Het is echt niet al kommer en kwel. Het Kortrijkse Barco, bijvoorbeeld, floreert en werft aan. Topman Hugo Vandamme vreest straks alleen voor een tekort aan ingenieurs.
HUGO VANDAMME van Barco staat niet vooraan bij de klagers over de hoge loonkost of de zwakke arbeidsflexibiliteit. De hightech werkgever heeft niettemin ook zijn boodschap : het groeiend tekort aan ingenieurs, burgerlijke zowel als industriële, bekommert hem zeer. Het aantal studenten in de eerste kandidatuur en het eerste hogeschooljaar krimpt inderdaad. ?Wij zullen daar in de toekomst een hoge prijs voor betalen. Bij ons zijn elke dag vijfhonderd ingenieurs aan de slag, ze zijn de polsslag van ons bedrijf. Hetzelfde geldt voor de hele industrie. Hoewel sommigen beweren dat de secundaire sector de verleden tijd is en het nu om een diensteneconomie gaat, kan een land als België niet leven van diensten alleen. De industriële nijverheid voedt de diensten, de industrie schept werkgelegenheid.?
Waar is die tanende populariteit van de ingenieursstudies dan wel aan te wijten ? Gedelegeerd besturder Hugo Vandamme : ?Het is een hele sfeer. Het imago van de industrie is negatief. Zij zou milieuproblemen scheppen, landbouwgrond inpalmen voor nieuwe industriezones en bovendien massaal haar werknemers laten afvloeien.?
De Barco-topman heeft recht van spreken. Zijn groep creëerde vorig jaar in België netto 280 nieuwe arbeidsplaatsen, 90 jobs voor hooggeschoolden en 190 voor arbeiders en arbeidsters. Een bewijs, zo wordt in Kortrijk gezegd, dat zelfs in een hoog-technologisch bedrijf de industriële werkgelegenheid niet afsterft. Wereldwijd zijn er nu 2.992 Barco-mensen, van wie 2.178 in België. Neen, het woord personeelsleden gebruikt dit bedrijf niet, de medewerkers zijn z’n belangrijkste actief.
Barco sloot 1995 zopas af met een omzetgroei van 30 procent, tot vijftien miljard frank. Een stijging die mee een gevolg is van de overname van het Zwitserse Loepfe (textielautomatisatie) en de Belgische bedrijven Elbicon (visuele inspectietechnieken voor voedingswaren) en Silex. En er is genoeg geld in kas om dit jaar te blijven kopen. De netto-winst 1995 bedraagt 2,1 miljard frank. De gemiddelde winstgroei over de voorbije vier jaar staat op 38 procent, voor de komende jaren verwacht Barco haar winst jaarlijks met gemiddeld twintig procent te zien stijgen.
KLEINE MARKTEN.
De succesformule van Barco ? ?Zo er al een bestaat,? sukkelt Donald Defoort, vice-president human resources en communications met de vraag. ?Wij namen tijdig de beslissing om de consumentenmarkt te verlaten en werken nu op kleine gespecialiseerde internationale marktjes niches die allemaal samen heel groot zijn. Wij produceren geen radio’s of tv’s meer, maar wel bijvoorbeeld professionele monitoren om in tv-studio’s beelden te meten of kleurengetrouwe computerschermen. Dat zijn geen massaproducten.?
Barco produceert apparatuur en bijhorende software voor visualisering, grafische systemen, automatisering en communicatie. De hele ondernemingspolitiek is op specialiteitenproductie gericht. De hoge technologie en de grote inspanningen voor onderzoek en ontwikkeling tien procent van de omzet gaat naarO & O is echter hecht aan marketing en verkoop gebonden. Om de technologie aan de verkoopcijfers gekoppeld te houden, heeft elke productgroep haar eigen winst- en verliesrekening. De projectoren van Barco zijn het meest bekende product van het bedrijf. Succesvol zeker, de omzet van Barco Projection Systems steeg vorig jaar met vijftien procent en de nieuwe LCD-projectoren piekten met 135 procent. De weg naar de elektronische cinema staat wagenwijd open.
Het beursgenoteerde Barco is stevig Vlaams verankerd. De Vlaamse overheidsholding Gimv bezit 39,1 procent van de aandelen (straks na de uitoefening van de warrants nog 34,2 procent). Gimv-topman Raynier van Outryved’Ydewalle zit de raad van bestuur voor. Het bedrijf is intussen tot een Vlaamse multinational uitgegroeid. Een kwart van de bijna drieduizend medewerkers werkt buiten België. In Amerika, in elf vestigingen in Azië en elders. Maar ?multinational? horen de Kortrijkzanen zich niet graag noemen. Liever een international bedrijf of, zoals Hugo Vandamme het formuleert : a small global player.
Productie en zelfs onderzoek en ontwikkeling naar het buitenland, ruikt dat naar delokalisatie ? ?Dat is geen delokalisatie,? weerlegt Donald Defoort. ?Wij trekken niet naar het buitenland om er lagere loonkosten te zoeken. Azië is de markt van de toekomst. Wij kunnen daar niet afwezig blijven. Tegen 2000 willen wij een kwart van onze omzet in Azië realiseren. En wij moeten dat ter plaatse doen. Eerst en vooral omdat wij heel dicht bij de klant werken, maar ook om problemen van transport, douane- en invoerrechten en zelfs bureaucratie opgelost te krijgen. Barco delokaliseert niet, trouwens de Belgische werkgelegenheid is van onze internationalisering niet slechter geworden.?
Ook vanuit België gaat 90 procent van de productie internationaal. Barco verdiende er in 1995 de Grote Oscar voor de Export mee. Hoe pessimistisch de Europese Unie ook mag zijn, Hugo Vandamme verwacht in Europa nog een lichte groei. Daarin verschilt hij van zijn Kortrijkse buur Bekaert, die uit zijn krimpend orderboek een economische recessie in Europa afleest.
Guido Despiegelaere
Hugo Vandamme : Barco werft aan.
