DI/21/08

Zo onze goede vriend den Baard inzake het opstapelen van mislukkingen nog altijd de onbetwiste primus inter pares blijft, en dan houden we nog geen rekening met de komende stijging van de energieprijzen, dan worden ’s keizers troon en kroon niettemin ernstig bedreigd vanuit Vilvoorde. Wat de Kloeke de voorbije twaalf jaar allemaal bij elkaar heeft geprutst, overtreft het volledige oeuvre van Guust Flater én Gaston Lagaffe.

Eerst veroordeelde hij de CVP zowel op federaal als op regionaal niveau tot acht jaar oppositie, hoewel zijn partij na de verkiezingen van 1999 in Vlaanderen de grootste was gebleven en dus aan zet was om een meerderheid te vormen. Helaas had de Kloeke zelf er geen zin meer in en gooide de handdoek op beide bestuursniveaus, een blunder die volgens geschokte waarnemers door niets anders dan egoïsme kon zijn ingegeven: de Kloeke gunt niemand iets, en dus zeker zijn opvolgers niet.

Een volgend groot succes boekte hij bij Lernout & Hauspie, een bedrijf dat kort na zijn aanstelling aan de top van Flanders Language Valley Fund, later Sail Trust, faillieter dan failliet ging. De Kloeke mocht toen al een van de grootste beursschandalen ooit op zijn visitekaartje schrijven, dat er later een nog groter zou volgen, leek in die dagen onmogelijk. Alle brave vaders die hun schamele spaarcentjes in Lernout & Hauspie hadden belegd, waren die in één klap kwijt. De verstandigsten gaven wat hen nog restte in handen van de meer voorzichtige bankiers van het ACW.

Toen ging de Kloeke een Europese grondwet schrijven. Samen met Valéry Giscard d’Estaing en Giuliano Amato. Wij Belgen mogen daar niet over stemmen. Leiders als de Kloeke en het Joenk beslissen wel in onze plaats dat we alle nationale bevoegdheden moeten afstaan aan een organisme dat de voorbije jaren keer op keer heeft bewezen dat het ze niet kan beheren. De enigen die beter worden van de EU zijn mensen als de Kloeke en het Joenk, die onfatsoenlijk hoge salarissen, vergoedingen en pensioenen opstrijken.

Het Joenk heeft de afgelopen weken in zijn vakantie-interviews opnieuw gepleit om nóg meer macht en beslissingsrecht aan Europa te geven. Anders zijn al uw spontane opofferingen en gulle bijdragen van de voorbije twintig jaar voor niets geweest. Het enige woord dat je hem in zijn blijde boodschappen nooit meer hoort gebruiken, is: referendum. Nochtans een kernbegrip van drie hoogdravende burgermanifesten, die met wat afstand bekeken enkel als ‘lichtjes belachelijk’ kunnen worden omschreven. De term ‘referendum’ is definitief weggegomd uit het woordenboek van het Joenk. Net als eerder het woord ‘lening’, dat laatste valt bij hem onder ‘gift’. Essentiële bevoegdheden afstaan aan buitenlanders en buitenstanders, en dit zonder ook maar enige bevraging bij de bevolking: ziedaar de omschrijving van een liberale democratie.

Iemand die het woord ‘referendum’ al evenmin wil horen, is de Kloeke. Had zijn Europese grondwet nog maar koud in elkaar geflanst of de Fransen veegden hem in een referendum met 54 procent van de stemmen van tafel, en de Nederlanders met 61 procent. Frankrijk en Nederland zijn nochtans twee stichtende leden van de Europese Unie. De verklaring voor deze afwijzing was dat Franse en Nederlandse kiezers dommeriken zijn, intellectueel onmachtig om het discours van visionaire staatsmannen als de Kloeke en het Joenk te begrijpen. Over die Europese grondwet is nadien niet meer gerept, alweer een groot succes voor Vilvoorde.

Daarna, dat moet 2007 geweest zijn, ging hij als koninklijk bemiddelaar eens snel een regering op poten zetten. Uit de weg, er kwam een olifant voorbij gebanjerd. ‘Quid N-VA?’, u herinnert het zich. Zelf gaf hij het na twee weken op, en toen er acht maanden later, na een kort interregnum onder het Joenk III, eindelijk een echte regering-Leterme was, volstond één klein briefje van de voorzitter van het Hof van Cassatie, door Kamervoorzitter Herman Van Rompuy handig in de regenpijp van Herman De Croo gelekt, en ze lag op het vilt.

Nadat Leterme toch weer schots en scheef in het zadel was gehesen, werd de Kloeke andermaal te hulp geroepen. De knoop rond Brussel-Halle-Vilvoorde diende nu te worden ontward. Dat zou niet lang duren, no nonsense. Na een week gaf hij het op en een maand later lag de regering er opnieuw.

