Vele verheven tradities die jarenlang onlosmakelijk met ons verblijf op de Tervurenlaan verbonden waren (bezoek aan de Bosniër om de hoek, de ochtendlijke groet aan het standbeeld van maarschalk Montgomery) zijn met de verhuizing naar het Brussels Media Centre verloren gegaan. Andere, zoals de slaande ruzie op de redactievergadering, hebben de migratie moeiteloos overleefd.

Zo bijvoorbeeld het jaarlijkse telefoongesprek met Boutros Boutros-Ghali, de gewezen secretaris-generaal van de Verenigde Naties. Die pleegt in december uw dienaar op te bellen om het nieuwe jaarthema van Kwaad bloed, en vooral de bijbehorende foto, te bespreken. De heer Ghali, die door laagbijdegrondse kuiperijen van de Amerikanen een tweede ambtstermijn als hoofd van de VN door zijn neus geboord zag, heeft zelf gedurende één jaar deze pagina gesierd. Maar ook in deze categorie heeft hij de hoop op een tweede termijn moeten opgeven.

– ‘Dag vriend, Boutros-Ghali aan het apparaat. Hoe is het ? En met Baden-Powell ? Koop ik speciaal een abonnement op Voetbal Magazine, omdat ge mij vorig jaar hebt doen geloven dat mijn foto daar bij uw rubriekske zou staan, is het die oude homofiel. Prima blad trouwens, Voetbal Magazine. Weet ge waarom ?’

– Neen.

– ‘Er staat veel in over voetbal.’

– Aha.

– ‘Populaire sport in Egypte. Jammer dat ze dat stukje van Gui Polspoel hebben afgevoerd. Die jongen steekt ook niet veel meer uit sinds hij bij de BRT weg is. Een beetje aan de luie kant mijn gedacht. Wat doet Ivan Sonck tegenwoordig ?’

– Die is met pensioen.

– ‘Met pensioen !? En hij moet nog beginnen met werken. Het lijkt mij in uw land meer een passieve dan een actieve welvaartsstaat. Nu, waarvoor ik bel…’

– De foto. Mijnheer Ghali, uw geheugen is onovertroffen. Kent u alle jaarthema’s nog ?

– ‘Ik neem eerst een slok water, want het is ondertussen een indrukwekkende rij. We zijn begonnen in september ’91. Russische generaals : ode aan het kwaad bloed. Prins Charles : ode aan het onafhankelijke denken. Boutros Boutros-Ghali, votre serviteur : ode aan het nutteloze. Madonna : ode aan de onschuld. Dehaene : ode aan de ervaren gids. Claes : ode aan de eenvoudige man, een beetje Egyptisch van uitzicht, die zich door grote moed en zelfopoffering tot het hoogste wereldniveau heeft opgewerkt en daarvoor stank voor dank heeft gekregen. Van Hecke : ode aan het Afrikaans leiderschap. Jeltsin : ode aan een nuchter en krachtdadig beleid. Tobback : ode aan de goedgemutste bejaarde die na zijn pensioen een centje bijverdient.’

– Heeft u al iets klaar voor dit jaar ?

– ‘Natuurlijk. Wat zoudt gij, voetvolk, zijn zonder uw leiders ?’

– Tja…

– ‘Het thema van 2001 wordt : ode aan de georganiseerde misdaad. Wat denkt ge daar van ? Overvallen bij nacht, afpersing, corruptie bij aanbestedingen, frauduleuze beurskoersen, knevelarij… kortom, alles wat zo typisch is voor de modelstaat die uw land geworden is.’

– En aan welke foto denkt u ? Het is misschien een tikje delicaat om iemand aan het begrip ‘georganiseerde misdaad’ te linken. De uitverkorene zou dat licht als een belediging kunnen opvatten.

– ‘In dit geval niet, hij zal het veeleer zien als een eerbetoon. En troost u, het is ondenkbaar dat ik er met zo een thema mezelf bij zet.’

– Dat valt nog te bezien. Klopt het dat gij de Egyptische regering hebt aangezet tot het verkopen van wapens aan Rwanda ? Wapens waarmee later een miljoen mensen zijn uitgemoord ?

– ‘Welke dwaas zegt dat ?’

– De Morgen.

– ‘Ah, ik werd al bijna ongerust. Natuurlijk klopt dat niet. In het rijtje secretarissen-generaal van de VN, is er geen die zuiverder op de graat is dan ik. Het heeft mij tenandere mijn job gekost.’

– Hoeveel secretarissen-generaal zijn er eigenlijk al geweest ?

– ‘Zes. Ik som alweer op : de Noor Trygve Lie. De Zweed Dag Hammerskjöld, zo smartelijk aan zijn einde gekomen. De Birmaan Oe Thant. De Oostenrijker Kurt Waldheim. De Peruaan Javier Perez de Cuellar. En tot slot, de bekwaamste van allen, de Egyptenaar Boutros Boutros-Ghali, toevallig de man met wie ge spreekt. Zes stuks, dat is niet veel, als ge het goed nagaat.’

– En Kofi Annan is zeven.

– ‘Ge hebt gevraagd : secretarissen-generaal. Ge hebt niet gevraagd : handpoppen. Ik kom aan zes. Maar laat mij u een belangrijker vraagske stellen. Klopt het dat het het eerste weekend van januari Oud-Heverlee – Stade Leuven is ?’

– Inderdaad.

– ‘Kent gij café Genenhoek ?’

– Wie niet ?

– ‘Staat Sonja daar nog altijd achter de tap ?’

– Mijnheer Ghali, zeg dat het niet waar is. Kent gij blonde Sonja !?

– ‘Wat heet, ken ik blonde Sonja ? Als ik daarover vertel is uw boekske binnen het uur uitverkocht.’

– Is Sonja niet wat groot voor u ? Fysiek gesproken dan.

– ‘Mijn waarde, alles in het leven is een kwestie van techniek. Vraag haar maar eens of ze zich ’t Egyptenaarke herinnert.’

– ’t Egyptenaarke ?

– ‘Luister, waar het om gaat is dit. Wil zo vriendelijk zijn haar te verwittigen dat ik naar de derby kom. Maar zeg niets aan mijnheer André.’

– Komt gij naar Oud-Heverlee – Stade Leuven ?

– ‘Vriend, daar waar geschiedenis wordt geschreven, daar ben ik.’

– Ja maar, ze draaien een matig seizoen hoor, de Zwarte Duivels. Veel geblesseerden.

– ‘Matig seizoen ? 1-0 tegen Virton, is dat matig ? Ik zeg u : wij gaan met het hoofd omhoog de strijd aan. Ik persoonlijk zal de operatie leiden. En als we winnen staan we weer voor de Stade. Ge zult die kabouter op het stadhuis van Leuven nogal een gezicht zien trekken.’

Koen Meulenaere