Leen Thielemans van de organisatie ‘Kunst in Zicht’ brengt vanuit de Warande in Turnhout scholen in contact met kunst op niveau.

‘Verbreding is geen vervlakking.’ Leen Thielemans die zich bezighoudt met kunsteducatieve projecten voor scholen in de provincie Antwerpen, zweert bij kunst en kwaliteit. Precies om de scholieren, studenten en leraren in contact te brengen met interessante vormen van kunst en cultuur, probeert ze met Kunst in Zicht een juiste mix tussen het kunstproject en de doelgroep te realiseren. Ze heeft zich de jongste jaren geëngageerd in het ho’bo-project dat eveneens door de Canon Cultuurcel werd gesubsidieerd. Hobo mag dan al een woord met klank zijn en een anarchistische zwerver on the road, in deze context staat ho’bo voor een hele boterham: hedendaagse onderneming ter bevordering en ondersteuning van ontwikkelingsdoelen en eindtermen muzische vorming in kleuter-, basis- en secundair onderwijs via de departementen lerarenopleiding. Waar komt het in gewone mensentaal op neer? Thielemans: ‘Als je jongeren wilt warm maken voor kunst, dan moet je je eerst en vooral richten op diegenen die het meest met die jongeren werken. De leraars in de scholen dus. Waar worden toekomstige leraars opgeleid? In de lerarenopleiding. Wij speculeren op een sneeuwbaleffect. Als je de lectoren kunt bewerken, dan geven zij hun culturele expertise hopelijk door aan de studenten in de lerarenopleiding die vervolgens de culturele bagage verder doorspelen aan de kinderen in de klas. Om muzische vorming in de klas ingeburgerd te krijgen, zijn we immers afhankelijk van het engagement van de leraren die ervoor willen gaan. Het muzische virus zou zich dan vanzelf meer moeten verspreiden.’

Thielemans beweert dat de verbreding van de kunstbeleving naar een groter publiek geen vervlakking van de kunst betekent. ‘Het gaat niet om animatie maar om educatie. Wie de kunst naar een groter publiek brengt, gaat daarom de kunst niet banaliseren. Voor de ho’bo-dagen sloegen wij onze tenten op in cultuurtempels, zoals het Museum voor Hedendaagse Kunst te Antwerpen (MUHKA) of in de Brusselse Munt. De lectoren en toekomstige leraren konden daar zelf ervaren wat kunst betekent. Wij van Kunst in Zicht zoeken altijd partners die bezig zijn met kunst op een stevig niveau en daaraan koppelen we dan onze verbredingsinitiatieven. Je moet uiteraard aan de kunstenaar niet vragen om te verbreden, zoals het soms wordt gesteld. Nee, het zijn de bemiddelaars, zoals wij, die de kunst via kunsteducatie op een gepaste manier kunnen vulgariseren.’

Recent oogstte ze in de lagere scholen veel succes met het 3D-project. Om kinderen in de klas vertrouwd te maken met de muzische eindtermen drama en dans knutselde Kunst in Zicht een educatief pakket in elkaar. Zodoende konden de jonge scholieren samen met drama- of dansdocenten de taal van het muzische aan den lijve ervaren. Thielemans heeft ook goede herinneringen aan een verdiepingsproject in een basisschool van Wortel: ‘We hebben de houding van leraren en scholieren tegenover kunst proberen open te trekken door een heel andere werkwijze te hanteren. We hebben de kinderen eerst laten filosoferen onder begeleiding van filosofisch geschoolden. Vanuit die gesprekken zijn kinderen dan vervolgens gaan dansen met de assistentie van een choreograaf.’ Thielemans geeft toe dat de eindtermen muzische vorming de scholen met een extra takenpakket opzadelen dat niet zomaar realiseerbaar is: ‘Volgens de eindtermen lijkt het erop alsof het muzische iets is dat iedereen kan.’ Maar wie kwaliteit wil, weet beter. Kunst en cultuur appreciëren, is een leerproces dat moeilijk vorm krijgt zonder de geschikte partner.

Voor meer inlichtingen omtrent de ho’bo-dagen en Kunst in Zicht: Warandestraat 42, 2300 Turnhout (tel. 014-47 21 56 – e-mail: kiz@warande.be)

F.H.