Als Telenet het exclusieve recht koopt om het Belgische voetbal uit te zenden, hoeft het dat recht niet te delen, zo besliste het hof van beroep. De vraag is of iemand die exclusiviteit nog wel wil.
Met het opkopen van de betaalzender Canal+ haalde Telenet in 2003 meteen ook een exclusiviteitscontract voor het Belgische voetbal binnen. De Raad voor de Mededinging stelde toen als voorwaarde dat Telenet, mocht het ooit opnieuw in het bezit komen van zo’n exclusiviteitscontract, de beelden ook aan de concurrentie – lees: Belgacom – te koop zou aanbieden.
Maar het televisielandschap onderging sinds 2003 ingrijpende veranderingen. Vorig jaar vroeg Telenet aan de Raad een versoepeling van die opgelegde voorwaarde, en de Raad stemde daarmee in. Tot groot ongenoegen van de huidige exploitant van de exclusieve rechten, Belgacom, die precies dankzij die exclusieve rechten zes jaar lang veel voetballiefhebbers kon aantrekken voor zijn aanbod van digitale televisie en niet graag het risico loopt dat die klantenbasis samen met het voetbal (weer) naar Telenet zou overlopen. Belgacom trok dus naar het hof van beroep, maar beet daar vorige week in het zand.
Volgens analist Siddy Jobe van Bank Degroof, die de mediasector in ons land volgt, lag de beslissing van het hof voor de hand. Belgacom TV heeft de voorbije jaren een bestand van meer dan een miljoen klanten opgebouwd en daarnaast heeft de markt ook Mobistar en TV-Vlaanderen kunnen begroeten. Dat Telenet met een exclusief voetbalcontract de televisiemarkt kunstmatig zou monopoliseren, is dus een achterhaald argument. Een exclusief voetbalcontract kan in de huidige context ongetwijfeld nog prestige verlenen aan de zender die hem binnenhaalt, maar het is voor niemand nog een kwestie van economisch leven of dood.
Niet voor Telenet, dat behalve televisie nog andere producten heeft om de kabel te exploiteren en bovendien alleen in Vlaanderen uitzendt, wat nationale rechten dus sowieso duur maakt. En ook niet voor Belgacom. Zes jaar terug, toen het voor de eerste keer op het voetbalcontract bood, moest het bedrijf de markt ervan overtuigen dat het menens was met die digitale televisie. De exclusieve voetbalrechten moesten uiteraard zorgen voor een spionkop in het klantenbestand, maar daarbovenop kon het belang van de investering ook andere potentiële klanten duidelijk maken dat Belgacom echt een volwaardige aanbieder van televisie wilde zijn. Die strategie heeft zijn doel niet gemist en vandaag zou het absurd zijn te denken dat die één miljoen klanten alleen maar voor Belgacom kozen omwille van het voetbal.
De profliga, die de uitzendrechten van de eerste klasse verkoopt, heeft intussen wel begrepen dat er tegenwoordig misschien meer te verdienen valt als méér partijen recht krijgen om het voetbal uit te zenden. Vandaar dat in de nieuwe aanbestedingsprocedure zowel voor exclusieve als voor niet-exclusieve rechten geboden kan worden. De markt zal nu uitwijzen, welke meerwaarde exclusiviteit vandaag nog heeft. En of die opweegt tegen wat het opbrengt als meerdere zenders een deel van de koek mogen kopen.
Luc Baltussen
