MA / 05 / 03

Inzake de berichtgeving van NRC-Handelsblad over het skiongeluk van prins Johan Friso is de situatie voorlopig als volgt. Claudius Thomé, de neurochirurg van het ziekenhuis in Innsbruck waar de prins de eerste zorgen toegediend kreeg, ontkent dat hij ooit over de toestand van de prins gesproken heeft met Kees Tulleken, de Nederlandse neurochirurg die toevallig in het ziekenhuis aanwezig was voor een lezing. Tulleken, van zijn kant, ontkent dat hij ooit over dat dus niet plaatsgevonden gesprek iets zou hebben doorverteld aan zijn vrouw Jannetje Koelewijn, journaliste van NRC.

Jannetje Koelewijn ontkent dat zij in haar artikel zou hebben geschreven dat haar man Kees Tulleken haar zou hebben verteld dat zijn confrater hem had verteld dat de prins geen schedelbasisfractuur had opgelopen en dat het allemaal wel meeviel. Jannetje kon dat eigenlijk niet ontkennen, want het stond zwart op wit in NRC, maar volgens haar heeft de eindredactie zinnen aan haar artikel toegevoegd! De eindredactie ontkent dit. Prins Johan Friso ontkent met klem dat hij buiten de pistes is gaan skiën. En de marketeer, ten slotte, hoofdredacteur van deze bende en in zijn eigen krant door zijn eigen columnist een mediageile idioot genoemd, wat bewijst dat niet alles wat daar staat verzonnen is, ontkent dat hij nog lang hoofdredacteur van NRC zal zijn.

WO / 07 / 03

Het stond in een van de vorige Knacks: ‘ Met Knack Weekend naar Detroit. Reis mee met Jacqueline Goossens en Rik Van Cauwelaert.‘ Haast u om in te schrijven, want de boot is bijna vol.

Het was misschien niet het interessantste artikel van die week, maar wel het meest nuttige voor de lezer. Een volle pagina met praktische gegevens (Ambre Solaire niet vergeten, washandje, spray tegen de muggen), weetjes over de Gazette van Detroit, naar marketing ruikende lokkertjes, én voorwaarden voor deelneming want het spreekt vanzelf dat op een dergelijke hoogstaande excursie niet de eerste de beste beotiër mag meereizen.

Rik Van Cauwelaert kijkt niet op een Goossens meer of minder. Eerst was er Paul Goossens, die hij gelukkig heeft buitengesmeten bij Knack. Daarna was het de beurt aan Veronique Goossens, de blonde nimf met wie hij een soort datingshow verzorgde op Kanaal Z. Dating dan wel niet in de zin van Boer zoekt vrouw, of van De Ochtend met Lisbeth Imbo, maar met mensen van enig aanzien. Zoals baron Paul Buysse. Of emeritus professor Robert Senelle, die ooit door een staking van het openbaar vervoer te laat in de studio arriveerde, onder het mompelen van excuses in zijn regenjas neerplofte op de stoel, zijn versleten boekentasje op tafel legde, en naar de regisseur riep: ‘We kunnen beginnen.’

En nu heeft hij het blijkbaar aangelegd met Jacqueline Goossens. Rik Van Cauwelaert, niet professor Senelle. Jacqueline was jarenlang de meest gelezen columniste in KnackWeekend, en zal samen met hem in september een trip door Detroit begeleiden. Jacqueline woont in New York en Rik in het Pajottenland, voeg de overheersende kenmerken van beide habitats samen en je hebt Detroit, de vaste ankerplaats van Vlamingen in Amerika. Deze droomvakantie is voorbehouden aan de lezers van Knack en KnackWeekend. Mocht er nog plaats over zijn, de kans is zo goed als onbestaande, dan mogen ook lezers van KnackFocus zich kandidaat stellen, op strikte voorwaarde dat ze hun gettoblasters uitzetten zodra een van beide gidsen in de bus het woord neemt.

O ja, nog dit: dat van die boot was beeldspraak, de verplaatsing gebeurt met het vliegtuig. Dus zij die aan recente gebeurtenissen in de wereld van de luxecruises een vorm van verdrinkingsangst overgehouden zouden hebben, hoeven niets te vrezen. Tenzij natuurlijk een crash van het vliegtuig. Prijs per persoon: 2199 euro. Een tarief waarvan een toerist met enige flair zegt: ‘Hier is 2200 euro, keep the change.’ Let wel: voor die prijs krijgt u een kamer met een tweepersoonsbed, u kunt altijd geluk hebben, zeker in Detroit. Logeren doen we, enfin jullie, in Grand Hotel Westin Book Cadillac. Zowel die Book als die Cadillac klinkt al even veelbelovend als de namen van de reisleiders.

