Bladspiegel vr 27/ 03

Historische dag vandaag, vrijdag 27 maart. Wordt een referentiepunt in de latere geschiedschrijving. Vanavond heeft de Vlaamse Televisie Academie Het Journaal van de VRT uitgeroepen tot het beste informatieprogramma op de Vlaamse buis.

Aha, interessant. Het Journaal. Kenden wij niet. Wij hadden om zeven uur op de VRT wel een nieuwsbulletin gezien dat met sensationeel nieuws opende: een hond had een kindje gebeten in Vilvoorde. Zeven minuten. Plus een verslaggever ter plaatse. Eén die recht uit Pats Poppenkrant was weggelopen. Oeioeioei, die hond was kwaad geworden, had dat kindje in zijn beentje gebeten, de moeder trekken aan het kind, de hond nog harder trekken, enfin… Kindje naar het ziekenhuis en ook de hond weggevoerd. ‘Naar waar?’ vroeg de anchorjuffrouw, zelf net ontsnapt uit het lyceum. Niemand die het met zekerheid wist, mompelde de verslaggever.

‘Weet men al iets meer over waaróm de hond heeft gebeten?’ gaf de juffrouw niet af. Ook daarover tastte de verslaggever in het duister. Er waren wel werken aan de gang in de buurt, mogelijk was de hond opgeschrikt door het lawaai. Mogelijk ook niet.

Het kindje, zo werd ons nog expliciet medegedeeld, was in een ziekenhuis in Antwerpen geopereerd door dokter Luc Beaucourt. Kijk eens aan. De dagen voordien was dokter Beaucourt door de VRT nogal negatief benaderd. Eerst was hij geflitst met meer dan honderdtachtig per uur, want de honderdvierenzeventig die in alle kranten stond was een al ‘gecorrigeerde’ snelheid. Bovendien was hij lid geworden van Lijst Dedecker, en dan mag je op de openbare omroep vrij beschimpt worden. Volgens TerZake stond het vast dat Beaucourt lijsttrekker in Antwerpen zou worden en dat Jürgen Verstrepen aan de kant zou worden geschoven en waarschijnlijk uit de partij zou stappen. Verstrepen werd bij eindeloze herhaling aangemaand dit toe te geven. De volgende dag bleek Beaucourt géén lid te worden van Lijst Dedecker en was Verstrepen officieel lijsttrekker in Antwerpen. Maar toen mocht hij niet meer in TerZake. En werd Beaucourt weer als vanouds de hemel in geprezen als Witte Redder.

Dat een nieuwsuitzending die opent met ‘hond bijt kind’ als beste van wat dan ook wordt gekozen, maken ze ons niet wijs. Het moet dus iets anders geweest zijn, dat met een Vlaamse Televisiester werd vereerd. Gelukkig was er een kwartier na de uitreiking al een nieuwe kans om kennis te maken met de laureaat: Het Journaal Laat, met Jan Becaus.

Zouden ze opnieuw met die hond beginnen? Nee, eerste item: ‘ Het Journaal is door de Vlaamse Televisie Academie uitgeroepen tot beste nieuwsprogramma van Vlaanderen!’ Het openingsbericht! In alle ernst. En we werden meteen verwend met een beeldverslag over het nog nadampende feestelijke gala, dat nota bene op VTM was uitgezonden.

De grootste winnaar van die avond was De slimste mens ter wereld geworden, drie keer in de prijzen. In het Journaal Laat kregen we een fragmentje, zodat wie het programma nog nooit had gezien zich een idee kon vormen van waarom het was onderscheiden. We zagen presentator Eric Van Looy: ‘Toen ik in de Brico werkte, kwam er een madam naar mij: “Meneer, ik wil pijpen voor een afloop.” Ik zeg: “Madam, zoude niet beter poepen voor een boormachien?”‘

Zullen we even pauzeren? Dat men een zo vulgaire mop, nu ja mop, überhaupt kent, is al erg. Dat men ze voor een publiek vertelt, is nog erger. Dat ze niet wordt weggeknipt voor ze de ether ingaat, is verschrikkelijk. Maar dat men ze in Het Journaal ook nog eens selecteert als illustratie bij het best bekeken programma van de eigen omroep, dat is werkelijk onaanvaardbaar. Kennelijk is op die Reyerslaan echt niemand nog bij machte om een minimum aan fatsoen en goede manieren te garanderen. Het Journaal van 2 april, Sofie Demeyer over vandalisme in de Brugse gevangenis, in de cellen van de onhandelbare gevangenen. Sofie: ‘Je zou denken: in zo een cel valt niets af te rukken.’ Zo ver heeft niet eens Leo Stoops het met zijn weddenschappen ooit gedreven.

