DI 0102
Enkele anonieme mailtjes gehad. Eén van een zekere Mke L. uit L.: ‘Kent gij geen andere stad om over te schrijven dan Leuven? En altijd hetzelfde. Het wordt een beetje vervelend. Gebeurt er elders niks misschien?’
Een ander van Den B. of zoiets uit O.: ‘Kent gij geen andere stad om over te schrijven dan Oostende? En altijd hetzelfde. Het wordt een beetje vervelend. Gebeurt er elders niks misschien?’
Goed, deze twee zagemannen hun zin, deze week zullen wij het hebben over Ninove. En over Denderleeuw, want u kunt niet spreken over Ninove zonder te spreken over Denderleeuw. Beginnen we bij de grootste van de twee. Wij worden nog kwaad als we terugdenken aan het interview met cuisinier Peter Goossens, die de domheid laakte van de deelnemers aan de VTM-reeks Mijn restaurant. Waarin hij zelf jurylid was, want soort zoekt vaak soort. Wij hebben er ons eerder in Sport/Voetbal Magazine al over opgewonden, maar omdat u dat mogelijk ontgaan is, hier een verkorte versie.
Goossens in het interview: ‘ Ik kon het niet meer aanzien, dat geklungel. Ik laat nog in het midden of alle kandidaten konden koken, maar rekenen konden ze in geen geval.In onze wereld is er een wet die zegt: ligging, ligging, ligging. Wat doet die Kris Roggeman? Na het programma heropent hij de Charlekijn in Ninove. Ik heb hem indertijd nadrukkelijk gezegd dit níét te doen. In Ninove moet ge geen restaurant steken. Dat is slecht gelegen. Ge moogt de beste kok ter wereld zijn, zoals ik, er komt in de week niemand eten in een hol waar geen industrie is en geen autostrade. Ik heb mijn zaak geopend in Kruishoutem, centraal tussen Gent en Kortrijk, kort bij twee grote autowegen, in een gebied dat bulkt van de industrie en dus van het geld. Maar in Ninove? Allez.‘
Dat zegt die keukenpee. Over de aankomstplaats van de Ronde van Vlaanderen! Over de geboortestad van Wesley Sonck. Van Franky Van der Elst. Van onze schaverdijnvirtuoos Kevin Van der Perren, vorige week nog schitterend vierde op het EK in Bern. De geboortestad ook van Annemie Turtelboom. Van bisschop Arthur Luysterman. En van de grote vakbondsleider Rudy De Leeuw.
De beroemde Antonius Sanderus heeft in zijn indrukwekkende naslagwerk Flandria Illustrata Ninove geroemd als ‘de oudste, de stoutste en de wijste der steden’. Sanderus: ‘ Ninive quattor habet portas. Hae portae, quamvis possint, vix umquam clauduntur, unde vulgari loco Ninove dicitur antiquissima, audacissima, sapientissima.’
Voilà. Nu zal toch de grootste tegenwringer moeten toegeven dat dit van iets meer allure getuigt dan ‘ un pequeño pueblo al este de Bruselas, dónde se ha elaborada cerveza por los últimos seis siglos, y dónde el burgomaestre es un enano con mucho ruido‘, waarmee bepaalde andere van onze steden worden omschreven.
‘Antiquissima, audacissima, sapientissima’, dat kunnen ze van Kruishoutem niet vertellen. Hoe heette die CVP’er ook weer, naar wiens beeld en gelijkenis Servais Verherstraeten is geschapen? Paul Tant! Ziedaar Kruishoutem in zijn schreeuwende schrijnende schraalheid. Vergelijk de ietwat dorre Paul Tant met de welig begroeide om niet te zeggen overwoekerde Annemie Turtelboom, en eenieder die bij zijn verstand is weet toch wie te kiezen?
Voor wie zich nu zou voornemen om als daad van verzet tegen pot- en panorakels als Peter Goossens toch eens bij die Kris Roggeman in de Charlekijn te gaan eten: niet doen. Is failliet. Kennelijk toch een slechte ligging, Ninove. Heeft nu een café overgenomen: De groene wandeling. In Bellegem! Goossens viel bijna dood toen hij het vernam. Er zijn inderdaad mensen die het nooit zullen leren.
Maar afgezien van een in culinair opzicht misschien iets minder gunstige ligging, dulden wij geen slecht woord over Ninove. Om dat te onderstrepen, brengen wij u het volgende onder de aandacht. Op de gevel van het stadhuis van Ninove prijkt de beeltenis van Edgard De Caluwé. Terecht. Zegt u niks? Edgard De Caluwé was de winnaar van de Ronde van Vlaanderen in 1938. Hij won ook Parijs-Tours en Bordeaux-Parijs, en behaalde een etappezege in de Ronde van België na een solovlucht van 265 kilometer tussen De Panne en Genk. Dat zien we Tom Boonen nog niet doen. Van Ninovieters kan men desnoods zeggen dat ze slecht liggen, maar niet dat ze hun kampioenen niet passend eren. Vroeger hing de foto van Edgard De Caluwé op een enorm zeil aan de gevel van het stadhuis, nu in iets kleiner formaat maar wel met een prachtig gedicht van de vermaarde Ninoofse stadsdichter Willy Verhegghe erbij.
