Het is niet omdat de N-VA heeft beloofd om vijf jaar te zwijgen over het confederalisme, dat de Franstaligen dat ook zullen doen. Dat zegt Eric Defoort, een van de founding fathers van de N-VA.
Ophef in Franstalig België. In een interview met de krant Le Soir zegt Eric Defoort, een van de leidende figuren van de Vlaamse beweging en een actieve N-VA-militant, dat ‘Wallonië het Schotland van België’ kan zijn. Het Schotland dat zich wil afscheuren van Groot-Brittannië welteverstaan. Ook in het magazine Le Vif zegt Defoort dat de Franstaligen de komende legislatuur het confederalisme op tafel zullen leggen. Is Defoort vergeten hoe sterk de Franstaligen het regionalisme van de N-VA veroordelen?
‘Ik ben er nochtans bijna zeker van dat het zo zal zijn’, lacht Defoort. ‘Het zou trouwens niet de eerste keer zijn. Wie heeft destijds de eentaligheid van de gemeenschappen doorgedrukt? De Franstaligen, als reactie op de Vlaamse eisen. Wie heeft Leopold III doen aftreden? De Franstaligen. Toen CVP’er Gaston Eyskens in 1961 de eenheidswet doordrukte, die de kwakkelende economie nieuw leven moest inblazen, leden de Franstalige vakbonden plots aan een opstoot van Waals regionalisme. De Waalse Hanen waren plots overal te zien.’
Zijn er ook vandaag signalen dat zulk regionalisme weer ontvlamt? ‘Natuurlijk, kijk naar de regeringsvorming. Bart De Wever droomde ervan dat de beide regio’s eerst aparte regeringen zouden vormen, voor de federale formatie van start zou gaan. Het was CD&V die alles aan elkaar wilde klinken. Reken maar dat men in Vlaanderen zeer blij was toen de PS en het CDH plots hun regeerakkoord voorstelden. En wat gaan die partijen de komende jaren doen, nu ze federaal niet meespelen? Hun machtsbasis ligt voortaan in Wallonië, dus gaan ze die valoriseren. Wat kan Benoît Lutgen, de CDH-voorzitter die nee zei tegen de federale regering, de MR verwijten? Dat de MR België heeft verraden? Ah nee, ze heeft België gered. De MR heeft de Franstaligen verraden! Reken daarbij dat het federale, rechts economische beleid op weerstand zal stuiten van virulente Franstalige vakbonden als de FGTB en de populaire communisten van de PTB, en je hebt de kiemen van een Waals gevoel.’
De wereld op zijn kop. We kunnen ons Elio Di Rupo niet meteen voorstellen als pleitbezorger van radicale institutionele hervormingen. ‘Het zijn nooit de instituties die de kracht uitmaken van het regionalisme, ook niet aan Vlaamse kant. De populariteit van de N-VA is te danken aan haar sociaaleconomische argumenten, niet aan BHV. Dat is de paradox. Ook aan Franstalige kant zal het economische beleid het vuur aan de lont steken, terwijl ze niet geïnteresseerd zijn in het confederalisme op zich. Het is te gek voor woorden, maar de N-VA staat met haar regeringsdeelname voor belgitude. Let maar op, op het einde van deze legislatuur zal de PS willen praten over confederalisme, met een eigen Waals eisenpakket.’
Jelle Henneman
‘Het is te gek, maar de N-VA staat nu voor belgitude.’
