De tiende verjaardag van het eigenzinnige Britse danslabel Warp.

De toekomst begint meestal klein in de muziek. Enkele enthousiastelingen met een zakelijke inborst horen vrienden interessante geluiden fabriceren en snellen te hulp. Materiaal sleuren, affiches kleven, manager spelen. En dan komt het moment van de waarheid. De grote platenfirma’s weigeren te luisteren naar al dat genie en dus wordt besloten om zelf een bedrijfje uit de grond te stampen. Die doe-het-zelf-dynamiek houdt de platenindustrie wakker en heeft massa’s talent van de vergeetput gered. Van Marvin Gaye tot Oasis en van Front 242 tot dEUS.

Onafhankelijke platenfirma’s zijn veelal ook herauten van muzikale vernieuwing. Ze pikken in op nieuwe fenomenen die de grote heren te pril of te onbeduidend achten. Die monocultuur betekent vaak ook de vroegtijdige dood van de kleintjes. Ze springen op de trein van een nieuwe trend en vallen er weer af wanneer die doodbloedt. Een ander gevaar is het grote geld. Succes lokt veel volk. Er zijn maar weinigen die een uitverkoop en de bijhorende mogelijkheden overleven en op hetzelfde elan doorgaan.

Autonomie blijft de beste brandstof maar kost moeite. Onafhankelijke labels die een respectabele leeftijd halen, zijn dan ook een klein wonder. En het is nog verwonderlijker als dat volledig op eigen voorwaarden gebeurt. Het Britse Warp Records is zo’n uitzonderlijke overlever. Na tien jaar in de frontlinie blijkt het label uit staalstad Sheffield zelfs sterker en levendiger dan ooit. Dat heeft alles te maken met de koppigheid van stichters Steve Beckett en Rob Mitchell, die altijd zijn blijven zweren bij interessante en innoverende muziek.

In hun geval sloeg de vlam over toen techno en house vanuit de Verenigde Staten overwaaiden naar Groot-Brittannië. “Plotseling beseften artiesten die dansmuziek maakten in het spoor van Kraftwerk, Depeche Mode en Cabaret Voltaire dat ze ook experimentele muziek mochten maken”, zegt Steve Beckett in het Britse blad Muzik. “De dansscène opende de geesten voor die ontwikkeling.”

HET ESSENTIELE

Het werd al snel duidelijk dat Warp een belangrijke rol zou gaan spelen in die evolutie. Een jaar na de oprichting staat het met het debuut van het Leedse duo LFO twaalf weken in de Britse hitlijsten. Het album bereikt de twaalfde plaats – goed voor 120.000 exemplaren – en is tekenend voor het huisgeluid van Warp. Zelf houden ze het op muziek die je je onmogelijk had kunnen inbeelden voor je haar gehoord hebt. De analisten hebben het over de “bleep sound”. Kale elektronische muziek waarin de zware bassen van dubreggae en de restanten van de Northern soul – of hoe de Britten tijdens de jaren zestig zwarte dansmuziek interpreteerden – zitten verweven. Het is het patroon waarop jungle, big beat en speed garage zich zouden enten en dat bij het opnieuw beluisteren nog altijd futuristischer klinkt dan alles wat volgde.

Warp ging met zijn tijd mee en werd een glazen huis voor mensen met een open geest. Van kale techno is het geëvolueerd naar ambient electronica en verder. Onderweg wist het uit het kortstondige telkens het essentiële te halen. En hoewel het met namen als Aphex Twin, Squarepusher en Red Snapper flink ter linkerzijde zit, weet het zich door zijn consequente houding goed te verkopen in de wereld. Warp is een sterk merk, een kwaliteitslabel dat garandeert dat alles wat onder die naam wordt uitgebracht het beluisteren waard is. “We hadden een label voor ogen in de stijl van Factory (Joy Division, New Order) of Mute (Nick Cave)”, zegt Rob Mitchell. “Een individualistisch bedrijf dat alles op zijn manier doet en naar goede waar streeft.”

Ook de manier waarop Warp zijn tiende verjaardag viert, is alweer behoorlijk eigenwijs. Het stelde een tiendelig feestpakket samen dat loopt van tentoonstellingen over een gratis screensaver tot een open interviewsessie op het Internet. De obligate verzamelalbums lijken de zwakste schakels, maar ook hier kiest men voor het avontuur. Het drieluik laat horen waar ze vandaan komen en waar ze naartoe gaan. Het eerste deel laat alle eer aan derden en verzamelt de kiemen die aan de grondslag lagen van Warp. Techno uit Detroit, Chicago house en Britse danspioniers als 808 State en A Guy Called Gerald. “Classics” bundelt ondertussen onvindbaar geworden stukken uit de beginperiode en moet de verzamelaars verblijden. Het grootste huzarenstuk is “Remixes” waarop vreemde heerschappen als Mogwai, Spiritualised en Stereolab op de catalogus worden losgelaten en er iets ontstaat wat op de toekomst lijkt.

Concert: “10 years of Warp” met Plaid, Plone en Broadcast op 12/11 in de Club van de Ancienne Belgique.

Albums: “Warp 10+1. Influences.” (WARPCD67/Warp Records)/ “Warp 10+2. Classics 89-92. Classics.” (WARPCD68/Warp Records)/ “Warp 10+3. Remixes.” (WARPCD69/Warp Records)

Jan Delvaux