In zijn boek “The road ahead” geeft Bill Gates een beeld van de invloed van de informatiesnelweg op het moderne leven aan de hand van een bezoek aan de woning die hij voor zichzelf bouwt.

EEN van de dingen waar men vaak zegt bang voor te zijn in verband met de informatiesnelweg, is dat mensen minder tijd zullen besteden aan sociale kontakten. Sommigen vrezen dat de eigen woning zoveel mogelijkheden zal bieden om ons te vermaken, dat we nog nauwelijks de deur uit zullen komen en dat we, ieder opgesloten in zijn eigen veilige heiligdom, in een isolement zullen raken. Ik denk niet dat het zo zal gaan, en in dit hoofdstuk zal ik zeggen waarom, als ik het huis beschrijf dat ik aan het bouwen ben.

Het huis dat nu al het grootste deel van mijn leven in aanbouw is althans zo lijkt het komt vol te staan met geavanceerde vermaaksystemen, waaronder een kleine filmzaal en een video-on-demand-installatie. Het wordt een aantrekkelijke plek om te wonen, maar ik ben zeker niet van plan altijd thuis te blijven. En ook anderen zullen naar het teater blijven gaan, ook wanneer ze thuis mogelijkheden te over hebben om zich te vermaken. Ze zullen parken en musea blijven bezoeken en net als nu gaan winkelen. De mens is een sociaal dier, zoals gedragskundigen ons altijd voorhouden. We zullen de keuze krijgen om meer thuis te blijven, omdat de snelweg zo veel nieuwe mogelijkheden zal scheppen om je thuis te vermaken, of om zowel persoonlijke als beroepsmatige kontakten te onderhouden. De mix van aktiviteiten zal veranderen, maar ik denk dat mensen zullen kiezen om bijna evenveel tijd buitenshuis door te brengen.

Uit de jaren vijftig stemmen de voorspellingen dat de bioskopen zouden verdwijnen en dat iedereen zou thuisblijven om naar die nieuwe uitvinding, televisie te kijken. Pay-per-view, en later video-verhuur, riepen soortgelijke angsten op. Waarom zou iemand geld uitgeven aan parkeren en kinderoppas, vervolgens buiten de deur veel te veel betalen voor frisdrank en snoep, en ook nog eens met volslagen vreemden in een donkere zaal gaan zitten ? Maar populaire films trekken nog steeds volle zalen. Persoonlijk ben ik dol op films en ik ga graag naar debioskoop. Ik ga bijna elke week en ik denk niet dat de informatiesnelweg dat zal veranderen.

VRIJPLAATS.

Toen er nog geen telefoon was, beschouwden de mensen hun naaste buren als hun enige gemeenschap. Bijna alles gebeurde samen met degenen die dichtbij woonden. Telefoon en auto verruimden onze wereld. Misschien gaan we minder vaak op bezoek bij anderen dan een eeuw geleden omdat we ze kunnen bellen, maar dat betekent niet dat we geïsoleerd zijn geraakt. Het is juist makkelijker geworden om met elkaar te praten en kontakt te houden.

Soms vindt u misschien wel dat u te gemakkelijk bereikbaar bent. Over een jaar of tien kunt u misschien nauwelijks meer geloven dat er ook een tijd was dat iedere vreemde of iemand die een verkeerd nummer draaide, u thuis kon storen met een telefoontje. Mobiele telefoons, piepers en faxen hebben zakenmensen al genoopt beslissingen te nemen die vroeger impliciet konden blijven. Tien jaar geleden hoefden we niet te beslissen of we dokumenten thuis wilden krijgen, of onderweg gebeld wilden worden. Het was makkelijk je thuis terug te trekken, en in elk geval in je auto. Met de moderne technologie moet u beslissen waar en wanneer u bereikbaar wilt zijn. In de toekomst, als u overal zult kunnen werken, iedereen vanaf elke plek zult kunnen bereiken, en zelf overal beschikbaar zult zijn, zult u ook heel makkelijk kunnen beslissen wie en wat wordt toegelaten. Door expliciet aan te geven waarvoor en door wie u eventueel gestoord wilt worden, kunt u uw huis of elke andere plek weer tot een vrijplaats maken.

