Wie is het?

Na vier maanden onderzoek heeft het gerecht nog steeds geen enkel aanknopingspunt in zijn zoektocht naar de dader in de zaak-Remmery. Zolang de brieven blijven komen, geven ook de vele amateur-detectives hun speurwerk niet op. Een van hen is de bedreigde zelf, Rik Vannieuwenhuyse, in een vorig leven politieagent. Hij kan zich allang niet meer herinneren hoeveel mogelijke pistes hij sinds de eerste dreigbrief heeft bewandeld. ‘Aanvankelijk dacht ik dat de dader het gemunt had op de enige gesluierde vrouw in Ledegem en dat ik daar toevallig de werkgever van was. Maar hoe langer het duurt, hoe duidelijker het wordt dat het niet om de hoofddoek draait, maar wel om mij en mijn bedrijf.’ Vannieuwenhuyse kan zich echter geen persoonlijke vijanden voor de geest halen, ook niet in een ver verleden. De zaakvoerder wijst er ook op dat alle brieven niet noodzakelijk van dezelfde persoon afkomstig moeten zijn. ‘Er kunnen verschillende personen samenwerken of er kan sprake zijn van iemand die met de eerste brieven anderen op ideeën heeft gebracht.’

‘Onnodig te zeggen dat de dader erg professioneel te werk gaat’, zegt Roger Deberdt. De gerechtspsychiater heeft het niet alleen over de technische vaardigheid om zeven brieven op te stellen zonder enig spoor achter te laten, maar evenzeer over de motieven en de escalatie van de dreiging. ‘Bovendien is hij allerminst gehaast. Tussen de vijfde en de zesde brief lagen er 45 dagen. Net op het moment dat de slachtoffers denken dat het voorbij is, slaat hij opnieuw toe.’ Ook een gerechtspsychiater kan niet veel meer dan gissen, ‘maar het is toch meer dan waarschijnlijk dat de briefschrijver het bedrijf redelijk goed kent. R. Remmery behoort immers niet tot de categorie van ondernemingen die nationale bekendheid genieten. De dader richt zich ook maar tot één bedrijf, waardoor het aannemelijk wordt dat het om een persoonlijke vete met de zaakvoerder gaat.’

Waar zijn die racistische uitspraken dan voor nodig?

ROGER DEBERDT: Dat kan voor de dader een dankbaar onderwerp zijn waardoor hij zich verzekert van de nodige media-aandacht. Racisme en onverdraagzaamheid zijn thema’s die bovenaan de politieke agenda staan. Ze kunnen de ware doelstelling van de briefschrijver camoufleren. Het is natuurlijk mogelijk dat hij echt in extreem-rechtse kringen moet worden gezocht, maar het kan even goed zijn dat hij de speurders daarmee op een dwaalspoor heeft willen zetten.

Is de dader iemand die zich na elke brief zit te verkneukelen voor zijn tv-toestel?

DEBERDT: Het is goed mogelijk dat hij daar inderdaad veel plezier aan beleeft. Dergelijke dreigingen gaan altijd gepaard met een boodschap in de media. Ook de terroristen hebben die publiciteit nodig voor hun acties. Deze dader is er in elk geval in geslaagd om vanuit de onbekendheid een enorme machtspositie te verwerven. Sinds vorige week houdt hij niet alleen de rechtstreekse slachtoffers in een wurggreep, maar is er een hele maatschappij in de ban van zijn brieven. Dat kan natuurlijk snel omslaan mocht hij opgepakt worden.

Heeft de politiek er verstandig aan gedaan om van deze zaak een absolute prioriteit te maken?

DEBERDT: In elk geval is er daardoor een maatschappelijk debat ontstaan over iets dat misschien niets meer is dan een persoonlijk conflict. Het zou wel eens kunnen dat diegenen die zich nu aan speculaties wagen, verrast zullen opkijken als de dader ontmaskerd wordt. n

H.C.