Prominente landgenoten geven hun advies aan de toekomstige koning
Geachte heer,
Toen ik onlangs las dat een nieuw ‘koninklijk’ schandaalboek u het syndroom van Asperger toedicht, vond ik dat een triest orgelpunt in een lange reeks van ‘onthullingen’. U bent de afgelopen jaren in die stoet van groot en klein nieuws allerminst gespaard gebleven. Ik kan me voorstellen wat dit doet met het gemoed van een mens. Keer op keer aan die schandpaal staan, het lijkt me geen pretje.
Als mensen door een moeilijke periode in hun leven gaan, komen ze al eens op mijn consultatiestoel terecht. Ik denk niet u ooit zo te ontmoeten, daarvoor zijn mijn Frans en uw Nederlands waarschijnlijk niet goed genoeg en staan er ook een boel andere bezwaren in de weg. Maar stel dat het toch gebeurt, u recht tegenover mij. De kans is groot dat u net als de meesten van mijn cliënten met de deur in huis zou vallen. Hoe u sinds jaar en dag keihard uw best doet om het perfect te doen, en u maar niet krijgt wat u zo graag zou willen. Waardering, een beetje erkenning, respect, krediet. Hoe u daardoor nog harder uw best doet, maar nog meer kritiek oogst. En vooral: of daar iets aan te veranderen valt. Wat u te doen staat.
Ik hoor mezelf zeggen dat we samen kunnen zoeken naar uw antwoord. Dat u zich van al die bestsellers op uw kap niet al te veel moet aantrekken, omdat mercantiele drijfveren ‘plat’ zijn en bijgevolg niet interessant. Dat de juiste vraag me lijkt waarom men schrijft wat men schrijft. Of het u nog niet opgevallen is dat al die nieuwtjes gaan over dingen waarmee we als maatschappij worstelen. Dat het wel lijkt alsof u als prins een geliefkoosd projectiescherm bent. Van een samenleving die erg gratuit labelt, remedieert en medicaliseert zodra een kind of volwassene niet beantwoordt aan een dogmatisch ideaalbeeld. Van een samenleving waarin één op de zes koppels vruchtbaarheidsproblemen heeft, onder andere door het feit dat mannen en vrouwen op almaar latere leeftijd ouder worden. Van een samenleving waarin nu al één op de veertig nieuwgeborenen een ivf-kind is. Van een samenleving met almaar meer singles die hun geluk zoeken via datingsites en relatiebureaus. Schoorvoetend, wegens toch niet zo spontaan, gearrangeerd, maar misschien wel effectief. Niets menselijks is ons vreemd. En dus ook u niet, dat lijkt de redenering.
Hoe gaat u daar nu het best mee om? U zult het hebben over verdedigingsstrategieën, zoals u die vandaag toepast. Ik over een kans om u te profileren. Of de aantijgingen waar zijn, daar zou ik niet naar informeren want dat is niet belangrijk. Misschien dat u dan vraagt naar die andere aanpak. Ik zou u vertellen over de complexiteit van ons relationele leven, waardoor geen kat nog het koninklijke koekendoosverhaal gelooft. Dat schone schijn lang de marketingstrategie in de ‘betere’ families was, maar dat het model zijn beste tijd heeft gehad. Dat de begrippen authentiek, eerlijk en echt het ‘m vandaag doen. U zou te horen krijgen dat ik geen ambities heb om de koninklijke familie beter te vermarkten. Dat ik geen monarchist ben want democraat, en dat erfopvolging niet thuishoort in een modern bestel. Maar dat ik als pragmaticus weet dat de weg van de geleidelijke verandering altijd een duurzamer resultaat oplevert dan grote revoluties, en dat zorgen over uw job bijgevolg niet nodig zijn. ‘Speel gerust verder uw rol als koningshuis’, zou ik zeggen. En ook: ‘Niets zo fijn als een koninklijk huwelijk op z’n tijd. Ik ga telkens weer zitten bij de zoveelste variant op het Disneysprookje, een welkome vorm van escapisme.’
Ik zou erop wijzen dat we daarnaast vooral gediend zouden zijn met een ‘koningsthuis’, een realistisch beeld van uw werkelijke leven. We zouden het hebben over die populaire serie, Thuis, een uitvergrote spiegel van onze maatschappelijke realiteit. Relationele problemen, disfunctionele gezinnen, overspel, echtscheidingen, buitenechtelijke kinderen, halfbroers en -zussen, geassisteerde zwangerschappen, vetes, broer- en zusterliefde of -haat, zwarte familieschapen, bemoeizuchtige aanverwanten, holebizonen en -dochters… Alles wat erin passeert, is ons niet vreemd – en u evenmin.
Ik zou zeggen dat het voor velen een hart onder de riem zou zijn als jullie zouden tonen wat jullie als mens overkomt, en hoe jullie daar goed of minder geslaagd mee omgaan. Hoe ook jullie moeten aanvaarden wat niet te veranderen valt. Ik zou zeggen dat u er ongelooflijk veel krediet mee zou opbouwen, dat u een beetje een Prince of Hearts kan worden. Want dat niet perfectie aantrekkelijk en geliefd maakt, maar kwetsbaarheid. Ik zou met die woorden afsluiten en u naar buiten begeleiden, u het allerbeste toewensen zoals ik dat met al mijn cliënten doe. U zou dan huiswaarts rijden, enigszins verlicht en vol goede moed om het morgen anders en met beter resultaat te doen.
Achtingvolle groeten,
PS: Mocht u toch willen komen, dan vindt u mijn gegevens wel op het internet.
Knack publiceert voortaan elke week een brief aan de kroonprins.
Rika Ponnet Seksuologe en relatiebemiddelaar
