Minister Theo Kelchtermans (CVP) was burgerlijke partij in een zaak van een bouwovertreding in Peer. Burgemeester Kelchtermans wou wel iets regelen.
Wanneer een minister van Ruimtelijke Ordening aankondigt dat hij de wetten en decreten wil toepassen, staat dit land in rep en roer. Het overkwam Eddy Baldewijns (SP). Na een gemoedelijk praatje met de pers over hoe hij de gerechtelijke beslissingen ten uitvoer wil brengen, kreeg de minister doodsbedreigingen en kwamen woeste eigenaars de minister in zijn kabinet in Brussel uitdagen om hun illegale en veroordeelde woning af te breken. De andere politieke partijen hielden zich gedeisd. Maar niet elke burgemeester, minister of volksvertegenwoordiger staat te trappelen om de overtredingen, die via zijn dienstbetoon minstens werden gedoogd, te zien afbreken.
In vele gevallen werkten de lokale politici de illegaliteit zelfs in de hand. Dat is zo bij de illegale weekendverblijven. Vanzelfsprekend wisten de kopers dat ze er niet mochten bouwen. Dat stond in hun aankoopakte. Maar op het terrein zagen ze wat anders : gemeentebesturen die in feite volledige bossen, vaak in natuurgebied, verkavelden. De volstrekt illegale huizen kregen wegen en nutsvoorzieningen, het huisvuil werd er opgehaald, de inwoners betaalden belastingen en er werden zelfs straatnaamborden aangebracht. Momenteel staan heel wat eigenaars van zo’n gebied, de Brechtse Heide ten noorden van Antwerpen, voor de rechtbank. De burgemeesters die alles mogelijk maakten, staan er nooit. Maar eind februari stelde het Hof van Beroep de zaak uit om precies de verantwoordelijkheid van de gemeente in kaart te brengen.
ILLEGAAL.
Ook binnen de Vlaamse regering speelt de gemeentepolitiek. Baldewijns is, als hij geen minister is, burgemeester van Gingelom ; zijn collega en voorganger, Theo Kelchtermans (CVP), van Peer. In Kelchtermans’ thuisbasis wou de NV Willekens Bouwwerken de zaak uitbreiden. Zaakvoerder Nestor Willekens wachtte niet op een vergunning en ontboste een op het gewestplan als landschappelijk waardevol agrarisch aangeduid gebied. Hij wijzigde het reliëf van de bodem door de aanleg van een aarden dam. De correctionele rechtbank in Hasselt veroordeelde hem om het terrein in de oorspronkelijke staat te herstellen (3 januari 1995). Als dat binnen het jaar niet gebeurde, moest Willekens een dwangsom betalen van 5.000 frank per dag vertraging.
Het Hof van Beroep in Antwerpen bevestigde die uitspraak begin van de maand (6 maart). Volgens het Hof wist de beklaagde perfect dat hij de wetten overtrad. Niettemin heeft hij, aldus het Hof, ?vanaf het ogenblik dat hij eigenaar werd van het perceel bos, ononderbroken voortgewerkt om het landschappelijk waardevol agrarisch gebied de facto om te vormen in een industriezone”. Uit alle verhoren bleek dat de bouwovertreder wist dat hij illegaal handelde.
Ronduit gênant was dat de aannemer voor het Hof van Beroep met een brief van Kelchtermans begon te zwaaien. Zegt het arrest : ?Overwegende dat beklaagde mogelijk in de waan verkeerde dat het toch wel in orde zou komen en de briefwisseling met het Vlaams ministerie van Ruimtelijke Ordening een oplossing suggereert ( de enige mogelijke oplossing van uw probleem ligt vervat in een gewestplanwijziging. Desbetreffend kan ik u meedelen dat de stad Peer in de loop van volgend jaar een herziening van het desbetreffend gewestplan wenst op te starten) doch dat dit het strafbaar karakter van de ten laste gelegde feiten niet wegneemt.” Met andere woorden : de minister die burgerlijke partij was en dus zeer goed op de hoogte van het lopende onderzoek, suggereerde als sterke man van Peer zelf de oplossing. Kelchtermans is nu bevoegd voor Leefmilieu.
