‘Een TED Talk met decor’

'Ik wilde de vrouwelijke Da Vinci worden.'

Nee, even geen vrolijke ukelele voor Nele Van den Broeck. In het theaterstuk KWEST#3: Het geld waagt ze zich aan… de geschiedenis van de economie.

‘Het geld’, mevrouw Van den Broeck? Staat u daar als kunstenaar niet boven?

Nele Van den Broeck: Toen ik in 2011 afstudeerde als theatermaker aan het Gentse KASK begon ik aan een driedelige queeste – vandaar het woord ‘kwest’. Ik had een diploma maar ik wist niets, en dus besloot ik de vrouwelijke Leonardo Da Vinci te worden. (lacht) Eerst maakte ik een volksverheffend stuk over het brein. Dat werd KWEST#1. In 2014 volgde KWEST#2: Kosmos, waarin ik de fysica bestudeerde. En nu, in het derde deel, heb ik het over de economie. Ik kwam tot het inzicht dat de economie geen wetenschap is, maar een kluwen van politieke visies. Elk boek dat ik las, wilde me overtuigen. Fysici en neurologen analyseren feiten, maar economen focussen op het eigen gelijk.

Euh, krijgen we les in het theater?

Van den Broeck: Het wordt een geanimeerde 3D-PowerPointpresentatie! Een TED Talk met decor. Ik sta op een scène vol brol. Kartonnen dozen, met goudglitters bedekte neppompoenen, kandelaars met foto’s van Beyoncé en Margaret Tatcher. Ik ben geen materialist – dat kan niet als je afwisselend in Londen, Merchtem en Malmö woont – maar ik merk dat anderen wél nood hebben aan gouden neppompoenen. Wel, dát onderzoek ik in dit stuk. Ik vervlecht de geschiedenis van de economie met wansmakelijk eerlijke autobiografische en daardoor onbedoeld grappige verhalen waarin ik dingen toegeef die je liever niet toegeeft. Zoals het feit dat ik Beyoncé wil zijn, vooral als ik dronken ben. En waarom ik de grootste risicobelegging vermijd.

Welke belegging is dat dan?

Van den Broeck: Een gezin. Ik volgde mijn hart naar het Zweedse Malmö: één keer in je leven moet je verhuizen voor de liefde, toch? Maar ook die relatie liep stuk. Ik wilde niet weg uit Zweden omdat mijn romantische avontuur was geflopt, want ik had er intussen vrienden en werd artist in residence in het Inter Arts Centre in Malmö. Dus stelde ik mezelf een doel: ‘Je vertrekt hier pas als je vloeiend Zweeds spreekt en een theatergezelschap hebt opgericht dat zowel vanuit Zweden, Groot-Brittannië als België opereert.’ Ambitieus hé?

U klinkt even ambitieus als een risicokapitalist.

Van den Broeck:Ik weet het. De laatste zin van mijn stuk is: ‘Rust maar eens goed uit.’ Het stuk is dus wijzer dan zijn maker. Ook mijn leven is een maalstroom, drukte is de nieuwe deugdzaamheid, niet? We hebben het zo druk door de keuzes die we als consumenten maken, en tegelijk heeft het kapitalisme ons ook welvaart gegeven. In mijn column in De Standaard heb ik gefoeterd op de banken, maar ik ben daar intussen wat milder in geworden.

U schreef ook over uw liefdesverdriet. Heelt schrijven?

Van den Broeck: Het is geen toeval dat ik nu een stuk maak, aan een nieuwe plaat werk – ze komt uit in oktober – en een musical voorbereid in The Lyric in Londen. Ik beleg in werk. Dat is een veilige investering die me de kans geeft mezelf en anderen te troosten door te schrijven over de achterkant van ons Facebookprofiel. En over het feit dat we maar wat doen. Gelukkig verlichten blinkende neppompoenen onze duisternis. (lacht)

KWEST#3: Het geld: 06/05 Het Bedrijf, Oostduinkerke; 11/05, Lakenhal, Herentals.

Door Els Van Steenberghe

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content