De informatiesnelweg zal u van dienst zijn door alle inkomende boodschapen van tevoren door te lichten, of het nu gaat om telefoontjes, multimediadokumenten, e-mail, advertenties of nieuwsflitsen. Wie uw toestemming heeft, kan toegang krijgen tot uw elektronische brievenbus of uw telefoontoestel. U kunt ook mensen toestaan om u post te sturen, maar niet om u op te bellen. U kunt sommige mensen alleen de mogelijkheid geven u te bellen wanneer u niet bezig bent, en weer anderen op elk moment doorlaten. U zult niet elke dag duizenden ongevraagde advertenties willen ontvangen, maar als u op zoek bent naar kaartjes voor een uitverkocht koncert, zult u reakties op uw vraag meteen door willen krijgen. Inkomende berichten worden gemerkt naar herkomst en type, bijvoorbeeld : advertenties, groeten, verzoeken om inlichtingen, publikaties, zakelijke dokumenten of rekeningen. U stelt een expliciet doorgiftebeleid vast. U bepaalt wie er tijdens het eten kan opbellen, wie u kan bereiken in uw auto of als u met vakantie bent, en welke telefoontjes en berichten belangrijk genoeg zijn om u midden in de nacht wakker te maken. U kunt zoveel kategorieën onderscheiden als u wilt, en u kunt elk moment de criteria wijzigen. En in de plaats dat u aan iemand uw telefoonnummer geeft, dat vervolgens weer doorgegeven en onbeperkt gebruikt kan worden, voegt u de naam van een welkome beller toe aan een voortdurend bijgehouden lijst, waarbij u het niveau aangeeft van het belang dat u hecht aan het ontvangen van zijn berichten. U kunt altijd iemand naar een lager niveau zetten of een naam helemaal schrappen, van alle lijsten.

EXPERIMENTEEL.

De technologische veranderingen zullen ook de architektuur beïnvloeden. Verandert de manier waarop woningen gebruikt worden, dan zal de bouw veranderen. In het ontwerp zullen computergestuurde beeldschermen van verschillende formaten worden opgenomen. Bedrading zal tijdens de bouw worden geïnstalleerd en er zal aandacht geschonken worden aan de plaatsing van de schermen in relatie tot de ramen, om spiegeling en schittering zo gering mogelijk te houden. Als informatieapparatuur wordt aangesloten op de snelweg zal er minder behoefte zijn aan een hele reeks voorwerpen naslagwerken, stereo-ontvangers, cd-spelers, faxapparaten, archiefkasten en opbergdozen voor kwitanties en officiële dokumenten. Veel ruimtevretende rommel zal versmelten tot digitale informatie die naar believen opgeroepen kan worden. Zelfs oude foto’s kunnen digitaal opgeslagen worden en op een scherm opgeroepen, in plaats dat ze in een lijst zitten.

Ik heb me veel bezig gehouden met dit soort praktische zaken, omdat ik op dit moment een huis aan het bouwen ben en daarbij probeer te anticiperen op de nabije toekomst. Mijn huis wordt zo ontworpen en gebouwd dat het zijn tijd een klein beetje vooruit is, maar misschien is er het een en ander uit af te leiden over wonen in de toekomst. Als ik de plannen beschrijf, kijken mensen me vaak aan met een blik die wil zeggen : “Weet je zeker dat je dit wilt ? “

Als bijna iedereen die overweegt een huis te laten bouwen, wil ik dat het mijne harmonieert met de omgeving en aansluit op de behoeften van de toekomstige bewoners. Ik wil dat het architektonisch aantrekkelijk is. Maar ik wil vooral ook dat het komfortabel is. Mijn gezin en ik zullen er wonen. Een huis is een intieme gezel of, in de woorden van de grote twintigste eeuwse architekt Le Corbusier, “een machine om in te wonen”.

