Burgemeesters zijn vaak erg machtige mensen. En niet alleen in hun eigen stad.

Het is zover. De aftrap van de verkiezingscampagne is gegeven. De achtste alweer sinds het begin van deze eeuw. Afgelopen weekend werden in heel Vlaanderen plaatselijke lijsten voorgesteld, trokken plakploegen er voor het eerst op uit en doken de eerste breed glimlachende kandidaten op op rommelmarkten en dorpsfeesten. Groen en PS maakten het zelfs officieel en lanceerden een resem landelijke speerpunten. ‘ Let the games begin’, postte Peter Van Rompuy, Leuvens lijstduwer voor CD&V, verlekkerd op Facebook.

U hebt er geen zin in? Genoeg gestemd voor een mensenleven? U kunt geen verkiezingsflyer meer zien? Nochtans is dit uw kans. Tevreden over die nieuwe parkeergarage of had u liever gezien dat alle auto’s uit de binnenstad werden geweerd? Vindt u het dorpsplein wel netjes zo of hadden ze er wat u betreft beter een park van gemaakt? Blij met het jeugdhuis of was nultolerantie voor hangjongeren verstandiger geweest? Op 14 oktober kunt u het laten weten, want op lokaal niveau is het wel degelijk mogelijk om greep op de dingen te hebben. Zowel voor u als voor uw verkozenen. Zoals een bekend burgemeester zijn populariteit graag verklaart: ‘Hier wordt bestuurd.’

En dat stond de voorbije jaren vaak in groot contrast met het federale bestuursniveau, waar politici zich constant vastreden in communautaire en andere tegenstellingen. Terwijl kranten berichtten over ellenlange onderhandelingen, legden burgemeesters en schepenen nieuwe straten aan, lieten ze al dan niet gecontesteerde bouwwerken optrekken, haalden ze daklozen en illegalen van straat en kondigden ze extra banen aan.

En deden ze dat om de een of andere reden allemaal niet, dan was er nog altijd de oppositie om het status-quo aan te klagen. Terwijl de democratie in Brussel tegen haar grenzen aan scheen te botsen, draaide ze in heel wat gemeenten op volle toeren. Geen wonder dus dat de traditionele partijen in Brussel amper overeind zijn gebleven, terwijl ze op lokaal niveau vaak wel nog goed boeren.

Dat is vooral het geval op plaatsen waar politici aan het roer staan die niet de hele tijd tussen het stadhuis en het parlement pendelen. Mensen houden nu eenmaal van burgemeesters, zoals Patrick Moenaert (CD&V) in Brugge en Daniël Termont (SP.A) in Gent, die helemaal voor hun stad gaan. Dan wordt de schijn gewekt dat ze niet voor zichzelf of voor hun partij rijden, maar louter voor hun stad en haar bewoners. Onzin natuurlijk. Veel Vlaamse burgemeesters zijn net ontzettend ambitieus. Als geen ander beseffen ze dat hun eigen stad de beste plek is om hun macht te vestigen. Daar kunnen ze uitgroeien tot de sterkhouders van partijen die in Brussel door het moeras laveren.

Paul Magnette heeft dus goed opgelet. Afgelopen week kondigde de PS’er aan dat hij burgemeester van Charleroi wil worden. Niet om vervolgens in de regering te blijven en iemand anders de honneurs te laten waarnemen, maar om de sjerp echt om te gorden. Met die strategie kan hij natuurlijk alleen maar winnen. Om te beginnen zal het hem meer stemmen opleveren en de kans dus vergroten dat hij daadwerkelijk burgemeester wordt van een stad die er alleen maar op vooruit kan gaan. Iets wat zijn invloed binnen de PS natuurlijk zal vergroten. En haalt hij het niet, dan heeft hij altijd nog die goedbetaalde job in Brussel.

WWW.KNACK.BE/OPINIE

Door Ann Peuteman

In hun eigen stad kunnen politici uitgroeien tot de sterkhouders van partijen die in Brussel door het moeras laveren.