Iemand nog iets gehoord van meneerke Louis? Naar het schijnt, is het niet goed met hem gegaan. Hij drinkt! Weliswaar thee met melk, maar volgens zijn eigen stepping-stonetheorie is dat de laatste stap naar het alcoholisme. Verder wast hij zich niet meer, en valt hij op straat nu ook kinderen lastig. In de plaats van zoals vroeger alleen hun ouders.

Hebben we eindelijk een premier die vooraan Louis heet, is het toch Louis Michel zeker. Een mens zou voor minder in een gat vallen. Zeker in Leuven, waar in een gat vallen tegenwoordig een quasi zekerheid is, sinds de straten zijn herschapen in één gigantische ruïne. Naar beeld en gelijkenis van de burgemeester.

Tot overmaat van ramp speelt de Stade nog altijd in vierde klasse. Verrassend voor al wie vijf jaar geleden Louis Tobback de promotie naar tweede hoorde aankondigen, als een helaas niet te negeren tussenstap in de vaart naar de Champions League. Wij hebben u meermaals op de hoogte gebracht van de prestaties van de Stadisten, en van hun concurrenten uit Oud-Heverlee. Dat doen we nu weer, want zaterdag is het derby. Tenzij de burgemeester de match verbiedt.

Het wordt als vanouds een duel op het scherp van de snee. Aan de ene kant Stade, groot titelfavoriet en blakend van zelfvertrouwen. Aan de andere kant Oud-Heverlee, aangeslagen na de klap van vorig seizoen. Toen stonden de Zwarte Duivels negenentwintig weken aan de leiding, om op de laatste speeldag alsnog te worden voorbijgestoken door het Dendermonde van het paarse duo Bats-Verwilghen.

Zowel Leuven als Oud-Heverlee werden vervolgens droog en wel uit de eindronde gemept. Stade kansloos op Overpelt, Oud-Heverlee onverdiend bij Tubize. Wie deze match gezien heeft, zal het getuigen: wat de plaatselijke doelman Steve Lemmens die middag uit zijn kooi ranselde, tart alle verbeelding. Met een gewone keeper was het 0-5, met Lemmens 2-0.

Het leed van de Zwarte Duivels was slechts een schrale troost voor Louis Tobback. Een jaar voordien was Leuven ook al uit de eindronde geknikkerd. Toen door Eendracht Hekelgem, de ploeg die haar veld aan de rand van de E-40 heeft liggen. Vroeger krioelde dat terrein van de reclameborden. Omdat die willens nillens door miljoenen bumper aan bumper voortkruipende automobilisten werden gelezen, brachten ze goud in de clubkas.

Nadat Hekelgem Stade Leuven met 6-1 had vernederd, kreeg het een brief van provinciegouverneur en Tobback-stroman Lodewijk De Witte. Alle borden moesten binnen de week worden afgebroken. Eendracht was negentig procent van zijn inkomsten kwijt. Dat de club erin geslaagd is te overleven en via een achterpoortje zelfs naar tweede door te stoten, is een wonder.

In Overpelt hebben ze het ook geweten: de milieuboxen worden voortaan in Hamme geproduceerd, en wij hoeven u niet te vertellen wat burgemeester Karel Pinxten is overkomen.

Tobback greep ook in bij Stade. Dat had hij na de winterstop al gedaan. Eerst gooide hij trainer Fons Moons eruit. Hierna diens opvolger, de bekende sportprofessor Werner Helsen. Vervolgens dwong hij de ontslagnemende voorzitter Richard Keustermans, een welgesteld autohandelaar, om terug te komen en zonder morren weer alle kosten en rekeningen te betalen. Zoniet zou de stad een extra taks op showrooms van automobielen heffen. En tot slot stelde hij Donato Lallo als trainer aan, in de oude socialistische overtuiging dat als de nood hoog is, de redding uit Italië komt. Tobback bepaalde wel zelf de nieuwe tactiek en besliste elke vrijdagavond wie er in de ploeg zou staan.

Van een kandidaat-degradant groeide Stade in geen tijd uit tot het beste team uit de reeks, en won voor het eerst in de geschiedenis de topper aan de Korbeekdamstraat in Oud-Heverlee. Mocht de achterstand niet zo groot zijn geweest, groen-wit had meegedaan voor de titel. En dan hadden wij wel eens willen zien of die van Dendermonde zich even fel zouden hebben geweerd als nu.

Maar goed, meer dan de derde periodetitel zat er voor Leuven niet meer in en de eindronde liep voor de zoveelste keer fataal af. Tobback nam zich voor tijdens het nieuwe seizoen de zaken van meet af aan persoonlijk in handen te nemen. Vooral omdat hij na de verkiezing van 13 juni plots over aanzienlijk meer vrije tijd beschikte.

En dus zagen de spelers op de eerste training tot hun ontzetting de gedrongen gestalte van de burgemeester aan de rand van het oefenveld opduiken. In rijlaarzen en met zweep, zoals een dompteur in het circus. En met een valies vol pillen en ampullen: epo, groeihormoon, GFP en GFT, corticoïden, stanozolol, clenbuterol, cafeïne, strychnine, amfetamines en heroïne… Tobback mengelde het allemaal door elkaar, en wie weigerde zich door hem te laten inspuiten vloog uit de kern. Het resultaat was opzienbarend. In de eerste wedstrijd van het seizoen werd Lorrain Aarlen verpletterend verslagen met 0-1. Volgens Grenz Echo stormden de Stadisten over het veld “wie eine rasende Elefantenherde im Porzellanladen”. Dit weekend 0-5 op Couvin. La Gazette de Charleroi: “Comme un troupeau de buffles.”

Stade en de Zwarte Duivels spelen dit seizoen in vierde D, de beruchte reeks met Waalse teams. Farciennes, Marchienne, Rochefort, dat soort clubs. En niet te vergeten Athus, de ploeg van Guy Spitaels. Die punten zitten alvast in de zak van Tobback. Een late compensatie voor het Dassaultcontract. En voor de rest zullen de Walen zaterdag met plezier toekijken hoe de Vlamingen op elkaar inhakken. Zoals binnenkort op de interparlementaire conferentie van Verhofstadt.

Tot slot een rechtzetting. Vorige week was Knack geen uur uit of moe Aelvoet hing alweer aan de telefoon. Niet zij had onze chef-Wetstraat opgebeld, zoals wij hadden geschreven, maar hij haar. Dat verandert natuurlijk de zaak. Uw dienaar, die er meer dan sommigen denken op staat dat wat op deze pagina gepubliceerd wordt ook strookt met de waarheid, stormde terstond de trap af om een verklaring te eisen van de chef-Wetstraat. Zijn antwoord: “Aelvoet? Connais pas.”

Koen Meulenaere