Daar komen de chauffeuses

Vrouwentaxi’s: in het buitenland duiken ze steeds vaker op. Ook in ons land is er een markt voor. ‘Maar dan moeten er eerst meer vrouwelijke chauffeurs en andere wetten komen.’

De big yellow taxis zijn natuurlijk wereldberoemd, maar binnenkort rijden er in New York ook grote grijze taxi’s rond, met een dikke roze streep erop. En die zijn niet zomaar voor iedereen bestemd. Joni Mitchell zou mogen instappen, maar enkel en alleen omdat ze een vrouw is. De taxi’s van het gloednieuwe bedrijf SheRides zijn namelijk alleen voor vrouwen, en ook de bestuurders zijn allemaal van het vrouwelijke geslacht. ‘Wij geven je wat geen enkel ander taxibedrijf kan: gemoedsrust’, aldus de website. SheRides mikt op vrouwen die zich – vooral ’s nachts – onwennig voelen bij een mannelijke chauffeur, of die wegens hun geloof niet mogen meerijden met een vreemde man. De New Yorkse vrouwen zijn razendenthousiast en de aanvragen lopen binnen, maar de weg is voorlopig bezaaid met praktische beslommeringen. SheRides moet de officiële lancering uitstellen omdat er te weinig vrouwelijke taxichauffeurs zijn. En bovendien vrezen ze ook rechtszaken. Want zowel mannelijke chauffeurs als mannelijke klanten zouden zich wel eens gediscrimineerd kunnen voelen. En dan is een klacht snel ingediend, zeker in de Verenigde Staten.

Nochtans bestaat het fenomeen al op heel wat andere plaatsen: onder meer in India, Zuid-Afrika en verschillende steden in het Midden-Oosten. Maar het kan ook dichter bij huis. In Londen zijn er verschillende bedrijven met exclusieve vrouwentaxi’s, zoals London Lady Chauffeurs. En in Nederland kunnen vrouwen rekenen op Pink Taxi, een bedrijf dat zichzelf omschrijft als ‘keurmerk voor vrouwvriendelijke taxi’s’. Hier werken ook mannen, maar op verzoek kun je wel een vrouwelijke chauffeur krijgen. En welk geslacht de chauffeur ook heeft, hij of zij loopt altijd mee tot aan de deur.

In ons land vallen er voorlopig geen vrouwentaxi’s te bespeuren, zegt Pierre Steenbergen van GTL, de beroepsfederatie voor taxichauffeurs. Nochtans denkt hij wel dat er een markt voor is. ‘Het gebeurt al geregeld dat vrouwen (of hun echtgenoot) een taxibedrijf contacteren met de expliciete voorkeur voor een vrouwelijke chauffeur. En grote bedrijven kunnen daar ook op ingaan, omdat zij over genoeg verschillende chauffeurs beschikken. Ongeveer vijf procent van de Belgische taxichauffeurs zijn vrouwen: bij grote bedrijven zullen er meestal wel enkele beschikbaar zijn. Maar voor kleine taxibedrijven is dat niet haalbaar.’

Praktische bezwaren

Op zich is Steenbergen wel te vinden voor exclusieve vrouwentaxi’s. Maar dan staan er wel nog wat praktische bezwaren in de weg, legt hij uit. ‘Ten eerste is er het tekort aan vrouwelijke chauffeurs: daar moeten we echt aan werken. Voor veel vrouwen zijn de lange dagen en de onregelmatige uren een bezwaar. En daarnaast is er ook nog de wet: in België mag je als taxibedrijf geen klanten weigeren. Enkel voor vrouwen werken, is dus verboden. Mocht je een bedrijf met uitsluitend vrouwelijke chauffeurs beginnen, denk ik dat er heel veel telefoontjes van mannelijke klanten zouden komen. (lacht) En dat is nu net níét de bedoeling.’ Er zou dus een wijziging moeten komen in de wet. ‘Wat mij betreft kan daarover gepraat worden, zolang er goede argumenten zijn. Want we moeten natuurlijk voorkomen dat er ineens taxi’s voor allerlei nichegroepen ontstaan: enkel voor mannen, enkel voor Pakistanen, enkel voor blanken,… Dan is het hek van de dam, en valt het ethisch totaal niet meer te verantwoorden.’

Of er zo’n wetswijziging komt, is nog maar de vraag. Volgens het Instituut voor gelijkheid van vrouwen en mannen (IGVM) is het verdict alvast duidelijk: ‘De huidige wetgeving laat niet toe om een onderscheid te maken op basis van geslacht in de context van werk of levering van diensten.’ Als taxibedrijf mag je dus niet uitsluitend vrouwelijke chauffeurs aanwerven, want dat is discriminatie. Het IGVM kreeg hierover trouwens al een omgekeerde klacht: een vrouw die een baan als taxichauffeur werd geweigerd, omdat ze een vrouw is. Bovendien is het ook verboden om enkel vrouwelijke klanten toe te laten, op basis van de genderwet. ‘Er zijn wel bepaalde “gerechtvaardigde doelen” waarvoor een uitzondering kan worden gemaakt’, zegt Liesbet Vanhollebeke van het IGVM. ‘Opvanghuizen voor slachtoffers van seksueel geweld bijvoorbeeld, waar enkel vrouwen terechtkunnen. En ook bij sportwedstrijden kan er een bepaalde sekse worden geweigerd. Maar vrouwentaxi’s passen niet in dat lijstje. Dat zou je niet kunnen verantwoorden.’

DOOR STEFANIE VAN DEN BROECK

In België mag je als taxibedrijf geen klanten weigeren. Enkel voor vrouwen werken, is dus verboden.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content