Mijn huis wordt opgetrokken uit hout, glas, beton en steen. Het wordt gebouwd tegen een helling en de meeste ramen kijken uit op het westen, over Lake Washington naar Seattle. Zo kunnen we genieten van de zonsondergang en het zicht op de Mount Olympic. Mijn huis is echter ook opgetrokken uit silicium en software. Door de installatie van de mikroprocessors en geheugenchips van silicium en de bijbehorende software, zal dit huis een aantal kenmerken benaderen die over luttele jaren onder invloed van de informatiesnelweg standaard zullen zijn in miljoenen woningen. De amusementssystemen zullen een voldoende nauwkeurige simulatie zijn van hoe het mediagebruik zich zal ontwikkelen, zodat ik een idee kan krijgen hoe het zal zijn om met uiteenlopende technologieën te leven.

WOONBEHOEFTEN.

De geavanceerde technologie in het huis dat ik aan het bouwen ben, is niet alleen bedoeld om toekomstige amusementstoepassingen uit te proberen. Er zal ook gebruik worden gemaakt van de technologie bij het voorzien in de gebruikelijke woonbehoeften : verwarming, verlichting, komfort, gemak, plezier en beveiliging. Deze technologie zal oudere vormen vervangen, die we inmiddels gewoon vinden. Nog niet zo heel lang geleden was het publiek verbijsterd bij het idee van een huis met elektrische verlichting, een watercloset, telefoon en airconditioning. Uiteindelijk wil ik een huis dat ontspanning biedt en kreativiteit stimuleert in een ontspannen, plezierige, vriendelijke sfeer. Die wensen verschillen niet zo erg van wat diegenen verlangden die zich in het verleden een huis van een gedurfd ontwerp konden permitteren. Ik experimenteer om uit te zoeken wat het beste werkt, maar ook wat past in een lange traditie.

Toen krantenmagnaat William Randolph Hearst in 1925 zijn kasteel San Simeon in Californië betrok, wenste hij het beste wat de moderne technologie te bieden had. In die dagen kostte het nogal wat moeite en tijd om radio-ontvangers af te stemmen op een zender, daarom liet hij verschillende toestellen in het souterrain van San Simeon neerzetten, elk afgestemd op een andere zender. De luidsprekerbedrading liep naar Hearsts privé-suite op de derde etage, waar het uitkwam in een vijftiende-eeuws eiken kabinet. Met een druk op de knop kon Hearst luisteren naar het station van zijn keuze. In zijn tijd was dit een wonder. Nu is het standaard in iedere autoradio.

Ik wil mijn huis absoluut niet vergelijken met San Simeon, een van de munumenten van overdaad aan de Westkust. Ik wil alleen aangeven dat de technologische vernieuwingen die ik voor mijn huis in mijn hoofd heb, in wezen niet verschillen van wat Hearst in zijn huis wilde. Hij wilde nieuws en amusement, met één druk op de knop. Dat wil ik ook.

Eind jaren tachtig begon ik na te denken over het bouwen van een huis. Ik wilde vakmanschap, niet iets sensationeels. Ik wilde een huis dat ruimte zou bieden aan verfijnde, veranderende technologie, maar dan op een onopvallende manier die duidelijk zou maken dat de technologie de dienaar was, niet de meester. Ik wilde niet dat het huis bepaald werd door de toepassing van technologie. Oorspronkelijk werd het ontworpen als een vrijgezellenwoning, maar toen Melinda en ik trouwden, veranderden we het ontwerp om het geschikt te maken voor een gezin. Zo werd de keuken bijvoorbeeld verbeterd en aangepast. De apparaten echter zijn technologisch niet geavanceerder dan wat men in andere, goed uitgeruste keukens zal vinden.

Ik vond een stuk grond aan de oever van Lake Washington, niet al te ver van Microsoft. In 1990 werd begonnen aan de bouw van een gastenbungalow. Daarna, in 1992, begonnen we aan het graafwerk en de fundering van het hoofdgebouw. Dat was een hele onderneming, die nogal wat beton vereiste, want het gevaar van een aardbeving is in Seattle even groot als in Californië.

