Veel videogamebedrijven, zoals de producent van Assassin’s Creed: Revelations, vestigen zich tegenwoordig in Canada. Daar zijn de gulle overheidssubsidies en belastingvoordelen niet vreemd aan. Oneerlijke concurrentie, roepen sommige producenten.
In de nieuwe videogame Assassin’s Creed: Revelations zit een volledig en historisch accuraat 3D-model van de stad Constantinopel (nu Istanbul) anno 1511. De monsterproductie werd door een ploeg van meer dan vierhonderd mensen gemaakt, van wie het merendeel gevestigd is in het Canadese Montréal. Waarom daar? Omdat zowel de federale overheid als die van de deelstaten in Canada bijzonder gulle subsidies, belastingvoordelen en andere cadeaus uitdelen aan de game-industrie.
Ubisoft, het Franse videogamehuis dat Assassin’s Creed: Revelations produceert, krijgt voor elk personeelslid in zijn vestiging in Montréal een belastingvoordeel van 37 procent. Van een gemiddeld jaarinkomen van iemand die in de game-industrie werkt – tussen 40.000 en 70.000 euro – wordt dus 15.000 tot 26.000 euro betaald door de Canadese belastingbetaler. Ubisoft Montréal heeft dan ook niet voor niets 1700 werknemers in huis, ongeveer een vierde van het volledige personeelsbestand van de groep.
Andere Canadese provincies blijven niet achter: er gelden naargelang van de provincie belastingvoordelen van 17 tot 40 procent per werknemer, en dan zijn er nog de vestigingsvoordelen, subsidies van allerlei aard, en universiteiten die mee investeren in onderzoek en ontwikkeling. ‘De provincies voeren een concurrentiestrijd onder elkaar’, zegt Carole Deniger van Secor, een consultancybedrijf in Montréal. ‘Ze proberen allemaal zo veel mogelijk bedrijvigheid naar hun grondgebied te halen. De meeste subsidies die ze uitdelen zitten ook niet in een strak programma: ze kunnen worden genegotieerd met de industrie.’
De maatregelen waren bedoeld om werkgelegenheid in de sector te stimuleren en lokale gamebedrijven een duwtje in de rug te geven, maar vandaag zijn het vooral multinationale videogamebedrijven die ervan profiteren. Heel wat subsidies zijn overigens uitsluitend bedoeld voor buitenlandse gamebedrijven die zich in Canada willen vestigen. Ubisoft heeft daardoor ondertussen drie vestigingen in Canada (behalve in Montréal ook in Toronto en Vancouver), en de Amerikaanse gigant Electronic Arts maakt zijn prestigieuze sportgames als Fifa in een complex dat 2000 werknemers huisvest in de buurt van Vancouver.
Gamebedrijven die elders in de wereld gevestigd zijn, noemen dat oneerlijke concurrentie. ‘Zonder die Canadese voordelen zouden games met de grandeur van een Assassin’s Creed niet eens kunnen worden ontwikkeld’, zegt Swen Vincke, oprichter van de Gentse gamestudio Larian. ‘Er zou geen enkel draagvlak zijn om ze te maken: de productiekosten zouden gewoon te hoog zijn. Nu ze er zijn, verwacht de consument niets minder meer. Maar de meeste gamebedrijven kunnen zich geen productieploeg van enkele honderden mensen veroorloven.’
Ook in Canada zelf zorgt de sympathie van de lokale overheden tegenover grote buitenlandse gamebedrijven voor onvrede. Het is door de snelle groei van de gamesector in het land stilaan moeilijk om nieuw personeel te vinden, waardoor de Canadese game-industrie nu al mensen aantrekt uit de VS en Europa. En lokale gamebedrijven voelen zich gepasseerd door de grote jongens. ‘Ubisoft opende hier vorig jaar een nieuwe vestiging in de buurt, met financiële hulp van de overheid’ zegt ceo Don Henderson van Bedlam Games, een kleinere gamestudio in Toronto. ‘Knap frustrerend: ze halen hier de goeie mensen weg met een loonopslag van dertig procent, en die is betaald met mijn belastinggeld.’
Ronald Meeus
Lokale gamebedrijven voelen zich gepasseerd door de grote jongens.
