De wetenschap stelt transportomstandigheden veel meer dan wel roofvogels verantwoordelijk voor de grote sterfte van wedstrijdduiven. “Ze kunnen niet snel meer vliegen. “

Er zijn teveel sperwers en haviken. Dat meent de doorsnee duivenmelker. Er gaan te veel reisduiven verloren, en de roofvogels dragen daar de schuld van. Roofvogels zijn echter bij wet beschermd. Hun bestand is, na het verbieden van de voortdurende verdelging door jachtwachters en van het gebruik van pesticiden, tot normale aantallen gestegen. Duivenmelkers vinden nu dat sperwers opnieuw vogelvrij moeten worden.

Het is korrekt dat er heel wat duiven verloren gaan tijdens de wedstrijden. “Elk jaar worden er in België en Nederland zo’n twaalf miljoen duiven voor wedstrijden getransporteerd, ” zegt doctor Jos Gorssen van de Fakulteit Landbouwkundige en Toegepaste Biologische Wetenschappen van de KU Leuven. “De vluchtverliezen liggen tussen 10 en 20 procent. Jaarlijks gaan er dus meer dan een miljoen vogels verloren. Die dieren overleven niet in het wild. Ze sterven. “

Op vraag van de Nederlandse Postduivenhoudersorganizatie de tegenhanger van onze duivenbond bestudeerde Gorssen aan de gerenommeerde landbouw-universiteit in het Nederlandse Wageningen de sterfte van wedstrijdduiven. “Op de vraag of sperwers en haviken wedstrijdduiven pakken, is het antwoord ondubbelzinnig ja, ” zegt Gorssen. “Op de vraag of de roofvogels verantwoordelijk zijn voor een verlies van de wedstrijdpopulatie met 10 à 20 procent, is het antwoord ondubbelzinnig nee. “

Het interessante aan Gorssens werk is dat hij zich niet beperkte tot het vrijpleiten van sperwer en havik, maar uitgebreid onderzoek deed naar de ware oorzaken van het grote verlies aan reisduiven. Opvallend was, bijvoorbeeld, dat er op sommige vluchten geen verliezen waren, op andere daarentegen veel. Dat was moeilijk interpreteerbaar vanuit de hypotese van predatie.

Een andere faktor bood een veel duidelijker verklaring : “De fysiologische gevolgen van het transport zijn nefast voor een duif. Als een reisduif ten prooi valt aan een havik, komt dat meestal omdat ze fysiologisch heel zwak is. Vele duiven zijn sterk verzwakt na een transport. Niet alle vrachtwagens zijn goed verlucht. Dikwijls is het er veel te warm. Ik heb in duiventransporten temperaturen tot 40 graad Celsius gemeten. Daarenboven kunnen de dieren niet drinken. Zo komen vele van hen met een gewichtsverlies tot 15 procent uit zo’n transport. Deze dieren kunnen niet goed meer vliegen. “

Een duif wordt ook losgelaten op een plek die ze niet kent. Ze kan dus niet onmiddellijk goede voedsel- of drinkplaatsen vinden om nieuwe krachten op te doen, en evenmin schuilplaatsen als er een roofvogel opduikt. “Zo’n dier is een vogel voor de kat, ” zegt Gorssen. “Dat geldt overigens ook voor jonge duiven die op enkele kilometers van het hok worden losgelaten om te worden getraind. Zelfs op korte afstand komt de helft van de jonge duiven niet terug. “

De Nederlandse Postduivenhoudersorganizatie trok lessen uit de studie. “Ze had het lef verder te kijken dan wat de demagogie haar voorschreef, ” zegt Gorssen. “Ze aanvaardt de resultaten van de studie, trok er konklusies uit voor het duiventransport, en verdeelde een foldertje met objektieve informatie over roofvogels onder haar leden. Van de Belgische duivenbond kreeg ik een beleefd briefje dat ontvangst van mijn rapport meldde. Konkreet veranderde de bond niks, hoewel ze het rapport al twee jaar geleden kreeg. “

Ondanks de studie wordt in kringen van de duivenbond opnieuw aangedrongen op maatregelen om sperwer en havik te bestrijden. Aan het transport wordt niet gesleuteld. Deze zomer nog beslisten enkele duivenklubs uit Limburg om hun duiven niet te laden in vrachtwagens zonder temperatuurregulatie. Ze kregen van de duivenbond een boete, wegens “sabotage van de wedstrijd”.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content