Ja, eindelijk heb ik me, na twaalf jaar van bezinning, een fiets aangeschaft.

Terwijl ambtenaren op de Zuidertoren, waar onze pensioenen worden berekend en uitbetaald, met de handen in de haren zaten te woelen omdat een genaamde Timmermans Gommaar zijn formulieren niet had teruggestuurd, omdat hij diezelfde formulieren had verloren gelegd in de zee van papier die hem omringt, is diezelfde Gommaar Timmermans, hoewel wankelmoedig van aard, naar een winkel gestapt waar tweewielers allerhande te koop worden gesteld. Ik had me reeds menigmaal naar deze zaak begeven maar telkens was er iets tussengekomen of had mij iemand weerhouden of me aan het weifelen gebracht. Nu echter, op een kille voorjaarsmorgen ; sloop ik door geen mens gezien tot in de zaak en verloor mijn hart en tevens mijn 19.000 frank aan een technologisch snufje waarop men zich op twee wielen voortbeweegt. Ik heb een damesfiets gekozen omdat wij zelfstandigen altijd vooruit moeten zien en een dubbel gebruik geen overbodige luxe is.

Deze keuze viel niet in de smaak van mijn vriend Guido die door de lokale tamtam op de hoogte was gebracht van mijn aankoop.

?Jongen,? zei hij, ?een fout, een zware fout heb je begaan met je af te keren van de mannenkader met de buis, wat de sterkte van de fiets uitmaakt. Heb jij nog nooit het krachtig parellellogram bemerkt waarrond een mannenfiets opgebouwd is, tegenover de weke lijnen van een rijtuig voor dames ??

?Maar ik hou van een damesfiets,? riposteerde ik. ?Je moet niet van die bespottelijke fietsspelden om je knoesels doen opdat je broekspijp niet in je ketting zou raken.?

?Pardon,? zei hij gepikeerd, ?je bedoelt één fietsspeld, want het gevaar loert slechts langs de rechterkant als je de bouw van een herenfiets al eens van nabij ontleed hebt. Met één stel fietsspelden doe je dus dubbel zo lang.?

?Ik verlaag me niet tot het dragen van één of twee fietsspelden,? zei ik resoluut.

?Kom, het is geen punt, maar wat doe je als je langs de vaart aan het peddelen bent en je ketting raakt van het tandwiel ??

?Dan,? zei ik, ?ga ik in het dichtsbijzijnde dorp hulp halen.?

?En tegen dat je met versterking terugkomt, is je fiets gestolen,? lachte hij.

?Onmogelijk,? antwoordde ik koel, ?want ik werp mijn rijtuig in het kanaal en laat een merkboei achter.?

?Kom,? suste hij, ?laten we van dit gesprek geen treinramp maken. Hoeveel versnellingen heb je ??

?Drie,? zei ik. ?Een eerste, een tweede en een derde.?

?Schitterend,? riep hij uit, ?want die nieuwe spullen met tientallen mogelijkheden zijn helse tuigen. Mijn zwager heeft er een met 27 versnellingen, maar hij kan er maar 6 vinden. Soms razen zijn benen op en neer en er gebeurt niets, dan plots is het alsof er aan elke voet een centenaar geklonken is en bij elke tred stuift hij vooruit als een struisvogel die achter een zakuurwerk aanzit. Weer een druk op een knop of een hendeltje over halen en hij blijft ter plaatse staan watertreden terwijl de naaktslekken hem lachend voorbij schieten.?

?Ja,? beaamde ik, ?eigenlijk is er niets beter dan die getrouwe werkfietsen, die traag maar onverbiddelijk als een gemaal de afstand tussen twee punten oplepelen.?

?Ga je nu een speciale uitrusting kopen of rij je in clergy ?? vroeg hij.

?God beware dat ik me ooit vertoon in zo’n Batman-plunje !? riep ik verschrikt.

?Laatst zag ik een stel ouderlingen me voorbijscheuren gehuld in zwarte glimmende maillots. Het leek wel de balletschool die per fiets naar een voorstelling ijlt.?

?En dan vergeet je nog dat gemzenleer tussen de dijen,? grinnikte hij.

?En de valhelm die eerder op de gespleten vrucht van de klapperboom lijkt,? lachte ik nu weer.

?Dat gemzenleer tussen de dijen en de fietswoede is een slechte zaak voor die dieren,? zei hij plots ernstig. ?Vroeger stonden die gewoon op duizelingwekkende hoogten edelweis te grazen en waren tot niemand enig nut.?

?Dat dacht je maar,? zei ik. ?Ik kende een uitgever die een klein fortuin besteedde om met een gids op lijfsgevaar noordwanden en gletsjers te beklimmen om op ganzen te jagen. Toen de zaken slechter gingen, schoot hij op ordinaire geiten in een boerenwei.?

?En nu worden zij opgejaagd om de fietsende dijen te beschermen,? mijmerde Guido. ?Zo zie je weer eens dat alles met alles te maken heeft.?

?Vriend,? zei ik, ?nu moet gij mij verlaten. Zoals Teddy Roosevelt met zijn beer wil ik nu met mijn fiets alleen zijn. Ik ga namelijk een ritje maken.?

Na het afscheid wierp ik mij in het zadel en reed tegen de enkele richting in, want zoveel weet ik reeds over de fietser en zijn rechten : dat ik als zwakke weggebruiker de sterkste ben.

Gommaar Timmermans