingen overal, altijd en spontaan godsdiensten ontwerpen om hun onzekerheden de baas te kunnen en sakrale behoeften te stillen. “
Hoofdredakteur Yves Desmet van De Morgen ziet in Hem “een visionair, een profeet, een denker in het kasteel, au desus de la mêlée. ” Zijn hagiografen verhalen van Zijn ascetische levenswandel (“een volstrekt afgelegen, vervallen boereschuur in Toscane”) en Zijn zelfgekozen lijden (“grijs van vermoeidheid op de hellingen van de Mont Ventoux”). La Libre Belgique noemde Hem zelfs, met een subtiele verwijzing naar Damiaan van Molokaï, “de pestlijder van de Wetstraat”.
Het liberale dagblad Het Laatste Nieuws onthulde dan weer het bestaan van “een geheim” van Verhofstadt. Ingewijden weten wel zeker dat dit te maken heeft met de Wonderbaarlijke Bekendmaking van ’s Voorzitters vertrek uit de wereld. Dat gebeurde niet toevallig via een verschijning. En wel in de zeer kristelijke krant De Standaard. Tegenover het liberale geuzenblad had de Voorzitter zelf Zijn op handen zijnde vertrek de dag vóór de verschijning in De Standaard nog glashard moeten ontkennen. Maar toen greep de Voorzienigheid in. Ja, het geschiedde door een Tussenkomst van Boven.
In die dagen reisde Zijne Voorzitterschap, gedreven door een macht die Zijn eigen wil te Boven ging, van Zijn aardse verblijf in Gent-Mariakerke naar de Gossetlaan in Groot-Bijgaarden. En ziet, ter hoogte van de uitrit in Ternat plofte uit een heldere hemel plots een bliksemschicht op hem neder en gingen Hem de ogen open. En Hij sprak tot Zijn apostel Guy Vanhengel : “Waarlijk, het Licht is over Mij gekomen. ” En het Licht scheen doorheen de duisternis van het profane leven. En Hij gewon het Burgermanifest bij Henri Lepage en Hij stortte zich ter aarde in Groot-Bijgaarden en terwijl het voorhang scheurde en zich wat verderop een kettingbotsing voordeed op de Grote Ring, wist Hij zeker : Mijn rijk is niet van deze wereld. En zo gebeurde het.
Wie bij leven en welzijn al zoveel oprechte genegenheid (de uitdrukking is van Herman de Croo) mag ondervinden, mag hopen op een spoedige zaligverklaring. Ook al is Hij door de advokaat van de duivel met de hardvochtige koning Herodes vergeleken, velen zien in Hem “een voorbeeld voor Zijn medeburgers”. Er zijn hardnekkige geruchten dat kardinaal Godfried Danneels in het diepste geheim een kanoniek dossier aanlegt. Maar waarom zwijgt het aartsbisdom ?
Dat zou ons aan het denken moeten zetten. Zoals bekend gaan ze in Mechelen niet over één nacht ijs. De apostolische konstitutie Divinus Perfectionis Magister is immers streng. Vóór de Kongregatie voor de Zaligverklaringen van het Vaticaan zich over het dossier buigt, zal de aspirant-zalige eerst een paar onweerlegbare mirakels moeten verrichten. Een wonderbaarlijke vermenigvuldiging van ambten, een schielijke genezing van geelzucht, een oude verkiezingsaffiche met Zijn foto, waarop omstanders tijdens een regenvlaag een traan uit Zijn oog meenden te zien biggelen dat is een mooi begin, maar het is niet genoeg. Een echt mirakel zou het pas zijn als bijvoorbeeld Louis Bril tot Zijn opvolger wordt gezalfd. Zou Hij daar niet kunnen voor zorgen ?
Piet Piryns
Examenkoorts (Foto : Patrick de Spiegelaere)
Achter de spiegels
Een paus heeft nooit rust. Johannes Paulus II is amper terug in het Vatikaan of er dreigt nieuw onheil. De Apaches gesteund door milieu-organizaties en de Amerikaanse National Council of Churches of Christ vallen aan. Ze hebben daar alle redenen toe, want het Vatikaan heeft uitgerekend op hun heiligste berg (Mount Graham, Arizona of Dzil N’Chaa Si An, Apacheland) een observatorium gebouwd. Aanvankelijk was het de bedoeling dat daar tien verschillende observatieposten zouden komen. Maar daar komt voorlopig niet veel van terecht. Twee spiegels zijn al gebouwd : één van het Vatikaan en één van het Duitse Max Planck Institut. De derde spiegel zal er niet komen omdat de Italiaanse regering niet echt van plan lijkt om vijfenveertig miljoen frank te stoppen in een omstreden projekt.
