Koen Meulenaere
Koen Meulenaere Van 1991 tot 2012 de satiricus van Knack

Ga eerst zitten, want wat nu komt, is niet voor hartlijders. Er bestaat nóg een meester Diependaele! Meester Lieven Diependaele. Hoeveel pech kan iemand eigenlijk hebben? Men studeert goed op de middelbare school, men schrijft zich aan de universiteit hoopvol in voor de rechten, behaalt zijn diploma, legt met vrucht zijn stagejaren af, begint met een paar kompanen een eigen praktijk, en dan blijkt er plotseling tussen Aalst en Gent een fratsenmaker rond te lopen die ook Diependaele heet, ook advocaat is, en de spotlust opwekt van iedereen die binnen de juridische wereld enig aanzien geniet. Zoals uw dienaar.

Meester Lieven Diependaele is de neef van meester Hein Diependaele, in de wandelgangen van onze paleizen van justitie gemeenzaam ‘Heinz’ genoemd. Die naam is hem gegeven door rechter in rust Edwin Van Fraechem, die de jongste tijd verdacht weinig op televisie komt. Precies een jaar geleden kondigde hij in Aarlen nog plechtig het einde van de assisenrechtspraak in België aan. Dat laatste in de veronderstelling dat men het proces-Dutroux verder in de soep zou laten draaien door voorzitter Stéphane Goux. Van Fraechem zelf leek ons toen bereid diens hamer over te nemen.

Meester Lieven Diependaele is natuurlijk allerminst opgezet met de strapatsen van zijn mediagenieke neef, die ooit zelfs propagandist van de NCD van de Rat is geweest. Soms vraagt een mens zich toch af wat iemand nóg moet uitvreten om aan de balie geschorst te worden. De familie Diependaele heeft indertijd op een extra familieraad zelf ingegrepen, en Heinz terug naar de reguliere stal van de christen-democratie geleid. En onder voogdij geplaatst.

Meester Lieven Diependaele, die met ratten van het genre Johan Van Hecke geen uitstaans wenst te hebben, heeft een goed draaiend juristenkantoor in Oudenaarde, en is de wanhoop nabij. ‘Waarde heer redacteur’, zo heeft hij ons in vertwijfeling geschreven. ‘Ik doe een beroep op uw goed hart, en uw alom bekend mededogen. Kunt ge in het vervolg in uw stukken niet telkens ômeester Heinz Diependaele” schrijven in plaats van ômeester Diependaele”? Ik heb namelijk meer werk met aan de mensen uit te leggen dat ik die kwast niet ben, dan met mijn cliënten vrij te pleiten. Tevens ben ik het beu dat magistraten, als ik aan mijn pleidooi begin, altijd weer vragen: ôEen wortelke, meester Diependaele?” Het is mij al overkomen dat het openbaar ministerie mij toefluisterde: ô’t Is aan u, peeke.” Overigens ben ik, in tegenstelling tot onzen Heinz, nog nooit in beroep moeten gaan. Al mijn processen in eerste aanleg gewonnen. En ik heb eens drie dominees vrij gekregen! Nochtans waren ze op heterdaad betrapt met een koppel nog dampende lijken in hun autokoffer. En ik heb mijne Saab verkocht, ik rijd nu met een Lada Samara. Dank voor uw begrip. Hoogachtend, meester Lieven Diependaele.’

Normaal gezien zouden wij op deze vraag niet ingaan. In Knack is het de gewoonte één keer zowel voornaam als familienaam van iemand te vermelden, meer dan dat is taalkundig niet te verdedigen. Maar in het geval van meester Heinz en meester Lieven Diependaele, zijn de omstandigheden natuurlijk extreem.

Een paar weken geleden dook meester Diependaele, meester Heinz Diependaele, alweer op in het zeven-uurjournaal. Om daar voor de zoveelste maal aan te kondigen dat hij in beroep ging. In de achtergrond controleerden de mannen van Guinness hun tabellen, en renden naar de telefoon. De veroordeelde cliënt was deze keer een geschorste ambtenaar van de Europese Unie, die aan woekerprijzen een vijftigtal onbewoonbaar verklaarde krotten verhuurde aan een illegale Roemeen of zeshonderd. Het kunnen er ook zesduizend geweest zijn, enfin verschrikkelijk. Stak per maand 15.000 euro op zak!

Maar dat hadden ze op de rechtbank verkeerd begrepen. Niet de huiseigenaar had die bouwvallige krochten aan zoveel Roemenen verhuurd, nee, dat hadden die Roemenen zelf gedaan. Eén huurster deed er zelfs vuile manieren. Maar vooraleer meester Diependaele, meester Heinz Diependaele, de kans had gekregen om het woord te vragen, had de rechter al afgehamerd, de beklaagde toebijtend: ‘Als ge vindt dat ge geen advocaat nodig hebt, dan moet ge het zelf maar weten.’

Anderhalf jaar cel. En een boete van 250.000 euro of zoiets. Het kan wat minder of wat meer geweest zijn, het juiste tarief zijn wij vergeten. Wat meester Diependaele, meester Heinz Die- pendaele, in de rechtszaal vergeten te zeggen was, deed hij dan maar voor de camera: ‘In deze zaak is de dader het slachtoffer, en het slachtoffer de dader. Zodanig dat de andere slachtoffers niet het slachtoffer zijn van de dader, maar het slachtoffer van de slachtoffers, die eigenlijk de daders zijn, zowel tegenover de slachtoffers als tegenover de dader.’

Anders gezegd: alweer een gerechtelijke dwaling. De huisjesmelker stak volgens de rechtbank dan wel 15.000 euro per maand in zijn zakken, maar de interpretatie van zijn raadsman luidde heel anders. ‘Mijn cliënt is financieel ten onder gegaan aan een verkeerde investering’, riep meester Heinz Diependaele vertwijfeld uit. ‘Hij heeft niet eens geld voor een treffelijke advocaat.’ Aan-gezien de rechter op dat moment de zittingzaal al verlaten had, was hij niet meer gevoelig voor dit nochtans sterke argument. En dus ging meester Heinz Diependaele, uit Sint-Lievens-Houtem, als naar gewoonte in beroep.

In Oudenaarde zakte meester Lieven Diependaele zuchtend neer in zijn zetel. Dit betekende weer op zijn minst twee weken flauwe moppen verdragen aan de balie. En in Knack.

Koen Meulenaere

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content