Hetzelfde Journaal, het beste van Vlaanderen dus: stoute mensen hadden bloemetjes geplukt in een bos in Halle, maar de politie had het gezien! Mamaatje die zal kijven. Een uur later werd in TerZake een verslag over de G20 in Londen aangekondigd, daarna zou Jean-Luc Dehaene live in de studio zijn commentaar daarop geven. Waarna niet dat verslag begon, maar het in de vooravond al opgenomen interview met Dehaene! Het verslag waarop hij commentaar gaf, hebben ze dan maar nadien uitgezonden.

Zelfs als kijker word je er doodmoe van, wat moet dat zijn voor wie daar werkt? Het is de hoogste tijd om het college van hoofdredacteurs in zijn geheel buiten te gooien. En om de leden van de Vlaamse Televisie Academie elk te voorzien van een witte stok en een geleidehond. Wel oppassen dat hij geen kindjes bijt.

MA 30/ 03

‘Jonge psychopaten in elke school.’ Het was de kwaliteitskrant De Standaard die er over de volle voorpagina mee uitpakte. Wellicht was hier weer sprake van een lichte spanning tussen journalistiek en marketing, zoals ook bij Bild Zeitung en The Sun weleens voorkomt. De Standaard wordt geleid door Peter Vandermeersch, de Marketeer van het Jaar die Knack onlangs ‘alleen nog in naam een eerbiedwaardig opinieblad’ noemde.

Nu even zijn eigen eerbiedwaardige krant. ‘Jonge psychopaten in elke school.’ Wat een kop nietwaar, zo in het spoor van de affaire-De Gelder. Tachtig cicero, vet, en bovenkast. Uit de tekst blijkt dan dat een studie heeft aangetoond dat gemiddeld 2 op de 100 leerlingen in Vlaanderen psychopatische persoonlijkheidstrekjes vertonen. Dat zal wel, op de redactie van De Standaard ligt dat percentage ongetwijfeld hoger.

Niettemin lezen wij in een kaderstukje met als kop ‘Bent u een psychopaat?’ een interessante test van de Canadese wetenschapper Robert Hare. Twintig vragen, als een karaktertrek niet aanwezig is geeft u 0 punten, als hij wél aanwezig is maar niet prominent 1 punt, als hij overduidelijk aanwezig is 2 punten. Is of heeft de onderzochte persoon:

1. een gladde prater

2. een hoge eigendunk

3. een pathologische leugenaar

4. een gebrek aan berouw of schuldgevoelens

5. een gebrek aan verantwoordelijkheidszin

6. manipulatief

7. geen emotionele diepgang

8. kil

9. altijd op zoek naar prikkels

10. een parasitaire levensstijl

11. opvliegend

12. impulsief

13. een onverantwoordelijk gedrag

14. seksueel losbandig

15. een gebrek aan realistische doelen

16. vele maar korte huwelijken of affaires

17. gedragsproblemen op jonge leeftijd

18. problemen van jeugdcriminaliteit

19. geen respect voor de voorwaarden van een voorwaardelijke

vrijlating

20. een uitvoerig strafblad

Wie minstens 30 op 40 haalt, is volgens dokter Hare een gevaarlijke psychopaat die beter wordt geïnterneerd. Voer nu bovenstaande test uit op ex-premier Guy Verhofstadt, en u mag toch op vijftien al stoppen? Bij P. Potager volstaan de vragen 14 en 16. Opsluiten!

DI 31/ 03

Omdat Knack al ter perse was gedragen, altijd een ontroerend moment, toen vorige maandag het portret van de ex-premier in Puur Persoonlijk werd uitgezonden, spreken wij met enig voorbehoud. Maar afgaande op een uittreksel bij Phara moet dat portret zeer natuurgetrouw zijn geweest: in twee minuten tijd kwam Verhofstadt tevoorschijn als een onbehouwen hufter en een regelrechte leugenaar. Een egoïst, een egotist, én een oplichter. Geknipte man om negen jaar lang dit ellendige land te leiden.

Elke dag krijgt de goedmenende burger vanuit dat Wetstraatmilieu wel een nieuwe dreun tegen zijn kop. Zelfbediening en zelfbedruiping in alle mogelijke vormen en maten, en een stuitende inefficiëntie die eigenlijk geweld legitimeert. Of wat moeten we anders concluderen wanneer een premier open en bloot op televisie toegeeft dat hij wetens en willens zijn hele bevolking voorliegt. Overdrijven wij? Het zal zijn. We zien Verhofstadt zijn kabinetschef Wouter Gabriëls bevelen om in de officiële regeringsmededeling nadrukkelijk te vermelden dat de begroting in evenwicht is. ‘Dat is toch flauwekul’, werpt de geschokte kabinetschef verontwaardigd tegen. Waarna Verhofstadt: ‘En tóch wil ik het erin. Desnoods zal ik zelf wel de tekst schrijven.’

