Els volgde in Hasselt middelbaar onderwijs in een nonnenschool. ?We droegen er nog uniformen. Dat had zo zijn voor- en nadelen. Toen vond ik het vooral nadelen hebben. Je liep ermee in de kijker. Maar ik heb er geen trauma’s aan overgehouden. Ja, ik ben katholiek, maar nu ook weer niet extreem. Je ziet mij niet elke zondag in de kerk zitten. Wel op kerkelijke hoogdagen en af en toe wel eens op een zondag. En bij huwelijken en begrafenissen van familie en kennissen.”

Ze woont een vijftal kilometer buiten de Hasseltse stadskern. ?In een rustige straat met weinig verkeer. Een grote tuin, in een groene omgeving, dat is altijd mijn droom geweest.”

Elke dag met de auto naar Tremelo, zestig kilometer ver en drie kwartuur rijden. ?Geen probleem, de Leuvense file begint pas na de afrit voor Tremelo. Pendelen is prettig, vooral ’s avonds : terwijl ik rijd, glijdt de stress van het werk van me af en tegen de tijd dat ik thuiskom, ben ik helemaal ontspannen.”

Niet bang voor hold-ups ? ?Ik sta daar niet bij stil. Bij bankovervallen zijn er overigens relatief weinig gewonden. En het risico op een verkeersongeval is per slot van rekening groter.”

Op dit ogenblik doet Els bij de bank ook de verzekeringen. ?Maar ik zou graag ook de beurs in willen.” Een bank heeft altijd wel enkele klanten die er héél warmpjes in zitten. Is dat niet frustrerend ? ?Echt niet, in deze stiel moet je er tegen kunnen dat de zon in ’t water schijnt. Ik ben niet jaloers.”

Zijn rijke klanten arroganter ? ?Je hebt hooghartige en vriendelijke mensen in alle lagen van de bevolking. Rijk of arm dat maakt niets uit.”

Els is sinds anderhalf jaar getrouwd. Kinderen zijn er nog niet. ?Eerst een beetje carrière maken bij de bank. En dan wat later een gezin stichten, kinderen krijgen dus.”

Wat boeit haar buiten de werksfeer ? Beursberichten ? ?Jawel hoor. Maar dat heeft dan ook weer met mijn werk te maken. Daarnaast houd ik van creatieve dingen. Ik volg cursussen in zijdeschilderen en beschilderen van keramiek. Daar ben ik een paar avonden per week mee bezig. Ik maak ook porceleinen poppen. En ik ga naar beurzen en zo, waar ik creatieve ideeën kan opdoen, voor woninginrichting, vrijetijdsbesteding. Als er acties zijn in één van onze kantoren, dan doe ik animaties, opsmuk van kantoren met Pasen of met Kerstmis.”

Els bezit een merkwaardige verzameling olifantjes. Een huis vol, bijna duizend beeldjes in porcelein, kristal, glas, pluche, hout, steen en goud. Elk beeldje vertelt zijn eigen verhaal. Maar eigenlijk houdt Els nog meer van échte dikhuiden. ?Bij mijn huwelijksreceptie was er een echte olifant. Dat baarde nogal wat opzien, we kwamen er zelfs mee op de voorpagina van Het Belang van Limburg.” Ze zou niet weten waar die affectie voor olifanten vandaan komt. ?’t Zijn lieve dieren, al moet je met de mannetjes opletten, hoor. De wijfjes zijn veel zachtaardiger.”

L.W.