Nu het een beetje wintert, dromen velen van een tropisch eiland. Wie er is, ontbeert dan weer culturele schoonheid.
In haar Atlas of Remote Islands betoogt Judith Schalansky dat eilanden eigenlijk niet bestaan, omdat zelfs de grootste continenten door de zee worden omarmd. Maar als de hele wereld enkel uit eenzame eilanden bestaat, waar ligt dan het verschil? Zoals altijd: in de taal. Je bent ín Europa. Je vertoeft óp Aruba. Dat maakt een eiland meteen wiebelig, iets dat zo kan zinken. Terwijl je natuurlijk op de top van een massieve berg staat.
Omdat mijn vrouw er vier maanden in een ziekenhuis werkt, moet ik haar wel bezoeken, wil ik niet aan mijn echtelijke plicht verzaken. Grootmoedig van me, zeker omdat Aruba, alle reisbrochures ten spijt, niet het paradijs is. Zeker, je hebt de hagelwitte stranden, azuurblauw water en de temperatuur zakt zelfs ’s nachts nooit onder de vijfentwintig graden. Alleen jammer dat ze het volgebouwd hebben met kapitalistische kitsch. Je waant je in een povere versie van Las Vegas, een pandemonium van neon en lawaai, en de favoriete bouwstijl is gekopieerd van Disneyland Parijs. Alles draait er om geld: de cruiseschepen vol spilzieke Amerikanen staan in de file om aan te meren, een biertje kost zes dollar en in de supermarkt val je bijna flauw aan de kassa, ondanks de bulderende airco. Voor de kust liggen drie boorplatformen, er zijn tientallen casino’s en de luxehotels verdringen elkaar. Een goudmijn voor de regering, zou je denken.
Toch kampt Aruba met torenhoge schulden, tot ergernis van Nederland. Aruba mag dan wel redelijk onafhankelijk zijn, voor leningen op de internationale markt hebben ze Nederlandse steun nodig. Die vroeg vorig jaar inzage in de Arubaanse boekhouding. President Mike Eman weigerde en ging prompt in hongerstaking. Een hongerstaking, hét politieke wapen van gevangen RAF- en IRA-sympathisanten. De symboliek mag duidelijk zijn: Nederland is de bezetter en wij zijn vrijheidsstrijders. Hoewel je overal Heineken kunt krijgen, Marco Borsato er een held is en je op nieuwjaarsdag met een oranje Unox-muts op de zee in kunt duiken, blijft de band met Nederland ambigu.
Cultuurminnaars hebben hier weinig te zoeken. De lokale bezienswaardigheid is een groot anker en de drie bioscopen vertonen alleen blockbusters. Het is behelpen met een snel slinkende stapel boeken en de briljante soundtrack van The Revenant. Doe me dus een plezier, beste lezers, en kijk in België uw ogen uit. Geniet van musea en galerijen, ga naar de opera of vergaap u aan de architecturale pracht van een eeuwenoude kerk – het paradijs ligt aan uw voeten, en dat hagelwitte zand, ach, het jeukt toch maar.
Roderik Six
Aruba is een povere versie van Las Vegas, een pandemonium van neon en lawaai, en de favoriete bouwstijl is gekopieerd van Disneyland Parijs.
