Yves Desmet (De Morgen) heeft het proces gewonnen dat de echtgenote van voormalig procureur-generaal Yves Liégeois tegen hem had aangespannen. Al is het hof kritisch.
De Morgen-journalist Yves Desmet gaf in 2012 in zijn krant en op ATV kritiek op procureur-generaal Yves Liégeois vanwege zijn aanpak van de diamantfraude. Dat Liégeois aanstuurde op minnelijke schikkingen in plaats van frauderende diamantairs te vervolgen, omschreef Desmet als ‘pure klassenjustitie’. Desmet hekelde ook dat Liégeois een onderzoek begon, inclusief huiszoeking, naar procureur Peter Van Calster, die de diamantaffaires onderzocht. Niet Liégeois maar zijn echtgenote Ingrid Schoeters (ook rechter) eiste 19.000 euro van Desmet omdat ze zich aangetast voelde in haar eer en reputatie. Desmet werd tot 1 euro morele schadevergoeding veroordeeld omdat hij niet alleen de goede naam van de procureur-generaal had aangetast, maar ook zijn echtgenote en kinderen had ‘blootgesteld aan de publieke verachting’.
In beroep krijgt Desmet nu gelijk. Het hof stelt vast dat Schoeters nooit werd genoemd door Desmet, en oordeelt dat de vrije meningsuiting belangrijker is dan eventuele schade die de echtgenote van de procureur-generaal lijdt.
Toch formuleert het hof ook een aantal merkwaardige bedenkingen over (opinie)journalistiek.
Volgens het hof was uw opiniestuk op feitelijk foute informatie gebaseerd.
DESMET: Wel, dat gaat regelrecht in tegen vaste rechtspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, dat al vaak heeft geoordeeld dat opiniestukken niet aan een zogenaamde waarheidstoets hoeven te worden onderworpen. De essentie van een opiniestuk is precies een bepaalde visie geven. Het gaat niet over feitelijke journalistiek die de best mogelijke versie van de waarheid moet weergeven. Anders mag je alle opinierubrieken opdoeken, en ook elk politiek of maatschappelijk debat vergeten. Onbegrijpelijk dat het hof zoiets stelt.
Het hof verwijst naar een rapport van de Hoge Raad voor de Justitie waarin de door u bekritiseerde werkwijze van Liegéois zou worden goedgekeurd.
DESMET: Moet ik als journalist voortaan ieder officieel rapport als een soort evangelische waarheid aannemen waar ik geen eigen mening mag over hebben? Bovendien is mijn opiniestuk in januari verschenen en dat rapport pas in maart. Het hof vindt ook dat u de code van de Raad voor de Journalistiek hebt geschonden met uw opiniestuk.
DESMET: Ik zou Liégeois geen wederwoord hebben gegeven zoals de code aanbeveelt. Alweer een zeer rare bemerking van het hof, want dan moet elke commentator vooraleer hij een stuk publiceert eerst contact opnemen met de persoon die hij op de korrel wil nemen en wederwoord vragen. Wel, dan mag ik vanaf nu drie keer per week naar Bart De Wever bellen om hem op de hoogte te brengen van kritiek die ik op hem of zijn partij wil publiceren. Komaan zeg.
Hoe verklaart u die kritiek?
DESMET: Die rechters beseften wellicht dat ik, na een veroordeling, gelijk zou halen in Straatsburg, en dat is niet zo leuk voor de erelijst en de carrière van een Belgische rechter. Daarnaast hebben ze hun collega-magistrate Schoeters wellicht een cadeautje gedaan door de journalist toch nog even een tik te geven. Eigenlijk vind ik het bijna jammer dat ik níét verloren heb, want dan was ik gegarandeerd naar Straatsburg getrokken om de discutabele bemerkingen van het hof onderuit te laten halen.
Jan Lippens
‘De rechters beseften wellicht dat ik gelijk zou halen in Straatsburg.’