In 2008 werd de Kloeke afgevaardigd bestuurder van de Dexia Holding. Dat was nog eens een goede zet. Na twee jaar was niet alleen de Dexia Holding en de Dexia bank maar de hele Belgische staat ongeveer failliet, en het is niet denkbeeldig dat we die ‘ongeveer’ nog moeten laten vallen. Naast de staat werd ook het ACW met al zijn verenigingen geruïneerd. En alle brave ACW-spaarders, die na Lernout & Hauspie hun les hadden geleerd, waren ten tweede male alles kwijt. Ze hopen nog van niet, maar als het Europa van de Kloeke en het Joenk anders beslist, blijft hen geen rooie duit meer.

De Kloeke zelf heeft gelukkig beter belegd. Alleen al zijn zitje in de raad van bestuur van Inbev brengt hem via fiscaal voordelige opties een extra inkomen van minimaal drie miljoen euro op. En dat bovenop de obscene vergoedingen die een Europees Parlementslid nu eenmaal niet kan weigeren.

WO/22/08

Tijd voor een volgende succesrijke opdracht: de financiële uitwassen in het Europese voetbal stoppen. Op voorspraak van zijn Club Brugse vriend Michel D’Hooghe is de Kloeke een paar jaar geleden door UEFA-voorzitter Michel Platini aangezocht om orde op zaken te stellen bij de grote Europese voetbalclubs. Die verspillen gigantische belten geld, van de banken, van de overheid, of van een of andere rijke Charel uit Rusland of de Emiraten, en maken met hun waanzinnige salarissen aan spelers en trainers het voetbal kapot.

De Kloeke gaat dat nu oplossen. Is hoofd van de Financial Fair Play Commission. En vatte zijn missie, kernachtig als steeds, zo samen: ‘Nu kan ik met Celie overal in Europa gratis naar de foetbal gaan zien.’ Dat bleek. Bij alle grote topmatchen in Camp Nou of de Allianz Arena zaten de Kloeke en Celie glunderend op de eretribune. De beker van de Champions League werd omhoog getild, een rijtje hoger stond het echtpaar Kloeke enthousiast te applaudisseren. Verplaatsing en vijfsterrenhotel zijn in die bezoekjes inbegrepen, de UEFA heeft werkingsmiddelen genoeg.

Maar de grote ploegen moeten ophouden met zo veel geld te verbrassen. En aangezien de Kloeke daarin expert is, getuige zijn passage bij L&H en Dexia, is hij de geknipte man om er paal en perk aan te stellen. Clubs mogen vanaf volgend seizoen niet meer uitgeven dan ze via zuivere voetbalinkomsten binnen krijgen. En anders gooit de Kloeke ze uit de Europese bekers. Teams als Real en Barcelona, die door de overheid en de als bekend stevige Spaanse banken overeind worden gehouden. Of clubs als Chelsea en Manchester City, die teren op geldschieters van het genre Roman Abramovitch of sjeik Mansoer. Of Uplace Bart.

De trend van steenrijke voorzitters die de voetbalmarkt ondersteboven blazen, dateert al van eind jaren tachtig toen in Frankrijk Bernard Tapie Olympique Marseille overnam, en door goede spelers weg te kopen en minder goede spelers om te kopen het Franse kampioenschap en nadien de Europabeker voor Landskampioenen won. Tapie had eerder met La Vie Claire in het wielrennen furore gemaakt, en met Bernard Hinault en Greg LeMond twee keer op rij de eindzege in de Tour de France gepakt.

Uw dienaar was in die tijd radioverslaggever en nam een interview af van wijlen Louis Wouters, voorzitter van de Koninklijke Belgische Voetbalbond, de schoonvader van huidig voorzitter François De Keersmaecker. Louis Wouters, die een deftige advocatenpraktijk had in Mechelen, was niet bepaald een man met een blad voor de mond. Hij werd wereldberoemd tijdens de Wereldbeker in Argentinië. Heel Nederland stond toen op zijn achterste poten over ‘bloed aan de paal’ en of Nederlanders wel mochten gaan voetballen voor de entourage van generaal Jorge Videla. Dat was jaren voor ze ermee trouwden.

België was niet geplaatst voor die eindronde, maar Louis Wouters was als FIFA-bestuurslid wel aanwezig. Hij lag toen in de clinch met de voorzitter van de Afrikaanse Voetbalfederatie, als wij ons niet vergissen over de stemverhoudingen in de FIFA-commissies. Toen hij in Het Nieuwsblad geïnterviewd werd door Mick Michels stelde Wouters dat hij niet van plan was zich de wet te laten voorschrijven door iemand van wie de voorouders nog in de bomen leefden. Dat was wel even wat anders dan bloed aan de paal. In eigen land vonden de meeste voetballiefhebbers dat de voorzitter het goed gezegd had.

