Belgicisten
Volgens het artikel ‘Waar zijn de belgicisten gebleven?’ ( Knack nr. 37) werd ik tijdens de betoging van januari 2011 bijna gelyncht. Ik was daar inderdaad aanwezig met twee zonen, toen 12 en 15 jaar oud. Het was onze bedoeling om aan te tonen dat behalve belgicisten ook Vlamingen de onbestuurbaarheid van België wilden aanklagen, maar ongewild leidde onze aanwezigheid tot ‘a very inconvenient truth’ voor België. De organisatoren van die Shame-betoging hadden vooraf gemeld dat ‘vlaggen welkom waren’. Daarenboven had ik per e-mail van onder anderen Felix De Clerck de toelating voor onze deelname-met-leeuwenvlag gevraagd én gekregen. Op de bewuste betoging had ik ze op zak, maar ik herinner mij niet meer of de Franstaligen die dag geen Nederlands wilden of konden lezen… Feit is dat op de betoging een tiental Franstaligen zich tegen onze vlag keerde en die onder aanmoediging van honderden medebetogers heeft verscheurd. Niet één betoger wilde hen stoppen. Wij stonden erbij en keken ernaar hoe de vlag van alle Vlamingen door landgenoten in stukken gereten werd. Tussen de duizenden tricolores werd die ene Vlaamse vlag niet geduld. Voor mijn zonen was het een eyeopener om te zien welke haat er bij die Franstaligen leefde tegen alles wat Vlaams was. Een aanwezige reporter heeft deze waarheid verdoezeld door in zijn krantenbericht van de volgende dag enerzijds te focussen op een vechtpartij (die er nooit geweest is) en anderzijds onvoldoende te berichten over die razernij, die deze betoging een heel andere betekenis zou geven. Fake news op twee manieren dus. Niet ik, maar een Vlaamse leeuwenvlag werd die dag dus gelyncht, net in een betoging om de voortzetting van dit land te bepleiten. Faut le faire!
Filip De Troij
Koloniaal monument
In ‘Bart Somers’ holle woorden’ (Knack nr. 42) over het koloniale Van Kerckhovenmonument aan de Schuttersvest in Mechelen laat kunstenares Bie Michels optekenen dat het stadsbestuur van Mechelen pas vlak voor de verkiezingen van 26 mei jl. beslist zou hebben om een paneel met duiding te plaatsen bij het omstreden monument. We zouden daarmee haar eigen artistieke plan om er een eigentijdse versie van het monument, genaamd ‘The Copy’, neer te zetten doelbewust hebben willen dwarsbomen.
Dat is twee keer fout. Al op 23 maart 2018 gaf het schepencollege van Mechelen opdracht om een tijdelijke denkgroep op te richten rond herinneringsmonumenten. Daarvoor zouden we rekenen op de expertise van externe deskundigen. Op 5 september 2018 kwam deze groep een eerste keer samen. Aan professor Marnix Beyen, specialist in de geschiedenis van de twintigste eeuw, werd gevraagd een tekst ter duiding te maken bij het Van Kerckhovenmonument. Op 11 maart 2019 werd zijn tekstvoorstel, lichtjes aangepast en nog verscherpt, door het schepencollege aanvaard en werd het budget vrijgemaakt om de tekst aan te brengen op een opvallend paneel naast het monument. Daarmee was de collegebeslissing om dat paneel daar te plaatsen al definitief.
Pas diezelfde dag, op 11 maart 2019, kreeg Bart Somers een e-mail van de artistiek coördinator van Contour Biënnale waarin zij informeert naar de mogelijkheid tot een gesprek met ‘kunstenares/filmmaakster Bie Michels in het verlengde van haar nieuwe film waarin het Mechelse koloniale monument, geplaatst op de Schuttersvest, een rol speelt’. Van een nieuw kunstwerk is geen sprake, van inbreng van de Congolese gemeenschap daarbij nog minder.
Gezien de taakverdeling binnen het toenmalige schepencollege heeft de burgemeester de vrouw doorverwezen naar de schepen van Cultuur. Mevrouw Michels heeft Bart Somers overigens nooit rechtstreeks aangeschreven of gesproken. Later heeft zij na aandringen via haar contactpersoon bij Contour alsnog een afspraak bij Somers verkregen, op 7 juni, waar ze hem plots en onaangekondigd confronteerde met dat afgewerkte kunstwerk, in aanwezigheid van enkele Mechelaars met Congolese roots. Tot op dat moment was het schepencollege totaal niet op de hoogte van het bestaan van dat kunstwerk, noch van het traject dat er binnen Contour aan voorafging. Niet verwonderlijk: geen spoor ervan in de collegeverslagen, geen sprake ervan in het mailverkeer aan Bart Somers, geen eerdere contacten van de burgemeester met de kunstenares.
Stadsbestuur Mechelen
Ouderenzorg
Rudy Coddens klaagt in ‘Hier komen ongelukken van’ (Knack nr. 41) de wantoestanden voor 65-plussers in de geestelijke gezondheidszorg (GGZ) aan. Acute of langdurige GGZ-hulp aan huis is er amper: ouderenteams van de CGG zijn daarvoor te krap bezet, en de bestaande mobiele teams hebben hun grens op 65 jaar. Coddens pleit als oplossing de uitbreiding van deze mobiele equipes naar 65-plussers. Dat kunnen we vanuit het Ouderenteam van CGG De Pont alleen maar steunen. Op één voorwaarde: dat de uitbreiding gebeurt op maat van de ouderen. Wij pleiten voor de oprichting van afzonderlijke ‘mobiele 65+-teams’, net zoals dat voor ‘-18 jaar’ gebeurt. Als men de bestaande mobiele teams voor volwassenen gewoon qua mankracht zou uitbreiden om ook de 65-plussers te bereiken, bestaat het gevaar dat de bijzondere inzet in de massa verdwijnt.
Ann Cappaert, namens CGG De Pont Ouderenteam, Mechelen-Lier-Boom
Correctie
In het artikel ‘Is God rechts?’ (Knack 42) zegt professor Herman De Dijn: ‘Neem het ziekenfonds van de Christelijke Mutualiteiten. Dat heet sinds 2016 Samana en wil niet langer een christelijk ziekenfonds zijn maar een gezondheidsfonds.’ De beweging Ziekenzorg heet nu Samana, niet de overkoepelende CM.