Dit is pure criminaliteit, geen ander woord is mogelijk. Deze man licht het hele land op, het bewijsmateriaal wordt onweerlegbaar getoond op de openbare omroep, en niemand onderneemt iets. Het wordt nog als sympathiek voorgesteld ook. Slapen de parketten? Is er geen enkele procureur die de drang voelt om een keer te doen waarvoor hij betaald wordt? Geen riant gesalarieerde fraudebestrijder die eens uit zijn comfortabele ligzetel wil kruipen? Heeft de minister van Justitie geen injunctierecht meer?

We zijn benieuwd of er in Puur Persoonlijk ook iets over zijn puur persoonlijke vermogen is gezegd. In dat verband werden wij na onze Bladspiegel van vorige week in het bureau van onze chef-Wetstraat gesommeerd.

‘Doe de deur dicht.’

‘Ja, Rik.’

‘Stommerik!’

‘Wie? Ik?’

‘Ja, wie anders? Is er nog iemand in dit lokaal misschien?’

‘Ja, gij.’

‘En ben ik een stommerik?’

‘Nee, Rik.’

‘Ah bon. Wat schrijft gij hier? Ge kent geen enkele zakenman die aan Verhofstadt geld gegeven zou kunnen hebben in ruil voor een paar politieke mandaten?’

‘Inderdaad, Rik, zulk een zakenman ’n ken ik niet.’ Onze chef-Wetstraat is een beetje van de oude stempel, wij proberen ons taalgebruik daaraan aan te passen.

‘Ah nee? Zulk een zakenman ’n kent gij niet?’

‘Neen ‘k, Rik.’

Onze chef-Wetstraat trommelde dreigend met zijn vingers op zijn bureau, een niet te veronachtzamen signaal voor gevaar, en sloeg dan plotseling met zijn vuist op tafel: ‘Zegt de naam Duchâtelet u eventueel iets?’

‘Duchâtelet?’

‘Ja, Roland Duchâtelet. Heeft geld zat, verzuipt erin. Was het niet Guy Verhofstadt persoonlijk die er bij de vorige verkiezingen voor gezorgd heeft dat een onding als Vivant liefst twee senaatszetels van de Open VLD heeft gekregen? Nele Lijnen, van wie nooit iemand had gehoord, kreeg op de lijst de tweede plaats achter Verhofstadt en was dus vooraf zeker verkozen. Duchâtelet zelf werd eerste opvolger en was dus vooraf ook zeker verkozen. Op voorwaarde dat Verhofstadt zijn mandaat niet opnam, en kijk: zelfs toen hij geen interim-premier meer was, heeft hij zijn mandaat niet opgenomen. Maar zulk een zakenman ’n kent gij niet?’

‘Niet aan gedacht. Los vergeten. Ik ben echt een stommerik, Rik.’

‘Dat zeg ik toch. Luister, er zijn twee mogelijkheden en gij gaat die onderzoeken. Ofwel staat dat geld van Duchâtelet in de boekhouding van de Open VLD, ofwel staat het er niet in. Staat het erin, dan is het grootste schandaal uit onze politieke geschiedenis bewezen. Staat het er niet in, dan zijn er opnieuw twee mogelijkheden. Ofwel heeft de Open VLD een vervalste boekhouding ingediend, zoals in de jaren negentig bij de SP.A gebruikelijk was, ofwel heeft de Open VLD dat geld nooit gekregen en zit het dus in de zak van Verhofstadt.’

‘Ja maar Rik, ge vergeet een derde mogelijkheid. Misschien heeft die Duchâtelet helemáál niets betaald voor die plaatsen.’

‘God lieve deugd, met wat voor naïevelingen moet ik hier toch werken? Dat onnozele Vivant haalt geen dertigduizend stemmen maar krijgt wel twee senatoren. Is dat normaal? Enig idee wat die Verhofstadt allemaal voor zichzelf gekocht heeft de laatste acht jaar?’

‘Hoe zou ik dat kunnen weten?’

‘Een peperduur bourgeoishuis van vier verdiepingen in Gent. Een luxueus duplexappartement in Ambleteuse. Een uitgestrekt en voor een fortuin heropgeknapt landgoed in Toscane, met een onmetelijke wijngaard op de verkeerde helling. Een authentieke bakdekkerboot op de Leie. Een collectie exclusieve Italiaanse oldtimers. Een Renault van Garage Valckenier. Hilde Vautmans.’

‘Rik, hoe weet gij dat allemaal?’

‘Werken jongen. Speuren. Onderzoeksjournalistiek. Jammer dat ik zoiets bij u nooit lees. Het enige wat gij doet, is één Journaal per week bekijken en dan flauwe kritiek geven. Ik krijg steeds meer klachten over u, beseft ge dat? Ga, en onderzoek dat geld van Duchâtelet.’

Zou dat nu kunnen, dat iemand voor zijn eigen profijt twee senaatszetels van zijn partij verkoopt? Nee, dat kan niet. Onze chef-Wetstraat is overwerkt. Het paasweekend zal hem goed doen.

door Koen Meulenaere