Het woonoppervlak zal ongeveer gemiddeld zijn voor een ruim huis. De huiskamer zal zo’n 8,5 bij 4 meter worden, inclusief een hoek om televisie te kijken of muziek te beluisteren. Er komen knusse hoekjes voor een of twee personen, maar ook een ontvangstruimte, groot genoeg voor een diner met honderd gasten. Ik organizeer graag bijeenkomsten met nieuwe werknemers van Microsoft en vakantiekrachten. Het huis zal ook beschikken over een kleine filmzaal, een zwembad en een trampolinekamer. Aan het water, tussen wat bomen, komt een sportveld, achter een steiger voor het waterskiën, een van mijn lievelingssporten. Er komt een kleine kreek, gevoed door grondwater van de heuvel achter het huis. In de kreek gaan we zalmforel uitzetten, en men zegt dat we rivierotters kunnen verwachten.

ELEKTRONISCHE CLIP.

Als u op bezoek komt, rijdt u over een oprijlaan met rustige bochten door een jong bos van esdoorn en vlier, hier en daar gemarkeerd door een douglasspar. Als u uw auto neerzet op de halfronde keerplek, zult u niet veel van het huis zien, al bent u dan al bij de voordeur. Dat komt omdat de entree op de bovenverdieping ligt. Meteen als u binnenkomt, krijgt u eerst een elektronische clip om op uw kleding te bevestigen. Door deze clip bent u aangesloten op de elektronische voorzieningen van het huis. Dan gaat u naar beneden, met de lift of de trap, die rechtstreeks uitkomen bij het water, onder een glooiend glazen dak, dat rust op palen van sparrehout. Overal in het huis zult u horizontale balken en vertikale houten pilaren tegenkomen. U hebt een geweldig uitzicht over het meer. Ik hoop dat als u naar de benedenverdieping gaat, uw aandacht meer getrokken zal worden door het uitzicht en het sparrehout dan door de elektronische clip.

De sparrebalken dragen de twee privé-verdiepingen waar u langskomt als u naar beneden gaat. Privacy is belangrijk. Ik wil een huis dat ook nog als thuis voelt als er zich gasten in andere gedeelten ophouden.

Onder aan de trap komt rechts het teater en links, aan de zuidkant, de ontvangstruimte. Als u die laatste binnenkomt, zult u aan uw rechterhand een rij glazen schuifdeuren zien die uitkomen op een terras aan het meer. In de oostwand zullen 24 videoschermen worden ingebouwd, elk met een 40-inch beeldbuis, vier hoog en zes breed. Deze monitoren zullen samen enorme kunstwerken te zien geven, of een zakelijke prezentatie of gewoon iets leuks. Ik had gehoopt dat die schermen letterlijk in het houtwerk zouden opgaan, wanneer ze niet in gebruik waren. Ik wilde dat ze dan houtpatronen zouden weergeven, passend bij de omgeving. Helaas kan ik met de huidige technologie geen overtuigende resultaten bereiken, omdat een monitor licht uitzendt, terwijl echt hout dat reflekteert. Ik besloot toen maar dat de monitoren achter houten panelen moesten verdwijnen, als ze niet gebruikt worden.

De elektronische clip die u draagt, vertelt het huis wie u bent en waar u bent, en het huis zal die informatie gebruiken om te proberen in uw behoeften te voorzien en die zo mogelijk vòòr te zijn. Op een dag zal zo’n clip niet meer nodig zijn, omdat er dan een camerasysteem geïnstalleerd kan worden dat gezichten kan herkennen. Dat is nu technisch nog niet mogelijk. Als het buiten donker is, zorgt de clip voor een lichtzone die u volgt door het huis. Ruimten die niet in gebruik zijn, worden namelijk niet verlicht. Als u door een gang loopt, zult u wellicht niet eens merken dat de lampen voor u geleidelijk op volle sterkte gaan branden, terwijl die achter u doven. Er beweegt ook muziek met u mee. Het zal lijken of die muziek overal is, maar in werkelijkheid horen anderen in huis heel andere muziek, of niets. Een film of het nieuws kan u ook met u mee bewegen door het huis. Als er telefoon voor u is, gaat alleen het toestel over dat het dichtste bij u is.