Nu het een gezegd gelijk het ander: 2199 euro is geen geld voor zo’n toer. Dat is zelfs voor niks. En wie op zaterdagavond samen met Rik Van Cauwelaert naar het casino van Detroit trekt, kan per direct een veelvoud van zijn investering terugverdienen. Dat geldt in zekere zin ook voor de anderen, die diezelfde avond zouden verkiezen om met Jacqueline Goossens de eucharistieviering in de Greater Christ Baptist Church bij te wonen, maar zij zullen er wat langer op moeten wachten.

Houdt u van muziek? Zaterdag overdag bezoek aan het Motown Museum. Inclusief een versnapering met Diana Ross, mocht ze daar toevallig aanwezig zijn, en anders met Martha Reeves en de eventueel nog levende Vandella’s. Dat waren nog eens vrouwen. Zondag diner in Cliff Bell’s Jazz Club in downtown Detroit! De Cliff Bell’s is niet alleen een fantastisch restaurant, tijdens en na het eten wordt u er vergast op een recital van de nieuwe Benny Goodman of de nieuwe Thelonious Monk, op de tuba begeleid door de oude chef-Wetstraat, in die kring bekend als Ravishing Rick. Vocals door Jolly Jacqueline, die heeft beloofd bij die gelegenheid haar netkousen aan te trekken. Dat alleen is 2194 euro waard, en wat u voor de overige 5 euro krijgt, krijgt u nergens voor 5 euro.

Hoe langer wij het opsommen, des te meer zin wij krijgen om zelf in te schrijven. We lezen verder, zoals al gezegd bieden weinig bladzijden in Knack zo veel informatie. ‘Donderdag 13/9. Afspraak om 9 uur voor een wandeling langs een paar art-decogebouwen en de promenade langs de Detroit River. Om 11 uur bezoek aan fietsverhuurbedrijf Wheelhouse en aansluitend een fietstocht in een matig tempo van ongeveer vijf uur. Lunch onderweg.’

Een fietstocht! Van ongeveer vijf uur! In Detroit! De stad van de automobiel. Dat zal dan toch alleen met Jacqueline Goossens zijn. Minder sportieve deelnemers kunnen tijdens die vijf uur met Rik Van Cauwelaert naar het hoofdkwartier van General Motors, om vervolgens in een open Oldsmobile of een gesloten Studebaker een tochtje te maken door het quartier chaud van Detroit. Ook in een matig tempo, ook voor een uur of vijf, en ook met lunch onderweg.

Het is te veel verwennerij, we weten het, maar het is nog niet gedaan: er is voor elke deelnemer ook nog een echte kopie voorzien van 150 Years of Flemings in Detroit. Van Arthur Verthé, de auteur die tot in de verste uithoeken van de States en Canada Vlaamse, en dan voornamelijk West-Vlaamse, culturele gezelschappen heeft opgezet. Dat boek zal klaarliggen op het hoofdkussen van uw bed in het Grand Hotel Westin Book Cadillac. Samen met twee tickets voor de Beasty Babes and Exotic Tranny Show, die geen mens die Detroit heeft aangedaan gemist mag hebben. U kunt dan nadien beter nog een tweede maal de Greater Christ Baptist Church bezoeken, deze keer om te biechten, ze kennen daar die show.

Om de laatste twijfelaar te overtuigen: Showbizz Bart gaat ook mee. Advertentie gemist? Bel naar de redactie van KnackWeekend. Dit wordt een week om nooit te vergeten. Zoals men in april 1912 ook aan de passagiers op de kade in Southampton vertelde.

Knack surft hier alweer dartel mee op de golven van de nieuwste trend in de toerisme-industrie. Onlangs stond in de krant een artikel over ‘groepsreis met filosoof’. Het ging over een zesdaagse wandeltocht in de Provence met Etienne Vermeersch! Voor een kennelijk nog niet helemaal uitgelezen gezelschap. Zoiets overtreft oceaancruises met Nicole en Hugo. En het is zeker een stuk veiliger. Overdag wordt gewandeld, gemarcheerd zal dichter bij de waarheid zijn, en ’s avonds wordt dan aan een kampvuur geleuterd over filosofische en metafysische kwesties. De Club Met.