Tien jaar later vroeg ondergetekende hem dus wat hij vond van rijke patsers als Bernard Tapie. En toen antwoordde Wouters: ‘Sta met toe te zeggen dat hij niet de man is die ik bij mij thuis zal uitnodigen om samen met mij mijn beste fles wijn te proeven.’

Toen het interview afgelopen was, vertrouwde Wouters ons nog toe: ‘Als hij één teen op het grondgebied Mechelen zet, sluit ik hem op.’ Louis Wouters was een briljant jurist, maar worstelde soms met de juiste bevoegdheidsverdeling tussen magistratuur en advocatuur. Dat probleem deed zich niet voor in de Voetbalbond. Ook dat heeft hij ons ooit uitgelegd: ‘Er is een zekere gelijkenis tussen de Belgische grondwet en het reglement van de Belgische Voetbalbond. Volgens de grondwet gaat alle macht uit van de natie, volgens het reglement van de Voetbalbond gaat alle macht uit van mij. Ik denk, in alle bescheidenheid, dat onze bestuursvorm de beste is.’

De Kloeke gaat nu al die epigonen van Tapie aan banden leggen. De Quatarese kroonprins Tamim bin Hamad Al Thani bijvoorbeeld, die dezer dagen fortuinen in Paris-Saint-Germain pompt. PSG heeft een budget van 300 tot 400 miljoen euro, wat meer is dan dat van alle andere Franse topploegen samen. Prins Tamim heeft naargelang van de bron twee, anderen zeggen drie, minuten moeten nadenken over hoe hij het financial fair-playsysteem van de Kloeke kan omzeilen: de prins zal zijn geld volgend jaar niet als eigenaar maar als sponsor in PSG steken. Dan zijn het voetbalgerelateerde inkomsten, niemand kan een club verbieden zijn sponsoring zo duur mogelijk te verkopen, en dan staat de Kloeke met zijn regeltjes nergens. Geef toe: daarvoor moet je lang naar school zijn geweest.

Er wacht de Kloeke nu nog één finaal succes, de kroon op al zijn werk: dankzij zijn nieuwste Club Brugse vriendje Uplace Bart gaat de voltallige middenstand van Vilvoorde binnenkort op de fles.

DO/23/08

Nu zijn er misschien onder u goedgelovigen die zullen opwerpen: ‘De Kloeke heeft ons land toch in de euro geloodst, en hij heeft de openbare financiën gesaneerd.’

Hoe is dat nu mogelijk, dat in se verstandige mensen als u, anders kocht u dit blad niet, zo onnadenkend de door de media voorgekauwde clichés overnemen? Hier de feiten: de Kloeke heeft juist niemendal. De man die ons in de euro heeft gebracht, is Fons Verplaetse. Om toe te treden waren er officieel twee voorwaarden: het begrotingstekort mocht niet groter zijn dan drie procent van het bbp, en de openbare schuld niet groter dan zestig procent. België voldeed aan geen van beide voorwaarden. En werd dus toegelaten tot de euro.

Om die twee criteria niet te halen, heeft Fons eerst de bbp-cijfers wat bijgekleurd en daarna alles verkocht wat de Nationale Bank aan waardevols in bezit had, op Marcia De Wachter na. Fons is in de hele wereld gaan leuren met onze voorraad goud. Verkocht in chique hotels, in louche nachtclubs, op brocanterieën en tijdens vrolijke fancy fairs de ene staaf na de andere, en bracht zo de staatsschuld terug tot proporties die nog altijd schandalig waren, maar niet schandalig genoeg voor de EU. Dat al dat goud niet van hem was maar van ons, dat trok Fons zich niet aan. Fons is een ACW’er, die zijn gewoon het geld van hun mensen weg te gooien.

Maar nu lazen wij vorige week in De Standaard dat de Nationale Bank toch nog een petieterige goudreserve blijkt te hebben: 227.500 kilo, goed voor 25 miljard euro tegen de huidige hoge goudprijzen. ‘Verkoop dat dan ook maar’, zult u zuchten, maar dat schijnt niet te mogen. Fons heeft de voorbije twintig jaar zo veel op de markt gebracht, dat nog meer de werking ervan helemaal zou ontwrichten.

‘Waar dat resterende goud zich bevindt, is een goed bewaard staatsgeheim’, schrijft De Standaard. ‘Men neemt aan dat een groot deel in de VS is gestockeerd.’ Dat is dan verkeerd aangenomen. Inwoners van Poupehan kunnen u vertellen over een vreemde gloed die bij volle maan in hun dorp hangt.

door Koen Meulenaere

Wat de Kloeke de voorbije twaalf jaar bij elkaar heeft geprutst, overtreft Guust Flater én Gaston Lagaffe.