Op 1 juni 2012 daverde het Amsterdamse Theater Carré op zijn grondvesten. De schuldigen? Choreograaf Alain Platel, tien dansers, honderd koorzangers en een symfonisch orkest. Het koor en het orkest brachten overweldigende stukken uit het oeuvre van Giuseppe Verdi en Richard Wagner. De dansers trotseerden die muzikale storm met trillende lijven terwijl ze elkaar vastklampten of stuurloos over de scène tolden. Je hoorde power, je zag breekbaarheid. Dit was Platels manier om te tonen hoe tenger een individu is wanneer hij of zij tegenover een briesende menigte staat. Vandaag herwerkt hij dit stuk met het balletensemble, koor en orkest van Opera Ballet Vlaanderen. Nu de wereld de adem inhoudt, ademen koor en dansers zelfverzekerd uit. Ze doen wat haast elk ‘Platelstuk’ doet: u overrompelen met dansante schoonheid die zalft en doet zinderen.
Les Ballets C de la B
Gent