Vermeersch kijkt er erg naar uit, vertelde hij aan Het Laatste Nieuws: ‘Ik moet wel opletten voor mijn hart, de hellingen zal ik mijden. Maar misschien val ik daar wel dood, dat zou mooi zijn.’

Initiatieven als dit passen in een andere lovenswaardige ontwikkeling: de multifunctionele inzetbaarheid van de filosoof, een tot voor kort volstrekt onnuttige beroepscategorie. Daar wordt bijvoorbeeld meesterlijk gebruik van gemaakt door Gunther Desamblanx van Studio Brussel, die in zijn programma’s te pas en vooral te onpas Etienne Vermeersch opbelt om van alles en nog wat te vragen. Dat gaat dan zo:

‘Oei. De verkeerscomputer is stuk. Hoe kan ik nu weten waar er files staan? Wacht, snel Etienne Vermeersch bellen.’ En dan doet hij dat effectief.

-‘Hallo?’

‘Etienne?’

-‘Jawel.’

‘Waar staan de files vanavond?’

-‘Hoe bedoelt u?’

‘Ja, het is Studio Brussel hier. Onze verkeerscomputer is kapot. En ik moet aan de luisteraars vertellen waar de files staan.’

-‘En hoe zou ik dat kunnen weten?’

‘U bent toch filosoof. U doet toch alsof u alles weet. Wel dan: waar staan de files?’

En vooraleer Vermeersch dan nog een verbouwereerde kik kan geven, donderen de volgende lawaaimakers, op Studio Brussel noemen ze dat ‘muzikanten’, al uit de luidsprekers. Desamblanx heeft ooit Jean-Marie Dedecker om kwart over vijf ’s morgens uit zijn bed gehaald: ‘Halloho, meneer Dedecker, hier spreekt deejay Danny Domingo van Radio Vrij Maaseik. Kunt u ons vertellen wat uw favoriete visgerecht is?’

Belde op een vroege ochtend ook een 87-jarige bewoner van een rusthuis wakker. ‘Goedemorgen! En hartelijk gefeliciteerd. U bent uitgeloot als kandidaat voor onze seniorenquiz. Hoeveel pensioen hebt u?’

De ouderling, versuft van de slaap: ‘Wablieft er u? Ik versta u niet goed.’

‘HOEVEEL PENSIOEN TREKT GE?’

‘Zevenhonderd euro, meneer.’

‘Oké, fijn. Dan kunt u nu zeven-DUIZEND euro winnen door het antwoord te geven op één enkele vraag. Het is niet moeilijk, goed luisteren. Als ik u zeg het volgende rijtje aan te vullen: a-b, is dat dan a) c, b) a, of c) b? Nu antwoorden.’

Waarna de bejaarde, totaal in de war: ‘Wilt u dat eens herhalen?’

En Gunther: ‘Nee, dat wil ik niet. Jammer, geen zevenduizend euro voor u. Daaag.’

Het is niet alleen op Radio 1 dat er te lachen valt.

VR / 09 / 03

Een interessante juridische kwestie vergt deze week onze aandacht. We lezen eerst in Het Nieuwsblad van 23 februari 2012:

‘Alain D. blijft ook in beroep volhouden dat hij niks te maken heeft met de brandstichting in een van zijn leegstaande woningen aan de Groendreef in Gent op 19 juli 2010. In eerste aanleg achtte de rechter het bewezen dat het Alain D. was die de opdracht had gegeven aan zijn vriend en werknemer Didier G. om de leegstaande woning in brand te steken, zodat D. enerzijds geld kon opstrijken van de verzekering en anderzijds het huis kon afbreken om op het perceel appartementen te laten bouwen.

“Een maand voordien deed zich een ontploffing voor in het huis ernaast en toen heeft Alain D. inderdaad gezegd: was het maar mijn huis geweest. Zijn trouwe werknemer heeft dat toen verkeerd geïnterpreteerd en heeft nadien zelf het initiatief genomen om het huis in brand te steken, om zijn baas een dienst te bewijzen, maar buiten diens weten om”, blijft zijn advocaat Walter Van Steenbrugge volhouden.’

Ondanks dit sterke pleidooi van zijn raadsman, werd Alain D. in eerste aanleg veroordeeld tot drie jaar cel. Deze week uitspraak van het hof van beroep.

door Koen Meulenaere

Reis mee met Jacqueline Goossens en Rik Van Cauwelaert naar Detroit. Haast u, want de boot is bijna vol.