Raar hoe verslingerd je kunt raken aan het internet. En hoe je blik verscherpt wanneer je niet langer constant online bent.
De naar Nederlandse normen zwijgzame taxichauffeur moet hebben aangevoeld dat we kersverse immigranten waren, want hij kon het niet laten om ons een kleine observatie toe te vertrouwen. ‘Het grootste verschil met België zijn de gordijnen. Die hebben we hier niet. Bij jullie is alles verduisterd.’ Meteen was het beeld geschetst van de timide Vlaming die zich afsluit van de wereld, tegenover de open Nederlander die niets te verbergen heeft en tegelijk nieuwsgierig naar de buitenwereld kijkt.
Een cliché, maar het zijn inderdaad de kleine dingen die je in een ander land het eerst opmerkt. Supermarkten zijn in Nederland bijvoorbeeld heel laat open, wat belachelijk handig is, en het personeel heeft zo’n gemengde achtergrond dat een caissière met een hoofddoek nauwelijks opvalt. Overal heb je bankautomaten, wat bijzonder vreemd is, want je kunt werkelijk overal – van de kroeg tot de bakker – met je bankkaart betalen (op voorwaarde dat je ‘pinnen’ zegt). Vuilnis hoef je niet te sorteren. Papier, glas, conserven, petflessen: alles mag in dezelfde zak. Je hoeft ook geen vaste dag af te wachten: afval gaat in een metalen muil en verdwijnt ondergronds. Wat er verder mee gebeurt, is me voorlopig een raadsel. Een ziekteverzekering kost je een rib uit het lijf, maar het internet is er dan weer spotgoedkoop. En wat meer is: er bestaat geen databeperking. Vreemd dat geen enkele Belgische internetleverancier met zulk aanbod de markt openbreekt.
Goedkoop dus, maar je moet wel drie weken wachten op een aansluiting. Zulke technologische wonderen vergen blijkbaar tijd, dus moet ik de hort op om ergens gratis wifi af te tappen. Plots ben ik niet meer de hele dag online en dat is een verademing. Raar hoe verslingerd je kunt raken aan een virtuele wereld. Op de tram zit ik niet meer op mijn smartphone te turen, maar zie ik andere mensen vooroverbuigen, biddend tot een schermpje. De tijdwinst is aanzienlijk. Gedaan met afdwalen naar sociale media, gedaan met de ergernis om schandelijke commentaren onder artikelen, gedaan met kattenfilmpjes aanklikken.
Het is niet aan mij om te pleiten voor een digitale detox – zodra die eindeloze voorraad data beschikbaar wordt, keer ik terug naar mijn zombiebestaan – maar het loont de moeite om het internet met nieuwe ogen te bekijken, als een prachtige vorm van tijdverspilling. Van fomo (fear of missing out) heb ik geen last. Dankzij de Nederlandse praatlust heb ik al met meer vreemden gesproken dan in België. Werkelijk iedereen, van mensen in de supermarktrij tot de postbode, slaat een praatje of zegt minstens goedendag. Nog even, en we laten de gordijnen ook open. Wie weet wat de wereld te bieden heeft.
Roderik Six
Een ziekteverzekering kost je in Nederland een rib uit het lijf, het internet is er dan weer spotgoedkoop én onbeperkt.
