Een nieuwe generatie VU-wapens (Verarmd Uranium).

Op het eind van de Golfoorlog is de hele wereld opgelucht omdat het conflict is opgelost zonder het gebruik van massadestructiewapens.

Maar is dat zo? “Depleted Uranium. A Post-War Disaster for Environment and Health”, is een stevig rapport waarin een hele resem wetenschappers de dubbelzinnige houding aantonen van de Amerikaanse legerleiding. Lang voor de conflicten in de Golf en de Balkan uitbraken, was die al zeer goed op de hoogte van de gevaren van VU-wapens. Dit zijn enkele van de bevindingen in het rapport:

– Tests van het VS-leger bewijzen dat 18 tot 70 procent van VU-projectielen tijdens de impact verbrand en omgezet worden in zeer fijne aerosoldeeltjes.

– Gevaren op langere termijn staan vermeld in een schoolboekje van de US Army Chemical School: “Oplosbare VU-deeltjes zullen oplossen en verdwijnen met het oppervlakte- of grondwater. Door ervan te drinken, je ermee te wassen, of enig ander lijfelijk contact, verspreidt de besmetting zich. Het eindresultaat van de lucht- en waterbesmetting is dat VU zich in de grond opstapelt. Als het daar eenmaal zit, blijft het daar tot het er weggehaald wordt. Dit betekent dat de zone besmet blijft, zich daar uit zichzelf niet kan van ontdoen.”

– Een rapport uit 1990 van de US Army Armament, Munitions en Chemical Command: “VU zendt alfastralen uit. Die kunnen kankerverwekkend zijn als ze door het lichaam worden opgenomen. Ze zijn ook chemisch toxisch en veroorzaken nierschade.”

– In 1974: “Als VU algemeen in gevechtssituaties wordt gebruikt, is de kans groot dat kleine deeltjes via allerlei kanalen in het lichaam terechtkomen.” In 1990: “Blootstelling aan VU-aerosols kan bij soldaten serieuze radiologische en toxicologische effecten veroorzaken. Grondtroepen lopen in dit opzicht het meeste gevaar.”

– In januari 1998 gaf het Amerikaanse departement van Defensie de eerste en enige keer haar verantwoordelijkheid toe voor de blootstelling aan verarmd uranium.

“Gevechtstroepen of logistieke troepen wisten doorgaans niet dat door VU besmet materiaal een speciale behandeling vereist. Het onvermogen om deze informatie tot bij alle troepen te krijgen, zou ervoor zorgen dat duizenden soldaten onnodig aan VU-aerosols zijn blootgesteld.” Maar zelfs al geeft het departement dit toe, het blijft ontkennen dat één enkele Amerikaanse veteraan ziek zou zijn geworden van de VU-blootstelling.

Laka Foundation, Amsterdam, mei 1999.