Koen Meulenaere
Koen Meulenaere Van 1991 tot 2012 de satiricus van Knack

Uw dienaar is de laatste rechte lijn ingeslagen, het droevig einde is nabij. En probeer niet hem op te peppen, indien iemand van u daartoe al de neiging zou voelen, want hulp kan niet meer baten. Wat is er gebeurd?

Weinig mensen doen dat, maar ondergetekende mag graag een paar uurtjes rondsurfen over de pornosites op het wereldwijde web. Dit uitsluitend uit professionele overwegingen. Uit, wij aarzelen niet de term te gebruiken… journalistiek plichtsbesef! Men kan bezwaarlijk op geloofwaardige wijze de zedenverwildering in de hedendaagse samenleving aanklagen, indien men zelf niet weet waaruit die verwildering bestaat. Een eindje zwerven langs de X-sites van het net, en men weet het zeer snel.

Vooral de Hollanders kennen in dit domein geen grenzen. U wenst niet alleen te vernemen, maar ook met eigen ogen te zien hoe een gereformeerde kloosterzuster uit Drenthe zich laat verwennen door een Bactrische kameel? Twee keer klikken en het staat in het groot en het breed op uw scherm te blinken. Het is moeilijker het eraf te krijgen dan erop. Zoals wij eens tot onze schaamte hebben ontdekt, toen onze chef-Wetstraat via onze computer een paar oude pamfletten van Jules Ferry wilde downloaden. Un moment de gène est vite passé, maar dit duurde toch een tijdje.

Zo kwamen wij een poosje geleden tijdens onze opzoekingen puur toevallig bij een rubriek ‘grannysex’ terecht. Iets Deens. En moesten tot onze verbijstering vaststellen dat de gemiddelde leeftijd van de daar tentoongespreide modellen vijf jaar lager was dan de onze! Op grannysex! Die site was een klap, in meerdere opzichten.

En dan zijn er lezers die al geschokt waren door onze semi-blootcover van Kim Gevaert vorige week. Mensen zonder internetaansluiting, nemen wij aan. ‘Gaat nu ook Knack die toer op?’ ‘Moet de vrouw dan altijd als lustobject worden afgebeeld?’ Dat was de teneur van enkele boze reacties. De schuld hiervoor, wij zijn blij het u te kunnen verklappen, ligt bij onze chef-Wetstraat. Eigenlijk bij Goedele Wachters van de VRT-nieuwsdienst. Sta ons toe hier enige toelichting bij te verstrekken.

Het was een warme, zeg maar ronduit zwoele avond, toen Goedele in een verregaande zomeroutfit en in een meer dan aanmoedigende pose een stand-up in het Journaal van zeven uur stond te doen. Van in Gellingen. Pijplijn hier, pijplijn daar, en dat alles met een snoet waarop onschuld de boventoon voerde. Onze chef-Wetstraat zat in de verzengende hitte van het Pajottenland voor zijn televisietoestel te dampen, de ontblote voeten en onderbenen in een tobbe koud water, en voelde het kwik plots uit de thermometer spuiten. Een kwartier later had hij al zijn redacteurs opgebeld: ‘Crisisvergadering morgenvroeg om halfnegen!’

De volgende ochtend zaten wij met stijgende verbazing te luisteren naar de nieuwe coverpolitiek van Knack. ‘Die Goedele Wachters heeft mij op een idee gebracht’, stak onze chef-Wetstraat van wal. ‘Op meer dan één eigenlijk, maar niet alle daarvan zijn geschikt voor uw oren. We zullen Ché- en Pé- en Gé-magazine eens met hun eigen wapens bestrijden zie. En dan spreek ik nog niet over de hedonisten van de Weekend. Ook wij zullen voortaan het vrouwelijke lichaam ten volle exploiteren. We zullen voorzichtig beginnen, maar week na week gaan we verder, geen taboes meer in ons blad. En wie van een ander gedacht is, mag bij De Standaard gaan werken.’

We moeten bekennen dat de scepsis aanvankelijk groot was, maar het wantrouwen tegen de commerciële feeling van onze directeur-hoofdredacteur bleek eens te meer misplaatst. Het was niet eens woensdagmiddag toen Van Cauwelaert, met een Jack Daniel’s Black Label en een geurige Montecristo op wacht bij zijn telefoon, de eerste oproep binnen kreeg: Bij Jos en Jenny, op het plein in Dendermonde, zat zonder. Vijf minuten later belde De Nieuwshoek uit Aarschot: uitverkocht. Press-shop Oostende: dringend dubbele voorraad gevraagd. De Standaard Boekhandel: bij leveren voor het hele net. En zo ging het door, in een eindeloze stroom.

Onze chef-Wetstraat noteerde alles op kleine papiertjes, en belde de bestellingen in korte en krachtige bevelen naar Roeselare door. Daar goten vermoeide drukkers ’s avonds de inktreservoirs opnieuw vol, draaiden de oude Heidelberger kreunend en krochend weer aan de gang, en begonnen zuchtend bij te drukken. Vóór het weekend hadden wij in plaats van onze normale oplage van 140.000 exemplaren goed en wel het driedubbele aan de man gebracht. Waardoor ook alle advertenties in een veel hogere prijscategorie belandden, en we met dat ene nummer van vorige week meer winst hebben gemaakt dan met de 32 die eraan voorafgingen samen.

En dan moeten we nog durven toegeven dat er in feite niet veel te zien was, bij Kim Gevaert. We willen beleefd blijven, de natuur heeft ieder met het zijne of het hare bedeeld, maar als ze in Athene op de fotofinish kijken naar welke borst het eerst op de draad is, zijn we tweedes. Dat was echter niet de bekommernis van Rik Van Cauwelaert. Die dwong een extra bijeenkomst van de raad van bestuur van Roularta Media Group af, hield daar een opgemerkte rede over ethische en esthetische aspecten van functioneel naakt, en kaartte vervolgens de delicate kwestie van zijn eigen statuut en verloning aan.

Op de eerstvolgende redactievergadering werd uw dienaar verplicht zijn laptop af te geven. ‘Daarop moet voldoende materiaal staan voor de komende dertig covers’, gaf onze chef-Wetstraat als verklaring. ‘En die mee op uw laatste bladzijde mag ook wel eens wat gewaagder poseren. Als ze zo preuts blijft doen, kunnen we evengoed Karel zelf geven.’

Koen Meulenaere

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content