De technologie zal zich niet aan u opdringen, maar is eenvoudig en onmiddellijk beschikbaar. Met een handzame afstandsbediening kunt u uw direkte omgeving en het amusementssysteem van het huis regelen. De afstandsbediening geeft een uitbreiding aan de mogelijkheden van de clip. Niet alleen kan het huis zien wie u bent en waar u bent, maar u kunt zelf ook instrukties geven. U gebruikt het apparaat om de monitoren in een bepaalde ruimte te vertellen dat ze tevoorschijn moeten komen en wat ze moeten vertonen. U zult kunnen kiezen uit duizenden afbeeldingen, opnamen, films en televisieprogramma’s en u heeft allerlei mogelijkheden om informatie te kiezen.

Een console, een bedieningspaneel dat een kruising is tussen een toetsenbord en een afstandsbediening, waarmee u specifieke instrukties kunt geven, is onopvallend beschikbaar in elke ruimte. Ik wil dat die consoles makkelijk te vinden zijn voor wie ze nodig heeft, maar dat ze niet de aandacht trekken. Een karakteristiek en eenvoudig te identificeren kenmerk zal de gebruiker de console wijzen. De telefoon heeft die ontwikkeling al doorgemaakt, die trekt al nauwelijks meer de aandacht ; bij de meeste mensen staat hij ergens onopvallend op een bijzettafeltje.

De praktijk in mijn huis zal ons helpen om, met vallen en opstaan, te leren om een echt eenvoudig systeem te ontwerpen. U zult uw opdrachten en verzoeken indirekt kunnen formuleren. Een liedje hoeft u, bijvoorbeeld, niet met de titel op te vragen. U kunt het huis vragen de laatste hits te spelen, of liedjes van een speciale artiest, of songs die in Woodstock zijn uitgevoerd, of muziek die in de achttiende eeuw in Wenen is gekomponeerd, of liedjes met het woord “geel” in de titel. U kunt liedjes vragen die u met een bepaald adjektief hebt gekategorizeerd, of liedjes die bij een eerder bezoek van iemand niet gespeeld zijn. Ik zou klassieke muziek programmeren als achtergrond als ik eens rustig wil nadenken, en iets moderners, met meer energie, als ik mijn oefeningen doe. Als u de film wilt zien die in 1957 de Oscar won voor de beste film, dan kunt u die in deze termen aanvragen en dan ziet u The Bridge on the River Kwai. U zou dezelfde film kunnen vinden door te vragen naar films met Alec Guinness of William Holden, of naar films over gevangenenkampen.

Als u plannen hebt om binnenkort naar Hongkong te gaan, kunt u het scherm in de kamer waar u zich bevindt, vragen plaatjes van die stad te laten zien. Gaat u zich vervolgens verplaatsen, dan zult u het idee hebben dat de foto’s overal vertoond worden, terwijl in werkelijkheid de beelden alleen maar verschijnen op de muren van ruimtes vlak voor u daar komt, en weer verdwijnen als u weg bent.

Een huis dat degenen die er verblijven op de voet volgt om in ieders specifieke behoeften te voorzien, kombineert twee tradities. De eerste is de traditie van diskreet dienstbetoon, de tweede houdt in dat een voorwerp dat we bij ons dragen, ons het recht geeft op een bepaalde behandeling. U bent al vertrouwd met het idee dat een voorwerp u tot iets kan wettigen. Het kan mensen of een apparaat vertellen dat u toestemming hebt om iets te doen, een deur ontsluiten, in een vliegtuig stappen, of een speciaal krediet, het uwe, aanspreken om iets te kopen. Sleutels, elektronische toegangskaarten, rijbewijzen, paspoorten, naambadges, creditcards en entreebewijzen, het zijn allemaal vormen van wettiging. Als ik u de sleutel van mijn auto geef, staat de auto u toe in te stappen, de motor te starten en weg te rijden. Je zou kunnen zeggen dat de auto u vertrouwt, omdat u de sleutels heeft. Met mijn huis is het niet anders. Dat stelt ook verschillende voorzieningen tot uw beschikking op basis van de elektronische sleutel die u bij zich draagt.

