Vluchtelingen (1)

Wordt het niet stilaan tijd dat men zich gaat bezinnen over de invloed van de media op de vluchtelingenstroom (Gevangen in de schemerzone, Knack nr. 48)? Of over het opleggen van eventuele beperkingen aan wat er aan informatie de wereld wordt ingestuurd?

Dat onze ongeremde nieuwsverspreiding via satelliet een impact heeft op het groeiende aantal emigratiepogingen vanuit Afrika is duidelijk.

Als wij onze rijkdom en onze verspillingsmaatschappij zo ten toon spreiden, is het dan niet normaal dat mensen die in de huidige Afrikaanse omstandigheden moeten leven ervan dromen en erop hopen om uiteindelijk de grote stap te wagen?

Vluchtelingen (2)

Zowel Sasheda Ishaque als Pieter De Gryse bezondigen zich (eens te meer) aan het creëren van illusies. Beiden brengen hun kritiek op het verwijderingsbeleid (met bijbehorende detentie) in verband met “het blindstaren op strikte categorieën als daar zijn de Vluchtelingenconventie en (…) de regularisatie” en het “koppig vasthouden [aan detentie] zonder naar alternatieven te zoeken”, waarbij in de volgende zin wordt duidelijk gemaakt wat die alternatieven volgens de heer De Gryse dan wel zouden kunnen zijn: “Statuten van bijkomende bescherming, los van de Conventie van Genève, zijn er nog niet”.

Ik noem dit een illusie, omdat een ruimer toelatingsbeleid geen alternatief is voor verwijdering of detentie: je kan de sanctie niet vervangen door aan de regel te liggen sleutelen. Het is gewoonweg oneerlijk zoiets te suggereren. Immers, tenzij men ronduit pleit voor het wegvallen van alle grenzen (maar dan moet men dat ook eens expliciet doen), is het onvermijdelijk dat daardoor de grens zelf ontkend wordt. Een vergelijking: als we morgen zouden zeggen ‘de grens is 120 km per uur, maar wie sneller rijdt, zal niet bestraft worden’? Dan zeg je toch gewoon ‘er zijn geen snelheidsbeperkingen’?

Deze legalistische logica is misschien hard, dat geef ik toe, maar je kan niet met begrippen als democratie en rechtstaat schermen als je niet bereid bent de democratische beslissingen uit te voeren. Het parlement is tot nader order geen bezigheidstherapie, maar de emanatie van de volkswil. Dat moet je als democraat respecteren en je moet ook bereid zijn dat af te dwingen wanneer een individu het daar niet mee eens is.

Een en ander neemt niet weg dat de toelatingscriteria voor mij gerust ruimer mogen (gezien de gunstige evolutie van de werkgelegenheid kunnen we misschien opnieuw denken aan ruimere vormen van arbeidsmigratie). Maar dan moet een echt alternatief worden geformuleerd om met migratie om te gaan.

Vluchtelingen (3)

Het Hof van Cassatie en het Arbitragehof nemen – in tegenstelling tot wat u beweert – geen verschillend standpunt in inzake de herhaalde opsluiting van afgewezen asielzoekers. Het Arbitragehof stelt dat wanneer de Dienst Vreemdelingenzaken er niet in slaagt een terugdrijving te organiseren binnen de door de wetgever bepaalde termijn, zij de passiviteit van de betrokken vreemdeling (bijvoorbeeld de weigering zijn identiteit kenbaar te maken) niet kan inroepen om de vasthoudingstermijn te verlengen. Cassatie besliste dat er een nieuwe vasthoudingsbeslissing nodig is als de terugdrijving geen doorgang kon vinden door het wederrechtelijk verzet (bijvoorbeeld de weigering om aan boord van een vliegtuig te gaan). De twee visies zijn verzoenbaar en vullen elkaar aan.

Volgens het Arbitragehof mag een vreemdeling niet het slachtoffer worden van het in gebreke blijven van de vreemdelingenadministratie, volgens Cassatie mag de vreemdeling niet beloond worden voor zijn verzet.

Monarchie (1)

Als Hubert Van Humbeeck in “Onderdanen” (“Van de redactie”, Knack nr. 49) het woord ‘onderdanen ‘gebruikt, zit er hopelijk enige ironie achter verscholen. Ik heb voldoende zelfrespect om helemaal niet onderdanig te zijn ten opzichte van iemand die is wat hij is, omdat zijn vader nu eenmaal voor hem geboren is en die op de koop toe vorstelijk leeft van ons geld.

Monarchie (2)

De peiling (“De Coburghs horen erbij”, Knack nr. 48) is compleet waardeloos. Elke enquête kan, voorgeprogrammeerd en bewust in een richting gestuurd worden. Bovendien is het intellectueel oneerlijk om in een periode van opgeklopte monarchistische hysterie een dergelijke tendentieuze peiling te houden. De nuchter denkende bevolking raakt meer en meer gedegouteerd.

