De Limburgse interkommunale Interelectra koopt de windmolens van Zeebrugge en is nu de luis in de pels van de elektriciteitsproducenten. “We zijn voor groene stroom. “
ENKELE MAANDEN geleden deed de toenmalige minister van Openbare Werken Theo Kelchtermans (CVP) radio-luisterend Vlaanderen opschrikken. Kelchtermans kondigde de verkoop aan van het windmolenpark in Zeebrugge. Dat was niet zo spectaculair. Wel het kommentaar van de minister : Vlaanderen had al genoeg gedaan voor het rationeel energiegebruik en de alternatieve energie. Terwijl de vorige regering en de voor die materie bevoegde minister-president Luc Van den Brande (CVP) op dat vlak absoluut niets deden.
Vorige week is het windmolenpark op de strekdam aan de LNG-terminal in Zeebrugge voor 88 miljoen frank verkocht aan Interelectra uit Hasselt, een zuivere interkommunale (overheid zonder privé-partner). In de jaren tachtig kostte het park de federale overheid nog 284 miljoen frank. Sinds 1987 leveren de molens elektriciteit aan het net, in 1993 werden ze aan het Vlaamse gewest overgedragen, nu in koncessie gegeven. Het tweede bod, van elektriciteitsproducent Electrabel, lag twaalf miljoen frank lager dan dat van Interelectra.
De komende twaalf jaar mag de vereniging van lokale overheden de 21 molens exploiteren die aan 2.800 gezinnen elektricieit kunnen verschaffen. De windmolens, ooit gebouwd door HMZ uit de Begeman-groep, blijven in Limburgse handen. In de totale produktie van elektriciteit zijn de windmolens verwaarloosbaar. Toch is voorzitter Steve Stevaert (SP) van Interelectra meer dan opgetogen met de koncessie. De gewezen bestendig afgevaardigde is sinds oktober burgemeester van Hasselt en sinds mei Vlaams parlementslid. Volgens hem passen de windmolens uitstekend in de filozofie van elektriciteitsverdeler Interelectra, veel minder in die van Electrabel, de grootste konkurrent voor de koncessie en de exploitant van het kernenergiepark dat twee derde van de Belgische elektriciteit levert.
ZELZATE.
“Wij boden twaalf miljoen frank meer dan Electrabel, dat is één miljoen per jaar. Maar de kennis die wij hier opdoen, is moeilijk te becijferen, ” aldus Stevaert. “Wij zijn voorstander van groene stroom. Onze stelling is dat distributie, rationeel energiegebruik en ekologische produktie, waaronder we kernenergie uitdrukkelijk niet rekenen, perfekt samengaan. De distributie moet niet aan de vrije markt worden overgelaten. “
Het parlementslid wijst op een andere doelstelling van Interelectra : de Vlaamse verankering. “Je kan niet Vlaamser verankeren dan in Hasselt, ” betoogt de burgemeester. En verwijzend naar de greep van het Franse Suez op de Belgische elektriciens : “Want als het in Parijs regent, druppelt het in Brussel. ” Met de zogeheten “etische bankier” Triodos hoopt Stevaert de nodige middelen bij mekaar te krijgen voor zijn windmolens. “Maar nu al bewijzen wij dat zuivere interkommunales ook op de vrije markt goede zaken kunnen doen, dat wij als overheid eveneens ondernemend kunnen optreden. Het zou jammer geweest zijn mocht dit park in handen zijn gevallen van Electrabel dat alleen de onhaalbaarheid ervan zou willen aantonen. Maar waarom zou op elke kilowattuur uit kernenergie geen boete van, bijvoorbeeld, vijf frank worden opgelegd voor de ekologische nazorg die deze produktievorm vraagt ? De producenten weten alleen wat kernenergie hen kost, niet welk financieel, ekologisch en mogelijk ook sociaal leed het nog veroorzaakt. Wij hebben andere belangen dan de privé. Als wij nu in het paritair komitee over prijsvorming praten, dan weten wij dankzij ons grootschalig lab waarover het gaat. In het andere geval konden we voortgaan op de kennis van Suez. “
Tenslotte doorbreekt Interelectra een communautair evenwicht. In het oude België was destijds namelijk afgesproken dat de openbare sektor zich met de waterkracht zou bezighouden (dat wil dus zeggen, in Wallonië) en dat de privé-sektor zich met de windenergie mocht inlaten (in Vlaanderen). Dat is nu voorbij. Het omzetten van wind in energie blijft evenwel beperkt, ook in Vlaanderen. De kust is onder het beton van flatgebouwen bedolven zodat er, behalve op de strekdam in Zeebrugge, alleen nog tussen Zelzate en Antwerpen wind en ruimte is voor eventueel bijkomende molens.
MINDER STROOM.
Voorstanders van alternatieve energie vinden dat België zijn tarieven moet aanpassen om in de buurt te komen van de ons omringende landen. Frans De Clerck van de Triodos-bank is een specialist in windenergie. Hij rekent voor dat België met krap 2 frank/kWh ver onder de prijs van de buurlanden zit. Een producent die aan het elektriciteitsnet levert, krijgt er voor zijn milieuvriendelijke energie meer dan 3, soms zelfs 4 frank/kWh. En meer. In landen als Denemarken (3,24 frank), Duitsland (4,67 frank), Groot-Brittannië tussen 4,45 en 5,44 frank), Italië (3,48 frank), Luxemburg (4 frank) en Spanje (3,08 frank) ligt de prijs per kWh merkelijk hoger dan in ons land.
In totaal krijgen in de Europese Unie 1,2 miljoen mensen stroom uit windenergie. “We moeten die koncessie voor de levering aan 2.800 gezinnen niet overroepen, ” zegt Stevaert “Maar ook niet onderschatten. Het belangrijkste is dat wij onze energie steken in het minder stroom verkopen, dat wij de kostprijs van de kernenergie eindelijk eens eerlijk berekenen en de deur naar alternatieven openhouden. “
P.R.
Het windmolenpark van Zeebrugge : een producent die alternatieve energie levert aan het net, wordt daarvoor in België slecht betaald.