ROBOTS.

Dit is allemaal niet zo revolutionair. Sommige zieners voorspellen dat er binnen de komende tien jaar een heleboel robots zullen rondlopen die ons helpen bij allerlei huishoudelijke klusjes. Dat is iets waar ik me zeker niet mee bezig houd, want ik denk dat er nog vele decennia zullen verstrijken alvorens robots van praktisch nut zijn. De enige robots waarvan ik verwacht dat ze spoedig op grote schaal in gebruik zullen zijn, zijn vormen van intelligent speelgoed. Kinderen zullen dat zodanig kunnen programmeren, dat het reageert op bepaalde situaties of dat het gaat spreken met de stem van een favoriete figuur. Deze speelgoedrobots zullen op een beperkt aantal manieren geprogrammeerd kunnen worden. Ze zullen een beperkt gezichtsvermogen hebben, de afstand kennen tot de verschillende muren, ze zullen weten hoe laat het is en of het licht is of donker.

De reden waarom ik betwijfel of robots in de voorzienbare toekomst van veel nut zullen zijn in het huishouden, is dat er een grote mate van visuele intelligentie en van handvaardigheid nodig is om eten klaar te maken en luiers te verwisselen. Een tamelijk dom systeem kan het zwembad schoonmaken, het gazon maaien en misschien zelfs stofzuigen, maar willen we verder gaan dan klusjes, waarbij je alleen maar iets voortduwt, dan wordt het moeilijk om een apparaat te ontwerpen dat in staat is om alle mogelijke situaties te herkennen en erop te reageren.

De systemen die ik aanbouw in mijn huis, zijn bedoeld om het wonen te vergemakkelijken, maar alvorens ik er ook daadwerkelijk woon, weet ik niet of ze de moeite waard zijn. Ik experimenteer en leer voortdurend. Het ontwerpteam gebruikte mijn gastenbungalow, die eerder gebouwd werd dan het huis, als een soort laboratorium om de toerusting van het huis te testen. Omdat sommige mensen het graag warmer willen hebben dan andere, reageert de software van de bungalow bij het regelen van de temperatuur op de persoon die aanwezig is, en op het moment van de dag. De bungalow weet dat het op een koude ochtend lekker warm moet zijn als een gast opstaat. Als het buiten donker is, dimt het licht in de bungalow als er een televisietoestel aanstaat. Als er overdag iemand binnen is, brengt de bungalow het licht binnen in overeenstemming met dat van buiten. Degene die er verblijft, kan uiteraard altijd de nodige opdrachten geven om de instellingen te wijzigen.

Dergelijke voorzieningen kunnen een signifikante energiebesparing opleveren. Een aantal elektriciteitsbedrijven is bezig een netwerk te testen waarmee het energieverbruik in afzonderlijke woningen kan worden bijgehouden. Zo zou er een eind kunnen komen aan de dure praktijk van meteropnemers, die om de zoveel tijd alle huizen langs moeten, maar nog belangrijker is dat de computers in het huis en in de centrale de vraag naar stroom van minuut tot minuut kunnen beheersen, op de verschillende momenten van de dag. Het sturen van de vraag naar energie kan veel geld besparen en is gunstig voor het milieu, omdat de piekbelasting vermindert.

MISREKENINGEN.

Een huis dat probeert te raden wat u wilt, moet vaak genoeg juist raden zodat u zich niet ergert aan de misrekeningen. Ik was eens op een feest in een huis dat was voorzien van een gecomputerizeerd regelsysteem. De verlichting was zo afgesteld dat die om half elf uitging, de tijd dat de eigenaar meestal naar bed ging. Om half elf was het feest nog in volle gang, maar het licht floepte volgens schema uit. De gastheer verdween even om het licht weer aan te doen, maar was voor mijn gevoel een hele tijd verdwenen. Op sommige kantoren worden bewegingsverklikkers gebruikt om de verlichting van elk vertrek te regelen. Als er een paar minuten nauwelijks bewogen is, gaat het licht uit. Mensen die bijna onbeweeglijk achter hun bureau zitten, weten dat ze af en toe met hun armen moeten zwaaien.