En nu Denderleeuw. In de deelgemeente Iddergem woont Armand Baeyens. Rinkelt er weer geen bel? In de Tour de France van 1951 winnaar van een lastige bergrit met aankomst in Gap. Terwijl het hele peloton, leider Hugo Koblet incluis, met de tong tussen het voorwiel hing, kletste Armand er op de Col de la Sentinelle vandoor. Als u graag fietst en niet zo onnozel wil doen om met die verschrikkelijke meute Vlamingen de Mont Ventoux te onteren, probeer dan eens de Sentinelle. Baeyens bereikte Gap met minuten voorsprong. Waarna hij op de radio verklaarde dat hij, en we citeren, ‘godverdoeme zijne pere had gezien op die smerige col’. Heeft die mens last gehad. Vloeken op de radio, dat was in het katholieke Vlaanderen van die tijd een doodzonde. Pedofilie heette toen nog gewoon opvoedkunde.
Welnu, wij wisten dat niet, maar een bezorgde lezer heeft ons ingelicht: u moet in het gemeentehuis van Denderleeuw eens gaan zoeken naar een foto of een gedenksteen van Armand Baeyens. Dan bent u voor het donker niet terug thuis. Waar trekt dat op? Een vilbeluik, graag. Een rebellenbeweging die vanuit een televisiestudio aanspoort tot revolutie in den vreemde, daarvoor zetten ze in Denderleeuw de deuren wijd open. Een voetbalclub waar trainer en hulptrainer vechtend over het gras rollen, dagelijks gebruik. Maar een foto van een Tourgigant uit hun dorp in het gemeentehuis, dat niet. Zo veel helden hebben ze in Denderleeuw nochtans niet, neem ons niet kwalijk. Wij vragen dan ook het gemeentebestuur, en dit met aandrang, om deze kwestie toe te voegen aan de agenda van de volgende raadszitting. Niet alleen als bewijs van respect voor de Vlaamse wielrenner, maar ook tot meerdere eer en glorie van de Vlaamse vloek. Het is godverdoeme toch waar zeker?
Wat denkt u, volgende week maar weer gewoon over Leuven en Oostende?
WO 0202
Onlangs stond in De Standaard een verslag van de nieuwjaarsreceptie van Goen!, een happening waar een normaal mens in een wijde boog omheen loopt. Lees mee: ‘ Frietvetdampen drongen zaterdag tot diep in de Beurscafé binnen. Voor de chique inkom van de Beursschouwburg had Groen! een rijdende frituur geparkeerd. Een biologische frituur! Binnen werden de bezoekers vergast op vegetarische hapjes.‘
Nu hebt u waarschijnlijk de wenkbrauwen al gefronst bij ‘de Beurscafé’, omdat u geneigd bent te denken dat het ‘het Beurscafé’ moet zijn, of eventueel ‘het De Beurscafé’, maar dat is dezer dagen niet meer van belang. Het gaat om die ‘frietvetdampen’. Wat een dodelijk beeld om een stuk over de nieuwjaarsreceptie van Groen! mee te beginnen. Bij het begrip ‘groenen’ denkt men toch al niet spontaan aan de maîtres parfumeurs uit de streek rond Grasse. En nu wat we al lang wisten over de brouwerij van Viersel eindelijk ook op de juiste manier mag worden geïnterpreteerd, hangt er helemaal een vies geurtje rondom dat hele Agalev en zijn uitvloeisels.
Wij lezen verder: ‘ Wouter Van Besien kreeg de lachers op zijn hand toen hij zei dat de PS wat minder theater moet spelen en Di Rupo zijn nuchterheid moet bewaren. De N-VA moest de redelijkheid laten zegevieren.‘ En? Ook zo moeten lachen? Maagkrampen gekregen? De hik? Het moet daar plezierig geweest zijn, in de Beurscafé. Onze stand-upcomedians, talrijker helaas dan vlooien in een berenpels, mogen inpakken zodra Van Besien op de bühne klimt.
Met verbazing kijkt een mens naar zo veel groen optimisme, onder andere over de waanzinnige nota-Vande Lanotte. Wij hebben die nog eens aandachtig doorgeworsteld, daar staat dus geen enkel groen thema in. Of toch: één. Subsidies voor windmolenparken worden voortaan zowel door de federale, de gewestelijke, de provinciale, de stedelijke als de gemeentelijke én de intercommunale overheden uitgekeerd. Freya Van den Bossche gaat trouwens de vestigingvoorwaarden voor windmolens versoepelen, dit na een klacht van… Electrawinds. Je gelooft je ogen niet als je het leest. Maar voor de rest niets uit het hele verkiezingsprogramma van Groen!. Waarom keuren ze dat plan eigenlijk goed? Aan die lolbroek van een Van Besien zouden wij één advies willen geven: lachen is gezond, zeker, maar pas op voor groen lachen.
