JA

‘Eigenlijk is het toch normaal dat bedrijven die naar de beurs gaan en dus geld ophalen bij het publiek, hun publiek ook laten weten hoe er met het geld omgesprongen wordt, bijvoorbeeld bij de bezoldiging van het topkader. Een dergelijke transparantie is gewoon een kwestie van corporate governance of verstandig bedrijfsbeheer. België heeft op dat vlak absoluut geen goede reputatie. Geen wonder dat heel wat kapitaal naar het buitenland vlucht, waar openheid al jaren bij de zeden en gewoonten van de bedrijfswereld hoort.

Kijk, het is mij er hoegenaamd niet om te doen nu eens uit te vissen hoeveel die topmanagers precies verdienen. Ze hoeven trouwens ook niet per se minder te verdienen dan nu. Ik stel gewoon vast dat in bijna heel de West-Europese bedrijfswereld ‘een cultuur van de open kaart’ heerst, en in België niet. Privacybezwaren vind ik flauw. Van bijna iedere Belgische werknemer is het loon bekend, er is geen enkele reden waarom managers daarop een uitzondering moeten vormen.

Het is onbegrijpelijk dat een deel van de bedrijfswereld zich zo verzet tegen mijn wetsvoorstel. Een commissie van bedrijfsleiders onder leiding van Maurice Lippens pleitte onlangs ook voor meer openheid over het loon, alleen hopen zij blijkbaar dat de Belgische bedrijven nu plots aan zelfregulering gaan doen. Vreemd, als je openheid wilt, waarom die dan niet in een wet gieten? Of wil men soms voor de schone schijn een gedragscode maken, die dan vervolgens door een overdaad aan uitzonderingen totaal uitgehold wordt? Ik vind het trouwens tekenend dat die initiatieven tot zelfregulering zo laat tot stand komen; in het buitenland bestaat dat allemaal al zo lang. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat zelfregulering enkel een excuus is om een slag om de arm te houden.’

NEE

‘Laat ik één misverstand meteen uit de weg ruimen: de bedrijfswereld is níét principieel gekant tegen meer transparantie omtrent de betaling van bestuurders. Wat we echter niet zien zitten, is dat men die openheid omzet in een wet, zoals in het voorstel van senator Vankrunkelsven. Onder meer omdat een wet geen flexibiliteit toelaat en iedere vennootschap over dezelfde kam scheert. En het slaat toch nergens op dat een klein familiaal bedrijf dezelfde verplichtingen zou hebben als het Bel20-genoteerde Fortis?

Er is nog wel meer mis met dat voorstel. Men viseert “alle leidinggevende functies”, wat toch een beetje ruim is. In bepaalde bedrijven zou zo’n 500-tal mensen hun loon openbaar moeten maken. Zoiets is gewoon absurd en het is bovendien een schending van het recht op privacy. Men houdt ook te weinig rekening met de specificiteit van de Belgische bedrijfswereld. België telt enorm veel middelgrote vennootschappen. Daar is het echt niet zo evident dat van alle leidinggevenden het loon gekend is. Iedereen zal dan evenveel of misschien net iets méér dan zijn collega willen verdienen, wat haast onvermijdelijk tot een looninflatie gaat leiden.

Men moet de bedrijfswereld de kans geven zélf haar transparantie te regelen, wat nu overigens al gebeurt in een commissie voorgezeten door Maurice Lippens. Die commissie werkte onlangs een ethische code uit, gebaseerd op het pas-toe-of-leg-uit-principe. Bedrijven zijn niet verplicht alle informatie openbaar te maken, maar dan moet men wel expliciet zeggen waarom het niet gebeurt. Dat biedt de belegger meer garantie voor openheid dan een wet. Want de reactie van de beleggersmarkt is een stuk efficiënter dan een boete. Kijk maar wat er met de beurskoers van Picanol gebeurde, toen het loon van Jan Coene in de media kwam.’

Opgetekend door Jef Van Baelen

‘Transparantie is een kwestie van verstandig bedrijfsbeheer.’

‘De reactie van de beleggersmarkt is efficiënter dan een boete.’