Als u straks weer eens de wereld rondsurft, hoeft u Bill Gates niet te bedanken voor zijn genialiteit. Aan de wieg van het world wide web (www) staat niet Gates, noch zijn Microsoft, maar gewoon een Vlaming uit Limburg.

Met ‘De humani corporis fabrica libri septem’ en later ‘De re anatomica’ schreef Andries van Wesel alias Andreas Vesalius in de zestiende eeuw anatomische standaardwerken. Sindsdien heeft Vlaanderen een naam op te houden in het vlak van geneeskunde en farmacie. Ook na de Tweede Wereldoorlog zijn Vlaamse vorsers daar ontegensprekelijk in geslaagd. Van spectaculaire ontdekkingen in de genetica over innoverende technieken voor hartchirurgie tot een wereldimperium in de pillenindustrie, het zat er allemaal bij.

De mensheid zal er zeker mee gediend zijn. Maar met de directe impact op ons dagelijks leven als maatstaf, stelt een ingenieur uit Tongeren alle naoorlogse vorsers in de schaduw. Robert Cailliau kan zich terecht peter van het internet noemen. Het vaderschap laat hij grootmoedig aan de Britse fysicus Tim Berners-Lee.

Cailliau, die in Antwerpen en Gent opgroeide, aan de RUG en de University of Michigan (master of science) studeerde, schreef tijdens zijn legerdienst al primitieve Fortran-programma’s om troepenbewegingen te simuleren. Later ging hij voor het Europees Laboratorium voor de Fysica van de Elementaire Deeltjes (CERN) werken.

In de jaren zeventig bestond al een embryonaal internet. In de kelders van universiteiten stonden grote mainframes en specialisten knutselden aan technieken voor het opvragen of doorsturen van informatie. Cailliau werkte op het CERN-hoofdkwartier in Genève op zijn manier aan de ontwikkeling van computernetten. Tussen de verschillende CERN-locaties liet hij verbindingen leggen, hij gebruikte als een van de eersten mobiele codes en ontwierp een voorloper van Java, een besturingssysteem voor computers en tegelijkertijd programmeertaal.

‘Wat wij zochten, waren mogelijkheden om een document dat ergens anders was opgeslagen, op een scherm te zetten. Het was gewoon stom dat document op een andere machine op te vragen en dan uit te printen. Verschillende vorsers moesten tot dezelfde documenten toegang krijgen, die kunnen veranderen en terugsturen. Mijn collega Tim Berners-Lee kwam op het idee van de adressen – de latere URL’s – voor elk document. De belangrijkste vernieuwing waren de links waarmee je naar andere www-bladzijden kon springen.’

GEPIKTE KNOWHOW

WWW of world wide web, daarmee is het hoge woord eruit. Cailliau en Berners-Lee bedachten die term in 1989. Een jaar later kwamen zij ermee naar buiten en in 1994 vond de eerste internationale conferentie over het www plaats. De kwantumsprong van het duo bestond erin dat zij op een netwerk of een internet in wording een nieuwe technologie toepasten. Dat was de zogenaamde hypertext. In feite gewoon een tekst waarin allerhande verwijzingen (links) zitten naar andere bronnen waar ook ter wereld.

Na de vondst van Cailliau en Berners-Lee explodeerde de internettechnologie. Koffiedikkijkers beweerden dat de nieuwe economie de miljarden voort- aan aan virtuele bomen zou doen groeien. Helaas bleek de oogst vaak uit zure appels te bestaan. Internet veranderde wel de mediaconsumptie in indu- strielanden grondig. Op dit ogenblik staat internet al voor ruim 10 procent van dat mediaverbruik. Wat vooral veranderde , waren de communicatievormen: chat en mail verdrongen in amper tien jaar tijd ‘nieuwe’ technieken als fax, maar rangeerden vooral de eeuwenoude brievenpost compleet uit.

En wat gebeurde er met Tim? Of zijn maat? Robert Cailliau leverde nog verschillende primeurs – onder andere de eerste Macintosh-browser. Maar wat de bollebozen van het CERN ook bedachten, geen enkel Europees bedrijf pikte hun ideeën op. De Amerikanen gingen met de knowhow lopen, ontwikkelden commerciële toepassingen en stichtten Microsofts. Zo ontstond de mythe dat internet een louter Amerikaanse vinding is.

De twee grondleggers van het internet bleven hun ding doen in academische kringen. Robert Cailliau is nu hoofd van de Web Communications Group van het CERN. Tim Berners-Lee ging onder andere voor het Massachusetts In- stitute of Technology (MIT) werken en is directeur van het World Wide Web Consortium, een internationale stuurgroep die toekijkt op de ontwikkeling van universele technologie voor internet.

Jos Grobben

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content