Als er gein moet worden getapt, is de kleine Croo nooit ver uit de buurt. Een trekje dat hij van de grote Croo heeft geërfd. Kleine Croo wil uit de nota van den Baard ‘de goede punten bewaren’. Het betreft dus de nummering van de pagina’s. Die zat inderdaad goed in elkaar. Eerst bladzijde 1. Dan bladzijde 2. Daarna was het even twijfelen, maar na anderhalve maand bemiddelen tussen Bart en Elio hakte den Baard op een ochtend de knoop drastisch door: het werd pagina 3. En voor de twee kemphanen er erg in hadden, werden ook pagina 4 en pagina 5 als dusdanig genummerd. Toen werd, en stoemelings, pagina 6 er nog aan toegevoegd.
Hierna moest den Baard even afhaken voor zijn zieke moeder en een basketbalwedstrijd van BC Oostende (verloren), maar door die privébeproevingen van de koninklijk bemiddelaar een beetje milder gestemd ging daarna zowel de PS als de N-VA ermee akkoord dat de volgende bladzijden pagina 7, pagina 8 en pagina 9 zouden zijn. Toen werd een korte break ingelast voor de opnames van De allerslimste mens ter wereld.
Enfin, om een lang verhaal kort te maken: na 99 dagen waren twee van de zeven onderhandelende partijen het erover eens dat de pagina’s aritmetisch van 1 tot 60 zouden worden genummerd. Over wat op die pagina’s moest staan, zou later worden gesproken, niet alles tegelijk. Groots werk van den Baard, echt staatsmanschap, daarover waren alle Wetstraatwatchers van de zelfverklaarde kwaliteitspers het eens. Gelukkig is er Knack, beseft u dat wel voldoende?
DO 0302
Siegfried Bracke tuimelt van de ene leugen in de andere, het is niet bij te houden. Heeft bij de Raad voor de Journalistiek wel een klacht ingediend tegen Humo, omdat dat niet alleen had onthuld dat hij als VRT-journalist veertien jaar een partijkaart van de SP had gehad en vijf jaar in hun ledenblad had geschreven, maar ook dat hij daarvoor in het zwart was betaald. Volgens Bracke schreef hij gratis, en had Humo verzuimd contact met hem op te nemen en hem een kans op een antwoord te bieden.
Dit wordt de makkelijkste zaak uit de geschiedenis van de Hoge Raad. Die kan zelfs meester Van Steenbrugge niet verliezen, al laten wij de voorzichtigheid nu misschien iets te veel varen. Wie Bracke wel had gevraagd naar zijn SP-verleden – De pappenheimers en Knack – is door hem flagrant belogen. Om het waarheidsgehalte van een artikel te verhogen, is het dus onontbeerlijk om géén contact op te nemen met Bracke.
Bracke daagde iedereen uit om aan te tonen dat hij in zijn werk één keer, één enkele keer, zijn voorkeur voor de socialistische partij zou hebben laten blijken. Ook daar moet een mens lang naar zoeken: het promoten van Freya Van den Bossche in Bracke & Crabbé. Er zijn mensen die beweren dat ze dagen van tevoren al getraind werd op de onverwachte vragen en dat ook de stemming die aan dat programma-onderdeel verbonden was gemanipuleerd werd, maar daar hebben wij vooralsnog geen bewijzen van. Bracke heeft zich nu in zeer korte tijd herhaaldelijk gemanifesteerd als een vunzig leugenaartje. De N-VA gaat nog problemen krijgen met deze overloper. Naar het schijnt zoekt Bart De Wever al discreet een uitgang.
Ondertussen is merkwaardig weinig aandacht besteed aan een brief van Maurits Van Liedekerke, ex-hoofdredacteur van het Volksunie-weekblad Wij, die aan alle redacties liet weten dat er ook veel gereputeerde journalisten incognito aan zíjn blad hebben meegewerkt. Namen wil hij niet noemen, wat hem siert, maar het verplicht ons onze eigen schaarse hersenen te pijnigen: over wie kan het hier gaan? Wij hebben dat geweten, hoor. Eens denken. Je zoekt het best naar mensen van wie niemand het zou geloven, in dit geval dus fervente belgicisten. Hoe heet die barones weer, die vroeger hotpants droeg en nu fluorescerende schoenen? En die verliefd is op Yves Leterme? Toe, help even, ze is nog voorzitster van de Internationale Persbond geweest en heeft een facelift laten uitvoeren. Tommetoch, dat geheugen, wij zouden het 1000 keer… Ria Hoornaert! Die is het. Die heeft, terwijl ze nota bene in vaste dienst was bij De Standaard, voor het blad van de Volksunie geschreven. Nadat ze van het hof een adellijke titel cadeau kreeg, heeft ze zich snel in zwart-geel-rood laten bodypainten. En nu zitten er in haar geheugen blijkbaar evenveel gaten als in het onze.
door Koen Meulenaere
Hoe heet die barones weer, die vroeger hotpants droeg en nu fluorescerende schoenen?
