Bij de regeringsonderhandelingen komt een mogelijke overdracht van gemeenschaps-bevoegdheden naar het Brussels Gewest in het vizier. Wat vinden Vlaamse Brusselaars daarvan?
Vlaams Parlementslid Sven Gatz (Open VLD) ziet wel iets in de overheveling van het cultuur-, sport- en jeugdbeleid naar Brussel. ‘De omgekeerde weg zie ik niet zitten, namelijk dat Brusselaars een subnationaliteit moeten kiezen om van het aanbod van de ene of de andere gemeenschap te genieten. Zolang het over onderwijs of sportinfrastructuur gaat, is dat minder een probleem, maar dat verandert bij rechtstreekse individuele voordelen zoals kinderbijslag of de zorgverzekering. Dan wordt het wat bitter, zeker als je weet dat de helft van de relaties in Brussel intercultureel is. De overdracht van gemeenschapsbevoegdheden naar het Brussels Gewest is wel te verdedigen, al pleit ik voor terughoudendheid voor het onderwijs. Om een efficiënte aansturing en kwaliteitsnormen in het onderwijs te garanderen, kan de Vlaamse Gemeenschap beter de middelen in eigen handen houden.’
Els Witte, emeritus professor politieke geschiedenis en voormalig rector van de VUB, is het met dat laatste eens. Zij zet zich op de lijn Guy Vanhengel – Jean-Luc Vanraes (Open VLD). ‘De verzwakte minderheidspositie van de Nederlandstalige Brusselaars mag geen argument zijn om minder te investeren in het Nederlandstalige onderwijs. De inspanningen op dat vlak voor anderstaligen, van welke origine ook, creëren een band met onze taal en cultuur.’
Anders dan Witte is Gatz minder terughoudend voor het doorknippen van de band met Vlaanderen voor het sport-, cultuur- en jeugdbeleid. ‘Dat kan via de opwaardering van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscom-missie (GGC), die zich nu alleen bezighoudt met taaltoezicht op het OCMW en de taalrellen in de ziekenhuizen. De gemeenschappen zouden mee aan tafel kunnen zitten, niet om cobestuur uit te oefenen maar als onderdeel van een controlemechanisme.’
Els Witte is een grotere bevoegdheid voor de GGC genegen, maar volgens haar moet men heel voorzichtig zijn met het uit handen geven van het beleid. ‘Je kunt streven naar een betere interne afstemming en toch als Vlaamse Gemeenschap blijven investeren in Brussel. De band tussen Vlaanderen en Brussel doorknippen zou kortzichtig zijn. Niemand wordt daar beter van, ook Vlaanderen niet.’
Jari De Meulemeester, directeur van de Brusselse concertzaal AB, wil evenmin dat er gemorreld wordt aan de huidige bevoegdheidsverdeling: ‘We kunnen beter de ingewikkelde relatie die nu bestaat verfijnen. Zomaar zeggen: hier is het geld, besteedt het nu maar zoals je wilt, is geen goed idee. Gesubsidieerde hoofdsteden zoals Berlijn zijn artificieel. De hoofdstad heeft aan zichzelf niet genoeg, ze heeft mensen van erbuiten nodig.’
Eric Bracke