En terecht. Met de bouw zijn talloze wetten omzeild. Niet alleen zijn de Indiaanse rechten geschonden, wetenschappers zijn er ook van overtuigd dat je vanop de heilige Apache-berg niet zo heel veel kan zien.
Tenzij dan als je Vatikaans observator bent : dan zoek je naar “buitenaardse wezens, zodat deze kunnen ondervraagd worden over Adam en Eva, de verlossing, de zondeval, en hun kennis over de verlosser”. Als die ET’s “de erfzonde kennen, komen ze bovendien in aanmerking voor missionering. ” Tenminste dat zegt het hoofd van het observatorium, pater George Coyne, die vindt dat het hoog tijd wordt dat ook de Apaches zich bekeren.
Wacht even : had de paus in 1987 niet gezegd dat de inheemse volkeren hun “kulturen, talen, waarden en gebruiken” moesten beschermen en levend houden ? Ja natuurlijk. Maar volgens pater Charles Polzer, etnohistorisch konservator van de University of Arizona, is hier geen sprake van kultuur of waarden. De man heeft officieel verklaard dat er geen enkel bewijs is dat Mount Graham heilig is. Hij ziet in het verzet vooral een komplot van joden en zwarten tegen het Vatikaan.
Dat stelt zich al even onwrikbaar op. Eerst zien en dan geloven. Kunnen de Apaches oude teksten voorleggen waarin uitdrukkelijk staat dat de berg heilig is ? Zijn er ooit ruïnes van kerken blootgelegd ? Welaan dan. En als die Apaches hun tomohawk opgraven sturen ze vanuit Rome de hellebaarden van de Zwitserse garde er op af.
Misjoe Verleyen
Sale & rent back
Sommige ideeën zijn zo geniaal dat je niet begrijpt dat ze geen navolging krijgen. De Argentijnse minister van Buitenlandse Zaken Guido di Tella verklaarde vorige week in Londen dat zijn regering ieder van de 2200 inwoners van de Falkland-eilanden ongeveer 25 miljoen Belgische frank wil betalen om de archipel te verlaten of Argentijns bestuur te aanvaarden. De totale kostprijs van de operatie (zo’n 55 miljard Belgische frank) is maar een fraktie van wat de oorlog tegen de Engelse armada in 1982 heeft gevergd.
Waarop wacht de Vlaamse formateur Luc van den Brande om een openbaar bod uit te brengen op Ploegsteert en op dat handjevol recalcitrante Voerenaren, dat zo graag terug naar Luik wil ? De financiering kan geen probleem vormen. We verkopen een aantal Vlamingen uit de Brusselse rand aan de Franse gemeenschap. En we huren ze terug voor een zacht prijsje. Sale & rent back daar is nog nooit iemand slechter van geworden.
P.P.
Andere tijden
Voorzitter Frank Swaelen zal er moeten aan wennen. De verjonging van de Senaat stelt nieuwe eisen. Nog maar nauwelijks had de jeugdige vendelleider van de Volksunie Bert Anciaux zijn intrede gedaan in de Hoge Vergadering of hij stelde voor in het gebouw van de Senaat een crèche onder te brengen. Daaruit mag blijken dat ook in het Paleis der Natie het ik-tijdperk definitief ten grave is gedragen : in het verleden hebben de verkozenen alleen om een ondergrondse gymzaal gevraagd, waar zij in het zweet huns aanschijns kunnen gewichtheffen of touwtje springen.
Het voorstel van Anciaux is natuurlijk niet zonder risico’s : voor Swaelen er erg in krijgt kunnen ambtenaren van de quaestuur van de Senaat een winstgevend handeltje opzetten in pampers en potjes Olvarit. Maar geen zinnig mens kan ontkennen dat het organizeren van een kinderdagverblijf past in deze tijd. Een aantal senatoren kan er zinvol werk verrichten. Charles-Ferdinand Nothomb bijvoorbeeld, die in het verleden al bewezen heeft goed over de baan te kunnen met hooligans, zou toezicht kunnen houden op het springkasteel. En als het niet zo rolbevestigend was, zou tante Paula Semer kunnen voorlezen uit “Puk van de Petteflet”.
Een nieuwe politieke kultuur begint niet met grote woorden, maar met eenvoudige ideeën. De Senaat is niet voor niets een reflektiekamer geworden. Wedden dat Bert Anciaux nog vóór het parlementair reces het voorstel lanceert om deze zomer, ter bevordering van de saamhorigheid, met z’n allen op bivak te gaan in Han-sur-Lesse of desnoods in Marche-les-Dames ?
P.P.