Monarchie (3)

Uit de enquête blijkt vooral hoe verdwaasd de opinie is door al die pr-stunts rond het huwelijk. Grappig is dat Wallonië de koning meer macht wil geven. Te bedenken valt dat de koningskwestie juist daarover ging.

Verwilghen (1)

Er kwam bijzonder weinig reactie op “Justitie maakt slagzij”, (Knack nr. 47). Ik dacht dat Knack een tijdschrift is voor ‘mensen die denken’ (oude slogan?). Ik dacht ook dat Knack zoveel mogelijk meningen aan bod laat komen over maatschappelijk belangrijke onderwerpen.

Wanneer mag ik eens een ’tegenstellende’ mening lezen? Kon er geen kadertje ingelast worden met de mening van de minister in verband met de ‘bom die onder justitie tikt’? Of van Cools, die door uw redacteur even snel hard wordt aangepakt, eveneens zonder wederwoord?

En dan nog even een ander kadertje, waarin de x-dossiers, voor de zoveelste keer als waanzin worden behandeld. Ik wens mij niet bij de ‘gelovigen’, noch bij de ‘niet-gelovigen’ te rekenen. Maar toch had ik graag eens een artikel(tje) gelezen van een ‘believer’ over hoe het nu zit met onder meer de beschuldiging in verband met de zgn. ‘vervalsingen van pv’s’. Of is dit uit de lucht gegrepen ? Ik lees nochtans weinig in Knack of de (andere) media over mogelijke klachten tegen deze zeer concrete beschuldigingen.

Kortom, ik verwacht van Knack artikels waar verschillende (democratische) meningen geregeld aan bod komen. Ik verwacht ook dat u personen die in hun beleid aangevallen worden eveneens aan het woord laat.

Verwilghen (2)

Stelselmatig en bewust wordt Marc Verwilghen aangevallen. De bevestiging daarvan is dat Verwilghen, die vorig jaar de verkiezing van ‘man van het jaar’ won, niet meer voorkomt in de lijst.

X-affaires

Ons belang is onze journalistieke integriteit. Wij zijn allebei beroepsjournalisten voor wie eerlijkheid, objectiviteit en integriteit basisvoorwaarden zijn om ons beroep op een normale manier te kunnen uitoefenen. De twijfel die daarover in het artikel “Een proces-verbaal is geen bewijs” (Knack nr. 46) wordt gezaaid, is aantoonbaar gefundeerd op fout weergegeven citaten en verdraaide feiten. Wij ervaren uitdrukkingen als ‘Loufwaffe’ (in de inleidende tekst van Rik Van Cauwelaert), ‘fans van’, ‘kwijlerig’ en ‘koningskoppel’ bovendien als grievend.

Blijkaar was het uw redactie vooraf bekend dat deze tekst was geweigerd door de hoofdredactie van De Morgen. Liever dan zich te informeren over de redenen waarom dat kon zijn gebeurd, hallucineerde Rik Van Cauwelaert zich een theorie bij elkaar die wil dat dat onze schuld zou zijn. Een kleine verificatie had u kunnen leren hoe de vork echt aan de steel zit. Pol Deltour heeft u er waarschijnlijk ook niet bijverteld dat er nog een tweede recensie was besteld bij een jonge Vlaamse auteur en dat die eveneens door De Morgen is geweigerd – kennelijk omdat de toonzetting daar te bejubelend was.

Naschrift: En nu even ernstig. Op geen enkele moment hebben recensent van “De X-dossiers” noch dit blad de journalistieke integriteit van de auteurs Annemie Bulthé en Douglas de Coninck in twijfel getrokken. De heftigheid waarmee Bulthé en De Coninck, telkens als iemand met hen van mening verschilt over de X-dossiers, met hun journalistieke integriteit gaan zwaaien wordt stilaan lachwekkend. Dit nog: als de auteurs goed geïnformeerd zijn dan kennen ze ongetwijfeld de brief waarin recensent Pol Deltour de “feitelijke onjuistheden”, hem aangewreven door de hoofdredactie van De Morgen, één na één weerlegde. Deltour kreeg nooit antwoord. (R.V.C.)

J. Pauwels, Antwerpen.,Steven Janssen, (e-mail),Geert De Boeck, Aalst.,Guy De Raeymaecker, Puurs.,Dr. P. Vanderbeke,J.P. Debergh, Deurle.,Alex Dene, Berchem.,C. Stroykens, Serskamp.,Annemie Bulté, Douglas De Coninck, auteurs van ‘De X-dossiers’.