Het is niet een onmogelijke opgave om zelf het licht aan en uit te doen. Lichtknopjes zijn uiterst bedrijfszeker en makkelijk te bedienen, dus je loopt altijd een risico als je ze gaat vervangen door computergestuurde apparatuur. Je moet een systeem toepassen dat een ongelooflijk hoog percentage van de tijd werkt, want de winst in gemak gaat verloren bij elk falen in betrouwbaarheid of gevoeligheid. Ik hoop dat juiste niveau in te stellen. Maar in elke kamer zijn voor alle zekerheid ook wandschakelaars aangebracht die gebruikt kunnen worden om de beslissingen van de computer te korrigeren.

Als u regelmatig veel, of juist weinig licht wilt hebben, dan neemt het huis aan dat u het meestal wilt. Het huis zal alles wat het verneemt omtrent uw voorkeuren onthouden. Als u in het verleden heeft gevraagd om schilderijen van Henri Matisse of om foto’s van Chris Johns uit de National Geographic, vindt u nu wellicht ander werk van hen aan de muren van de kamers die u binnengaat. Als u de vorige keer geluisterd heeft naar hoornkoncerten van Mozart, zullen die de volgende keer wellicht weer gespeeld worden. Als u nooit de telefoon opneemt tijdens het diner, zal de telefoon u op die momenten dan ook niet storen. We zullen het huis ook van te voren kunnen “vertellen” wat een gast op prijs stelt. Paul Allen is een fan van Jimi Hendrix en hij zal dan ook altijd verwelkomd worden met een dreunend gitaarakkoord.

Zelf zal ik de eerste zijn om gebruik te maken van een van de meest ongebruikelijke elektronische snufjes in mijn huis. Ik doel op een bestand van meer dan een miljoen stilstaande beelden, onder andere foto’s en reprodukties van schilderijen. Als u op bezoek bent, kunt u op schermen door het hele huis portretten van presidenten oproepen, beelden van zonsondergangen, vliegtuigen, skiërs in de Andes, een zeldzame Franse postzegel, The Beatles in 1965, of reprodukties van schilderijen uit de Renaissance. Als u niet kunt beslissen wat u graag wilt zien, kunt u op goed geluk bladeren en zal het bestand u een aantal uiteenlopende beelden laten zien, tot er iets komt wat u interesseert. Dan kunt u verwante beelden grondiger gaan bekijken.

Over een jaar of tien zullen die miljoenen afbeeldingen, en al die andere vormen van verstrooiing en informatie die ik beschreven heb, toegankelijk zijn vanuit vele woningen, en ze zullen zeker veel indrukwekkender zijn dan waar ik over zal beschikken, wanneer ik eind 1996 mijn huis betrek. Mijn huis zal alleen wat eerder zijn met een aantal voorzieningen.

Ik houd van experimenteren en ik weet dat sommige ideeën voor het huis beter zullen uitpakken dan andere. Misschien beslis ik nog wel om de monitoren te verbergen achter konventionele wanddekoraties of gooi ik de elektronische clips bij de vuilnis. Maar misschien raak ik ook wel gewend aan de systemen in het huis, raak ik er zelfs aan verknocht en vraag ik me af hoe ik het ooit zonder heb kunnen stellen. Dat is trouwens wat ik hoop.

Bill Gates

Bill Gates, “De weg die voor ons ligt”, Uitgeverij Kritak, 304 blz., 798 frank.

Bill Gates bij de voorstelling van Windows : “De snelweg zal de mensen niet afsluiten van sociale kontakten. “

“Met de moderne technologie kan u zelf beslissen waar, wanneer en voor wie u bereikbaar bent. “

Een schets van het huis van Gates, gebouwd op een helling met uitzicht op Lake Washington en Mount Olympic : “Ik hoop dat uw aandacht meer getrokken wordt door het uitzicht dan door de elektronische snufjes. “

Een schets van het interieur van het huis van Gates : “Mijn huis moet een intieme gezel zijn. “

“Het licht brandt alleen als u er passeert. “

“De informatieapparatuur spaart veel ruimte uit. “