GAL
De toekenning van een eredoctoraat aan Gerard Alsteens door de Vrije Universiteit van Brussel brengt hem een ruime waardering als kunstenaar maar ook als denker (‘Ik wil niet milder worden’, Knack nr. 13). Zijn tekeningen getuigen niet alleen van een grote verbeelding en technisch meesterschap, maar ook van een diep inzicht in de politieke en maatschappelijke problemen van zijn tijd.
Eigenschappen die men ook vindt in het werk van de door hem bewonderde Goya, onder meer in de reeks van 82 gravures van Los Capricios, waarvan de titelplaat de naam kreeg van ‘De slaap van de rede brengt monsters voort’. Een titelplaat die ook het werk van Gal zou kunnen dragen: het werk van een geëngageerd kunstenaar, die geen heilige huisjes kent en een maatschappij ontmaskert waar in de politieke arena carrièremandarijnen zonder sociale reflex overleven.
Roger Vyverman, Ninove
Sekswerkers
Het doet me pijn als zogenaamde feministen als Magda De Meyer beweren dat het leven van een sekswerker doffe ellende is en dat de exploitatie van prostitutie bestreden moet worden (‘Waarom aanvaarden we niet dat iemand bij een sekswerker intimiteit koopt?’, Knack nr. 13). Ik vind het afschuwelijk dat uitgerekend de voorzitter van de Vrouwenraad selectief blind is. Ze wil de realiteit niet zien en blijft zich krampachtig vasthouden aan de vooroordelen over vrouwen zoals ik. Ik durf te wedden dat ze niet één keer in dialoog is gegaan met een sekswerker, laat staan met een klant.
De Meyer baseert zich op cijfers die overduidelijk voor interpretatie vatbaar zijn. De politie wordt pas ingeschakeld als er effectief problemen zijn. Zij heeft enkel zicht op de gevallen waar het wél misgaat, zoals die van mensenhandel. Vrouwen als ik die hun job uit vrije wil en met veel plezier uitoefenen, komen zelden in hun vizier. Tenzij het korps zelf gebruikmaakt van onze diensten. En geloof me, dat doen ze. Ik heb klanten in alle takken van ons rechtssysteem.
Het ontkennen van mijn bestaan, dat is pas een schending van de menselijke waardigheid. Daar maakt De Meyer zich schuldig aan.
Sascha (artiestennaam)
Autodelen
We waren wat verrast door enkele, volgens ons onjuiste beweringen van Tom Alleman van Cambio in ‘Ook autodealers gaan voor autodelen’, (Knack nr. 13). Bijvoorbeeld dat een freefloating wagen 4 privéwagens vervangt, terwijl een stationbased wagen tot 12 privéwagens vervangt. We zijn het niet eens met dat cijfer: ook freefloating autodelen vervangt veel meer dan 4 privéwagens, heel wat onafhankelijke internationale studies tonen dat aan.
Verder klopt het dat freefloating autodelen vooral bedoeld is voor korte stadsritten, maar dat het openbaar vervoer of de fiets daarvoor altijd betere alternatieven zijn, is onjuist. Wat als je je bijvoorbeeld na 23 uur wilt verplaatsen? Of wat als het om een fietsonveilig traject gaat? Ons standpunt is altijd geweest dat het openbaar vervoer én zo veel mogelijk alternatieve vervoersmiddelen (waar autodelen eentje van is) nodig zijn om een duurzame mobiliteit te garanderen. Daarbij heeft elk vervoersmiddel op elk moment van de dag zijn nadeel of voordeel. Het is jammer dat Cambio dat in twijfel trekt. Want ook Cambio & SHARE NOW zijn in Brussel perfect complementair aan elkaar en helpen om de mentaliteitswijziging bij de Belg te veranderen: van autobezit naar ‘shared mobility’.
Christian Lambert, managing director SHARE NOW, Brussel
Samenleving (1)
Jonathan Holslag is zo teleurgesteld in ‘De grote massa in dit Vlaamse land’ (‘Decadent Vlaanderen’, Knack nr. 12). Hij geeft voorbeelden die aantonen dat de meerderheid van de Vlamingen harteloze wezens zijn, vol van eigenbelang, decadent, apathisch en egoïstisch. Gelukkig zijn er tal van andere voorbeelden, mensen die zich dagelijks inzetten voor anderen, die nooit ‘in de boekskes’ of op tv komen: de mantelzorgers, familie die voor mekaar zorgt, buren die inspringen als mijn ouders naar de chemo moeten gaan, vrienden die je dag en nacht mag bellen, ontelbare kleine gebaren die grote gevolgen hebben voor het dagelijkse leven. Ik nodig Jonathan Holslag uit een tijdje bij ons in de buurt te komen wonen, dat is wel tussen ‘de fermette-Vlamingen’. En er zal hier en daar wel een Porsche voor de deur staan, maar als dat een barometer is voor een koud hart, dan kan ik alleen maar aan kortzichtigheid denken. Polarisatie, weet u wel.
Ingrid Van den Bogaert
Samenleving (2)
Eerst dacht ik dat Jonathan Holslag een eitje te pellen had met een of andere culturele stroming maar al vlug bleek het iets serieuzer, iets wat meer met de kern van onze samenleving te maken had. Hij heeft het wel degelijk over een land, weliswaar klein, maar dat toch prijkt op de lijst van de twintig meest welvarende ter wereld. Dat wat de statistieken betreft. Het heeft die jongeman die hulpeloos de stationstrappen van Landen af moest allemaal niet mogen helpen. Hij weet nu wel wat het beduidt, de uitdrukking ’trek uw plan’.
Eric Van Wanzeele
