Els Van Steenberghe
Els Van Steenberghe Els Van Steenberghe is theaterrecensent.

Als een schoolvoorstelling een liefdesverklaring wordt.

B oum. Quand notre c£ur fait boum.Tout avec lui dit boum. Et c’est l’amour qui s’éveille.

De jongeren op de scène stampten bij elke ‘ boum‘ van Charles Trenets klassieker met hun honkbalknuppel op de vloer. Per dreun hield het puberpubliek meer van deze Loo(:)ozers ( * * * 1/2, BRONKS en Union Suspecte). We vreesden nochtans het ergste toen de toeschouwers de zaal in stommelden. Frans, Nederlands, Marokkaans,… De BRONKS-tribune veranderde in een lawaaierige, wiebelende toren van Babel. Regisseur en acteur Zouzou Ben Chikha keek bezorgd. ‘Dit is, na de première, de eerste schoolvoorstelling voor mijn gasten.’

Die ‘gasten’ zijn zes jongeren voor wie deze creatie hun theaterdebuut is. Dat ze ook voor leeftijdgenoten spelen, is het spannendste deel van dit toneelavontuur. Ze werkten een jaar met Ben Chikha aan deze, hún, voorstelling over ‘losers’: jonge verschoppelingen die in vieze parkjes tegen lege bierblikjes sjotten. Bijvoorbeeld.

Het zaallicht doofde. Woehoew! Gejoel. Gefluit. Applaus. En gekreun, van de regisseur die naast ons zat. Vanuit het donker sprak acteur Giovanni het publiek toe: ‘ Over ons wordt er nooit gesproken. Wij zijn de mensen op de klasfoto waarvan niemand zich nog de naam herinnert. Mensen zoals ons kunt ge herkennen aan het stof op hun schouders. Omdat wij nooit een schouderklopje krijgen.‘ Muisstil werd het in de zaal. Naast ons klonk een opgelucht ‘ Yes!’

Een uur lang toont Loo(:)ozer de kracht van het multiculturele collectief Union Suspecte: met rauw, muzikaal toneel mensen en culturen verenigen én hen een geweten schoppen. De creatie baadt in schemerlicht. Een ontmanteld bushokje en met graffiti bespoten spaanderplaten vormen het decor. That’s it. De acteurs spreken elkaar met de voornaam aan. Hun gehavende levens vormen de humus van het stuk. Nee, ze zijn geen aalgladde performers die elk speldipje kunnen opvangen. Ze verspreken zich al eens. Precies die kwetsbaarheid creëerde een joviale band met het schoolpubliek. Dat raakte steeds nauwer betrokken, moedigde de acteurs aan en stuwde hen naar de aangrijpende apotheose. Die werd evenmin feilloos gespeeld. Maar de slotscène toont zo een bruut, oprecht beeld van machteloosheid dat er kameraadschap en ontroering door de zaal zinderde. Boum boum!

Dit bewijst dat Loo(:)ozer – eindelijk – ruw maar poëtisch toneel is dat ook hangjongeren wil en kán aanspreken die op straat zoeken wat je in het theater kunt vinden: levensliefde. Theater groeit uit liefde. Zelfs het sensuele horrortheater van Stef Lernous. Deze week gaat zijn Abattoir Fermé met Arcanum in première . Het wordt een ‘melancholisch en spannend gedicht’. Of het ook als afrodisiacum scoort, leest u weldra.

INFO: WWW.BRONKS.BE, WWW.UNIONSUSPECTE.BE EN WWW.ABATTOIRFERME.BE

Els Van Steenberghe

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content